نمی‌توانیم در سایه‌ی یک اسرائیل قدرتمند درباره‌ی این که قدس به امت یا به ملت فلسطین بازخواهد گشت صحبت کنیم. بلکه اصلا نمی‌توان در سایه‌ی وجود اسرائیل درباره‌ی آینده‌ی قدس صحبت کرد.

 قدس نقطه‌ی اتفاق اسرائیلیان، راستی و چپی، متدین و سکولار، اشکنازی و سفاردی و…، است. وقتی به قدس می‌رسند، اختلافات تمام می‌شود. چنان که باید وضع عرب و مسلمانان این باشد که البته وضع عرب و مسلمانان این طور نیست.

 ایران با نگاه ضد آمریکایی و آمریکا از منظر اسرائیل به منطقه نگاه می‌کند.

 این سرکشی جدید اسرائیل بر اساس یک خوانش جدید از محیط استراتژیک اسرائیل است. خوانشی متفاوت با خوانش یک، یک و نیم و دو سال گذشته که دلیل آن نیز تحولات اخیر است.

 اسرائیل به جهان دروغ می‌گوید. مشکل چیز دیگری است. مشکل اسرائیل این است که ایران یک حکومت اسلامی قدرتمند است.

 بنده ادعا نمی‌کنم ما به عنوان حزب الله با امکانات موجودمان می‌توانیم اسرائیل را نابود کنیم. این هدف امکانات عظیمی می‌خواهد. ولی می‌توانم بگویم ما می‌توانیم زندگی میلیون‌ها صهیونیست اسرائیلی در سراسر فلسطین اشغالی را به یک جهنم واقعی تبدیل کنیم.

 اسرائیلیان باید بدانند هزینه‌ی جنگ بسیار بسیار بسیار زیاد است و قابل مقایسه با هزینه‌ی جنگ 2006 نیست.

 اگر به کشور ما تجاوز شود منتظر اجازه‌ی هیچ کس نخواهیم ماند.

 ترس و غم اصلی، نوار غزه است. دغدغه‌ی اصلی، بیت المقدس و مسجد الاقصی هستند. اگر آن‌جا جنگ درگرفت چه؟ پاسخ چیست؟ چه احتمالاتی وجود دارد؟ فرصت‌ها کدامند؟ مسئولیت امت چیست؟

 متأسفانه حکومت‌هایی که همیشه به فلسطینیان و همه‌ی ما فشار می‌آوردند که کوتاه بیاییم و چشم‌پوشی کنیم، از شرط‌ها بکاهیم و ته‌مانده‌ها را بپذیریم، امروز خود را فرمانده جهان عرب جا می‌زنند. ولی فرمانده کدام جنگ؟ جنگ علیه اسرائیل؟ نه، جنگ داخلی و فتنه در سوریه، عراق، لبنان یا هر کشور دیگری.