
دردها از ارادهی این ملّت و نسلهای جوان آن نکاسته. نسل جوانی که چند روز پیش، این اراده را در مارون الراس و مجدل شمس وقتی جوان جوانمردی فلسطینی سینهی حقیقتا فراخ خود را عریان در برابر گلولههای سربازان بزدل اشغالگر میگرفت، نشانداد.

برخی میگویند گروههای فلسطینی، ملّت فلسطین و فلسطین به سوی ایران کشیده شدهاند. ولی [عبارت] درست آن است که امام خمینی ایران را به سوی فلسطین آورد.

امام خمینیِ ولیّ فقیهی که نظام شاه را سرنگون کرد و ایران را با تمامیّت تعیین کنندهی آن به جبههی فلسطین برد و توازنی را که عرب با کمپدیوید بر هم زده بود دوباره برقرار ساخت.

این خاورمیانهی جدیدی است که ما جوانهی آن را در جنگ سی و سه روزهی ۲۰۰۶ و برادرانمان در جنگ غزّهی ۲۰۰۸ نابود کردیم. ولی دارد با پوشش و نامی جدیدباز میگردد، که باید از آن بترسیم.

اگر خدای ناکرده اوضاع سوریه در عین اعتقاد ما به این که سران و ملّت سوریه میتوانند با هشیاری این مصیبت را پایان بخشند، شیب منفی پیدا کند، آنچه برای سوریه در نظر گرفته شده تقسیم است.

این نظام برپا است، نمیخواهیم به گذشته بازگردیم، بازگشت به گذشته یعنی مواجه شدن با مشکلات گذشته، بیایید از آینده صحبت کنیم، از تحوّل نظام دور از زمینههای طائفی و مذهبی

در سایهی این نظام و حکومت، ملّت ایران توانست در برابر تمام خطرات، چالشها و جنگها بایستند، ایران را به قدرتی بزرگ در منطقه بدل سازد، اختیار کامل و تمامیّت استقلال خود را حفظ کند و در تمام عرصههای فکری، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، امنیّتی، نظامی و علمی پیشروی کند.

در حکومت ولیّ فقیه همهکس میتوانند توسّط دادگاهها مورد بازجویی قرار بگیرند. حتّی ولیّ فقیه اگر در رفتار شخصی یا در اجتماع مرتکب خطایی شود یا به حقوق دیگران تجاوز کند در برابر دستگاه عدالت و [همچنین] مجلس خبرگان رهبری مسئول خواهد بود.

حکومت ولیّ فقیه این است. حکومت انتخاباتهای واقعی. انتخاباتهایی با اقبال مردمی بینظیر در تاریخ انتخاباتهای جهان.

بر خلاف وضع موجود، در ایران نهاد قدرتی اساسی که توسّط مردم، حال مستقیم یا غیر مستقیم، انتخاب نشود، وجود ندارد.