آفاق اندیشه

داد و ستد مجاهدان با خدا

دیدار کنندگان: رزمندگان لبنانی[1]

بسم الله الرّحمن الرّحیم

سلام و رحمت و برکات خدا بر شما باد.

شما برادران، با خدای سبحان و متعالی و پیامبرش بیعت کردید. بیعت از ماده «بیع» و به معنای خرید و فروش است.[2] هنگامی که مؤمن بیعت می​کند، جان و تنش را به خدا می​فروشد. در این صورت دیگر مالک جان و تن خود نیست تا هر تصرّفی که خواست در آن بکند، زیرا آن را فروخسته است، بنابراین انسان فروشنده است و خدای متعالی خریدار. خدای سبحان بهترین خریدار است، زیرا جان و بدن را با بهشتی که از کف آن نهرها جاریست است می​خرد:«إِنَّ اللّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ»[3]؛ کسی که با خدا و رسولش بیعت کرد و جان و بدنش را به او فروخت پس جان و بدنش را در راه خدا می​دهد تا سخن خدا یعنی آیین و دین او بالاترین باشد. شما برادران، چنین کردند، زیرا دست و پا و چشمان خود را در راه خدا دادید و دست و پا و اعضایتان در راه خدا بریده شد. خدا جان​ها و بدن​هایتان را خرید.

اعضا و جوارح انسان همان​طور که به ضرر انسان شهادت می​دهند به نفع انسان هم شهادت می​دهند. خدای سبحان می​فرماید:« يَوْمَ تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَأَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُم بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ»[4]؛ «وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدتُّمْ عَلَيْنَا»[5]؛ همان​گونه که اعضا و پوست​ها بر ضرر گناهکاران شهادت می​دهند به نفع پرهیزگاران گواهی می​دهند. اعضا در همه حال گواه​اند چه به نفع انسان و چه به ضرر او.

همان​گونه که کسی مانند خدا عذاب نمی​کند و در بند نمی​افکند:«فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ- وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ»[6] کسی نیز مانند او قدردانی نمی​کند و گرامی نمی​دارد. ما انسان​های ضعیف، وقتی بخواهیم شما را تکریم و احسان کنیم از ما جز سخنانی که سود و ضرری ندارد برنمی​آید و در توان ما چیزی نیست. دست اندرکاران هم که بخواهند عوض اعضایتان چیزی به شما بدهند در توانشان نیست، جز عصایی چوبین که چندان کارایی ندارد؛ ولی چون خدا بخواهد عوض دهد، به جای دستانتان دو بال می​دهد که با فرشتگان در بهشت پرواز کنید. مولایمان حضرت امیرمؤمنان، علی (علیه أفضل صلوات المصلّین) در نامه​ای به معاویه (لعنت​های خدا و فرشتگان و مردم بر او باد) یکی از فضایلی که برای خاندان خود برمی​شمارد این است که وقتی در جنگ دست یکی از خاندان ما (جعفر برادر ایشان) قطع شد گفته شد: او پرواز کننده در بهشت و دارای دو بال است[7]، یعنی خدای سبحان عوض دستان بریده شده جعفر (علیه السّلام) دو بال به وی عطا کرد که در بهشت با فرشتگان پرواز می​کند. چه کسی چنین توانی دارد؟

دست اندرکاران چون بخواند شما را اکرام کنند جز عصایی به شما نمی​دهند؟ زیرا بیش از آن در توان ندارند. انسان هر که باشد جز بر چوب و سنگ قدرت ندارد؛ ولی خدای متعالی عوض دست بریده پر و بالی می​دهد که آن که دستش قطع شده با آن در بهشت با فرشتگان پرواز می​کند. این کجا و آن کجا؟!

در آن هنگام معلوم می​شود که زیان​دیده و سود برده کیست. آن که دستش را در راه خدا داد و عوض آن پر و بالی گرفت که با آن در بهشت پرواز می​کند یا آن کسی که چند روزی با این بدن مادّی زیست و مرد؟

برادران و مجاهدان در راه خدا! بر شما باد که عظمت کار خویش را در یابید و قدر آنچه در مقابل آن گرفتید بدانید.

از خدا می​خواهیم در مقابل چشم​هایی که دادید چشم​هایی به شما عطا کند که نظر کننده به سوی اویند:«وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ- إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ»[8] و در برابر دست​هایی که دادید بال و پری به شما داده شود که در بهشت پرواز کنید و در مقابل پاهایی که دادید پاهایی به شما دهند که با پیامبران در بهشت راه بروید.

