بیانات
22 مهر 1394
سخنرانی سید حسن نصرالله، دبیر کل حزب الله لبنان، در شب اول محرم 1437
| فارسی
| عکس
| فیلم
| صوت
| «
یکی از بارزترین مصادیق نبرد حق علیه باطل در جهان، این رویارویی است که امروز در داخل فلسطین اشغالی در جریان است. پایانش نیز همچون گذشته پیروزی خون بر شمشیر خواهد بود. پیش‌بینی می‌شود این جنبش رو به گسترش مردمی ادامه یابد. این‌جا قصد دارم به موضوعات ذیل تأکید کنم:
اول: ما در حزب الله به طور مطلق از این ملت مظلوم و مجاهد فلسطین و جهاد، انتفاضه و حقوق آن‌ها حمایت می‌کنیم و همچون گذشته در کنار آن‌ها می‌ایستیم.
دوم: از همه دعوت می‌کنیم این موضوع را به هر وسیله و روش ممکن و موجودی پی‌گیری، حمایت و پشتیبانی کنند.
سوم: همه را به رفتار مسئولانه با این حوادث و تحولات فلسطین فرا می‌خوانیم.
هر وقت انتفاضه یا خیزش مردمی عظیمی در فلسطین رخ می‌دهد در جهان عرب یا جهان به دو شیوه‌ی متضاد با آن برخورد می‌شود. یک عده در پی فرونشاندن آن هستند و عده‌ای به تعارف می‌پردازند. هر دو غلط است. فرونشاندن یعنی تریبون رسانه‌ها، طرف‌های سیاسی، کشورها و دولت‌های بسیاری در جهان عرب به فرونشاندن عزم ملت می‌پردازند و به آن‌ها می‌گویند کاری که انجام می‌دهید ارزش و نتیجه‌ای ندارد، دارید خون فرزندان و جوانانتان را هدر می‌دهید و خانه‌هایتان را به دست ویرانی می‌سپارید، این خیزش و انتفاضه نتیجه‌ای ندارد و به جایی نمی‌رسد. مدام در ارزش این فعالیت‌ها شبهه ایجاد می‌کنند. این همان چیزی است که مقاومت و جنبش‌های مقاومت و انتفاضه همیشه با آن مواجهند. همچون گذشته شاهد خواهیم بود که خادمان آمریکا و اسرائیل در سراسر جهان و مخصوصا جهان عرب برای ناکام ساختن، ضربه زدن، تضعیف کردن و خاتمه بخشیدن به این خیزش‌های مردمی خواهند کوشید.
حالت مقابل، حالت تعارف است. بعضی می‌آیند با فلسطینی‌ها تعارف می‌کنند، هدف‌هایی بیش‌تر از هدف جنبش کنونی‌شان را مطرح می‌سازند و به شیوه‌های مختلف مثل یک عقل کل، روشی که در جهان عرب معروف است، تحول جنبششان را پیشنهاد می‌کنند. بنده می‌خواهم به واسطه‌ی جایگاه، کارنامه و دلسوزی‌مان تنها بگویم همه‌ی ما فقط باید در کنار فلسطینی‌ها باشیم. عقل، فرمانده و رزمنده‌ی حاضر در میدان خود فلسطینی‌ها هستند. آن‌ها هستند که بر سر هدف‌ها، گزینه‌ها و شکل انتفاضه و مقاومتشان توافق و آن‌ها را انتخاب می‌کنند و همه‌ی ما وظیفه داریم در کنار آن‌ها باشیم و به هر وسیله‌ای که می‌توانیم به آن‌ها کمک کنیم. همچنین چون بنایم بر اختصار شدید است باید در پایان این موضوع، به واسطه‌ی حوادث و شرایطی که جهان عرب و اسلام شاهد آن هستند و همه‌ی تجربه‌های بین المللی به این واقعیت اذعان کنم که ملت فلسطین جز این گزینه‌ای که مدام به آن پناه می‌برد گزینه‌ی دیگری ندارد؛ یعنی همین گزینه‌ی مقاومت، انتفاضه و قیام مردمی به شکل‌های مختلف برای تحمیل اراده‌اش بر اشغالگران خاک و اماکن مقدسش و اماکن مقدس امت و تحمیل اراده و شرط‌هایش بر جهان. ملت فلسطینی هیچ وقت منتظر کسی نبوده است و اکنون هم نیست. همه‌ی تجربه‌ها به این ملت آموخته‌اند که نباید منتظر کسی بماند. این دیگر فقط شرایط ملت فلسطین نیست. امروز به واسطه‌ی شرایط و واقعیت‌ها -و نه به خاطر مسائل فکری یا دینی. ان شاءالله در شب‌های آینده درباره‌اش صحبت خواهم کرد.- همه‌ی ملت‌های منطقه‌مان مستقیم یا غیر مستقیم مجبور شده‌اند مسئولیت و سرنوشتشان را خودشان برعهده بگیرند و آینده‌شان را با اراده، مردان، زنان، کودکان، خون و اشک خود بسازند؛ بدون این که منتظر هیچ کس در جهان بمانند.
