
امروز اینجا گردآمدهایم تا این مناسبت را که خواستهی امام خمینی و سپس امام خامنهای است زنده بداریم. مناسبتی که ایشان خواستهاند إحیائی باشد برای مسئلهای که استکبار، غرب و تمامی مزدورانش تلاش میکنند آن را به ورطهی فراموشی برانند.

قدس و فلسطین بخشی از دین، فرهنگ، تمدّن، روزهداری ما در ماه رمضان، شب زندهداری، نماز و جهاد ما است. و بدون آن، نماز، روزه، جهاد و تمام این ارزشها بسیاری از معنا و اصالت خود را از دست میدهند.

باید شهر مقدّس قدس را به یاد داشته باشیم و خطر یهودیسازی شهر، نابودی مقدّسات اسلامی یا مسیحی، ایجاد کنشتهای جدید، تنگ شدن عرصهی زندگی، معیشت و مکان بر ساکنین، بیرون راندن اهالی قدس، ساخت شهرکهای بیشتر در قدس و اطراف آن را متذکّر شویم.

اگر اکنون از مسئولیّتهای مستقیم جهادی سخن نگوییم، [حد اقل] مسئولیّتهایی رسانهای، سیاسی و مالی در قبال قدس برای حفاظت از مقدّسات و جانشین کردن اهالی قدس در سرزمینشان وجود دارد که حکومتها، دولتها و مردم جهان عرب و اسلامیمان باید آنها را به منظور همیاری با مردم فلسطین بپذیرند.

و امّا برپایی دولت فلسطینی در سرزمینهای ۷۹م، مسئلهای فلسطینی است که ملّت فلسطینیمان در بارهی آن تصمیم خواهند گرفت ولی اضافه میکنیم هر گونه دولت و حکومت فلسطینی نباید به قیمت [دست کشیدن از] باقیماندهی فلسطین، سرزمین، خاک و ملّت این کشور تمام شود.

ما هر روز این مسائل و مشکلات دشوار، سخت و دردناک را به یاد میآوریم، ولی باید بدانیم تمامی اینها نتیجهی اشغال، نتیجهی یک علّت، یعنی اشغال فلسطین است. و به جای این که جداگانه به سراغ حلّ مشکلات به وجود آمده برویم و به دنبال راه حل این مشکل و آن معضل باشیم، باید برویم سراغ درمان علّت اصلی.

وقتی از مصر صدایی بلند میشود، یعنی تغییرات استراتژیک مهمّی در منطقه رخ داده. نگاه کنید برادران و خواهران، آن چه چند روز پیش در مصر رخ داد که بنده نام آن را تحرّک مصر نمیگذارم، به عبارت عامیانه تنها تکانی خورد، مصر تنها به خود تکانی داد و اسرائیل لرزید.

همگی ما میدانیم امام موسی صدر یعنی چه، [وجود] امام موسی صدر برای مقاومت لبنان و فلسطین یعنی چه، برای فلسطین یعنی چه، برای قدس یعنی چه. فلسطین در [قلب] عقلانیّت، اراده و تصمیمات وی بود.

امام موسی صدر گفته بود:«من با عمامه، محراب و منبرم از مقاومت فلسطین محافظت میکنم.»

اگر تقدیر بر این میبود که امام موسی سال ۱۹۷۸ و پس از آن در صحنه باقی میماند، تحوّلات بزرگی به نفع مقاومت فلسطین و لبنان، وحدت ملّی و مسئلهی فلسطین در لبنان و منطقه رخ داده بود.

آنان که امروز خواستار حضور نظامی ناتو در سوریه هستند، آیندهی سوریه را میخواهند یا نابودیاش را؟

همان گونه که جناب اسد چند روز پیش گفت آمریکا و غرب از سران سوریه امتیاز میخواهند نه اصلاح. آخرین چیزی که برای آمریکا اهمیّت دارد اصلاحات است؛ نشان هم آن که حکومتهای به شدّت دیکتاتور دیگری در جهان وجود دارند، و نمیخواهم نام ببرم، که در آنها هیچ گونه دموکراسی، آزادی بیان و آزادی مدنی وجود ندارد ولی از پشتیبانی، تأیید و حمایت آمریکا، فرانسه، بریتانیا و غرب برخوردارند.

مسأله اصلاحات نیست، امتیازدهی است. همگی باید پشت سوریه بایستیم تا به امتیازدهی نیافتد و در جایگاه و قدرت قومی [کنونی]اش بماند و بتواند با فراغت، آرامش و اطمینان به اصلاحات بپردازد.