پس یکی از شرط‌های زنده ماندن این مسئله، تلاش، پایبندی و حضور فلسطینیان است. چیزی که راهپیمایی‌های روز زمین گویای آن است.

 این امت می‌تواند ظلم و جور را از بین ببرد و مقدسات را آزاد کند و نمی‌کند. تا کنون نکرده. بله، می‌روند دنبال چیزهایی که در اولویت نیستند، می‌روند سراغ مسئولیت‌های غیر مستقیم.

 معتقدیم آینده‌ی ملت‌های منطقه، آینده‌ای بر پایه‌ی این تفکر، فرهنگ، ارزش‌ها و مقاومت است. و فاصله‌ی ما و ایشان تنها از جنس زمان است.

 جهان و منطقه به این نتیجه رسیدند که باید در سوریه حل سیاسی صورت بگیرد.

 هر کس می‌تواند کمکی بکند تا سوریه به سمت حل سیاسی و بازگرداندن امنیت و استقرار و اصلاحات برود، این از جنبه‌ی دینی، ایمانی، شرع اسلام، نژادی، اخلاقی و… مسئولیتی تاریخی برای اوست. هر چیزی غیر از این نه مصلحت سوریه و ملت آن است، نه مصحلت فلسطین و مقدسات آن و نه مصلحت امت و هیچ کس دیگر… بله مصلحت اسرائیل هست! مصلحت همه‌ی کسانی است که از تکه تکه کردن منطقه‌ی ما و درانداختن آن به یک اغتشاش همه‌گیر، در دوران ضعف آمریکا و غرب، استفاده می‌برند.

 طبیعی است که امروز سوریه در اتحادیه‌ی عرب یا نشست سران عرب این همه مورد توجه منطقه‌ای و بین المللی باشد. این طبیعی است. ولی آن‌چه طبیعی نیست و مایه‌ی نارضایتی و تعجب است این است که مسئله‌ی بحرین حتی یک بند از دستور کار نشست سران عرب را به خود اختصاص نداده. اولا چون…

 از خداوند می‌خواهم این مکان را پر برکت و محل عبادت، علم، فرهنگ، تربیت، وحدت، اصلاح، ایستادگی، ایمان، تقوا، ورع، اخلاق نیکو، مهربانی و ارتباط قرار دهد.