آمریکایی‌ها و صهیونیست‌ها با خوانشی که از شرایط و تحولات منطقه داشتند و به واسطه‌ی آن‌چیزی که اسرائیلیان در بررسی‌های سالانه‌ی خود محیط حیاتی رژیم اسرائیل می‌نامند خیال می‌کردند با وجود مشغولیت‌های منطقه، جنگ‌ها و تنش‌ها در چندین کشور، مشغولیت ملت هر کشور به دردسرها، پرونده‌ها و بحران‌های خودش و درک ملت فلسطین از این مسئله و تنگناها، منطقی و طبیعی است که ملت فلسطین دچار یأس، ناکامی، انسداد افق و بی‌امیدی مطلق باشند و در نتیجه هیچ واکنش یا جنبش مثبت قدرتمندی در میدان نداشته باشند. ملت فلسطین تواناترین، شایسته‌ترین، با کفایت‌ترین و قدرتمندترین افراد برای مقابله با این تحرکات و حفاظت از مسجد الاقصی هستند. و این مسئله از روزهای اول به دست مردان و زنان شجاعی که در داخل خود مسجد و شهر قدس مرزبانی را آغاز کردند و کوشیدند جلوی تقسیم این مسجد مبارک را توسط اشغالگران بگیرند آغاز شد تا این که در روزهای گذشته حوادث به صورت این رویارویی‌های خونین و مقتدرانه تحول یافت. شکی نیست که این مسئله دشمن و آمریکایی‌ها را که فکر می‌کردند پرونده‌ی فلسطین خواب‌زده است و چیز یا کسی نیست که آن را به جنبش درآورد، غافلگیر، آشفته و نگران کرد. باید بگوییم تا در تاریخ ثبت شود که این ملت فلسطین مدام با نو شدن، فائق آمدنشان بر همه‌ی سختی‌ها و عوامل یأس و نا امیدی، توان واقعه‌آفرینی و تحمیلش به جهان و خلق اشکال تازه‌ی مقاومت که می‌تواند قدرتمندترین رژیم پلیسی تا بن دندان مسلح را متحیر، سرگردان و آشفته کند جهان را شگفت‌زده می‌کند. یکی از بارزترین مصادیق نبرد حق علیه باطل در جهان، این رویارویی است که امروز در داخل فلسطین اشغالی در جریان است. پایانش نیز همچون گذشته پیروزی خون بر شمشیر خواهد بود. ما در حزب الله به طور مطلق از این ملت مظلوم و مجاهد فلسطین و جهاد، انتفاضه و حقوق آن‌ها حمایت می‌کنیم و همچون گذشته در کنار آن‌ها می‌ایستیم. هر وقت انتفاضه یا خیزش مردمی عظیمی در فلسطین رخ می‌دهد در جهان عرب یا جهان به دو شیوه‌ی متضاد با آن برخورد می‌شود. یک عده در پی فرونشاندن آن هستند و عده‌ای به تعارف می‌پردازند. هر دو غلط است. رسانه‌ها، طرف‌های سیاسی، کشورها و دولت‌های بسیاری در جهان عرب به فرونشاندن عزم ملت فلسطین می‌پردازند و به آن‌ها می‌گویند کاری که انجام می‌دهید ارزش و نتیجه‌ای ندارد، دارید خون فرزندان و جوانانتان را هدر می‌دهید و خانه‌هایتان را به دست ویرانی می‌سپارید، این خیزش و انتفاضه نتیجه‌ای ندارد و به جایی نمی‌رسد. مدام در ارزش این فعالیت‌ها شبهه ایجاد می‌کنند. این همان چیزی است که مقاومت و جنبش‌های مقاومت و انتفاضه همیشه با آن مواجهند. بنده می‌خواهم به واسطه‌ی جایگاه، کارنامه و دلسوزی‌مان تنها بگویم همه‌ی ما فقط باید در کنار فلسطینی‌ها باشیم. عقل، فرمانده و رزمنده‌ی حاضر در میدان خود فلسطینی‌ها هستند. آن‌ها هستند که بر سر هدف‌ها، گزینه‌ها و شکل انتفاضه و مقاومتشان توافق و آن‌ها را انتخاب می‌کنند و همه‌ی ما وظیفه داریم در کنار آن‌ها باشیم و به هر وسیله‌ای که می‌توانیم به آن‌ها کمک کنیم. ملت فلسطین هیچ وقت منتظر کسی نبوده است و اکنون هم نیست. همه‌ی تجربه‌ها به این ملت آموخته‌اند که نباید منتظر کسی بماند. این دیگر فقط شرایط ملت فلسطین نیست. امروز به واسطه‌ی شرایط و واقعیت‌ها -و نه به خاطر مسائل فکری یا دینی. ان شاءالله در شب‌های آینده درباره‌اش صحبت خواهم کرد.- همه‌ی ملت‌های منطقه‌مان مستقیم یا غیر مستقیم مجبور شده‌اند مسئولیت و سرنوشتشان را خودشان برعهده بگیرند و آینده‌شان را با اراده، مردان، زنان، کودکان، خون و اشک خود بسازند؛ بدون این که منتظر هیچ کس در جهان بمانند. هزاران حاجی مسلمان کشته، زخمی و مفقود شده‌اند و هیچ کس نمی‌داند چرا و چگونه و به چه سرنوشتی دچار شدند؟ و آن‌چه تأسف‌بارتر است سکوت جهان اسلام و دولت‌ها و حکومت‌های اسلامی جز تعدادی اندک است. بلندترین صدا و بلکه تنها صدای بلند در جهان، صدای بلند، روشن و پرجرأت و شجاعت حضرت امام خامنه‌ای (حفظه الله) بود. حتی برخی کشورهایی که حاجیانشان جان خود را از دست داده‌اند و تا این لحظه حاکمان نمی‌دانند حاجیان زنده‌اند، مرده‌اند، دفن شده‌اند یا کجا دفن شده‌اند به پادشاهی عربستان سعودی به خاطر مدیریت موسم حج تبریک گفتند! بدتر از این دیگر وجود ندارد. فاجعه‌ی منی در ماه حرام، در شهر حرام و در حق حجاج بیت الله الحرام نشان‌دهنده‌ی اوج بی‌مبالاتی حاکمان سعودی نسبت به همه‌ی ارزش‌های بشری، اماکن مقدس دینی و شعائر اسلامی و دامنه‌ی استکبار، برتری‌جویی و توان خریدن انسان‌ها و روان‌ها و بی‌مبالاتی آن‌ها نسبت به عقل، احساسات و خون مسلمانان است. بنده از جمله‌ی کسانی هستم که باور دارند وفات این جان‌های پاک در منی به واسطه‌ی اهمال، بی‌مسئولیتی، کوتاهی و ناکارآمدی، و برتری‌جویی‌ها و بی‌مبالاتی‌های پس از آن، تأثیر شگرفی در نزدیک شدن به پایان این ظلم تاریخی که توسط این حاکمان به امت، اماکن مقدس امت و حرمین شریفین روا داشته می‌شود خواهد داشت. بزرگداشت فردی این مناسبت، ناقص کردن آن و بریدن بخش عظیمی از تأثیرات و برکات پیروزی این خون است که غایتش بیدار کردن همت‌ها و برانگیختن روح انقلاب و قیام در میان ملت‌ها علیه طاغوت‌ها، ظالمان، متجاوزان و اشغالگران بوده. به همین خاطر ما بر بزرگداشت گروهی، اجتماعی و انسانی این مناسبت اصرار داریم. باید وقتی از حسینیه‌ها، مساجد و سالن‌هایمان خارج می‌شویم موجب آزار مردم نشویم…بعضی از برادران فکر می‌کنند هنوز سر شب است. نه، بعضی از مردم خوابند، بعضی بیمارند، بعضی می‌خواهند صبح زود به کارشان برسند. به همین خاطر باید بسیار مراقب حفظ آرامش باشیم و هیچ جا موجب آزار مردم نشویم.