این​ها کجا و آنچه از بشر می​آید کجا؟! از خدا می​خواهیم که اعمالتان را به بهترین وجه بپذیرد و شما دریابید که رنج رفت و مزد ماند. خدایا! بر محمّد و آل او درود فرست. پروردگارا! نظام اسلامی ما را حفظ فرما

آزمون الهی در جهاد با دشمن

دیدار کنندگان: مسئولان جنبش حزب الله[1]

بسم الله الرّحمن الرّحیم

مقدم شریفتان را گرامی می​داریم. سلام و درود بر شما و همه دوستانمان در لبنان و غیر آن به ویژه رهبر جنبش لبنان، سیّد حسن نصرالله که خداوند در سایه​ی ولیّش (علیه آلاف التحیّة و الثّناء) او را سالم و محفوظ دارد و یاری​اش کند.

به طور مختصر نکته​هایی را متذکّر می​شویم:

خدا مالک حقیقی انسان

خدای متعالی ما را مسخّر خودش آفرید و ما را مالک خود قرار نداد؛ یعنی جان​هایمان را ملک ما نساخت. ما مالک جان و دست و چشم و گوش​هایمان نیستیم. همه و همه از آن اوست. این​ها همه به صورت عرایه و امانت در دست ماست. می​فرماید:«أَمَّن يَمْلِكُ السَّمْعَ والأَبْصَارَ»[2]؛ کیست مالک شنوایی و بینایی؟ یعنی شما ملک شنوایی و بیناییتان نیستید؛ مالک آن​​ها خداست.

انسان، امین خدا یا ستمکار بر خود

چنانچه آنچه را خدا فرمود عمل کنیم فرمانبردار امین و معذوریم وگرنه ستمکاریم. خدای سبحان می​فرماید:«وَمَا ظَلَمُونَا وَلَكِن كَانُواْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ»[3]؛ ما به ایشان ستم نکردیم، بلکه خودشان بر خود ستم می​کردند. یکی بودن ظالم و مظلوم ممکن نیست. باید دو تا باشند، پس وقتی ظالم قلمداد شدیم معلوم می​شود آن حقیقت ملک ما نبوده، بلکه امانت و عاریت در دست ما بوده است، عالم و معلوم و عاقل و معقول می​توانند یکی باشند؛ ولی ظالم و مظلوم نمی​شود یکی باشند، بنابراین باطنِ باطن ما ملک ما نیست.

عالم و آدم، ستاد و سپاه حق

لشکریان آسمان و زمین از آن خداست :«وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ»[4] و هیچ کس جز خدا علم به این لشکر ندارد. او کسی است که قلب​ها، دیدگان و گوش​ها و دستان و پاهای ما لشکر اوست. مولمیان حضرت علی (علیه السّلام) می​فرماید:«اَعْضاؤُكُمْ شُهُودُهُ، وَ جَوارِحُكُمْ جُنُودُهُ، وَ ضَمائِرُكُمْ عُيُونُهُ، وَ خَلَواتُكُمْ عِيـانُـهُ»[5]؛ اعضایتان شاهدان او و وجوارحتان لشکریان او و نهادتان چشمان او و خلوت​هایتان آشکار اوست. دیدگان ما لشکر اوست: اگر بخواهد ما را بگیرد به راحتی می​گیرد. دیدگان و دستان و پاهایمان را می​گیرد، پس چیزی می​گوییم یا می​نویسیم یا جایی می​رویم که نباید برویم، پس مفتضح و خوار می​شویم.

آزمون الهی در جهاد

خدای سبحان با صدای رسا فرمود:«وَلَوْ يَشَاءُ اللَّهُ لَانتَصَرَ مِنْهُمْ وَلَكِن لِّيَبْلُوَ بَعْضَكُم بِبَعْضٍ»[6]؛ اگر خدا می​خواست از آنان انتقامتان را می​گرفت، بدون اینکه شما را به جنگ فرا خواند؛ ولی خواست برخی را با برخی امتحان کند. خدای سبحان اگر می​خواست غرب را نابود کند به بهترین صورت می​کرد، همان​طور که در رابطه با شرق چنین کرد. شرق فقط به اراده خداوند هلاک شد، بنابراین خدا می​تواند خودش دشمنان را نابود کند؛ ولی می​خواهد ما را بیازماید. ما باید بدانیم که دین امانت خدا دست ماست و مأموریم که آن را حفظ کنیم. نکته حائز اهمیّت این است که چنانچه ما جهاد کنیم چیز از دست نمی​دهیم، زیرا کسی که مسکن​های خوب و باغ​هایی می​خواهد که از کف آن​ها آب روان است در آن عالم است.

خدا، خاموش کننده آتش جنگ یهود

خداوند به روشن​ترین بیان اعلام فرمود:«كُلَّمَا أَوْقَدُواْ نَارًا لِّلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللّهُ»[7]؛ هر وقت آتش جنگی را بر افروزند خدا خاموشش می​کند. خدا از کار یهودیان و صهیونیست​ها و کار خودش با فعل ماضی «أَوْقَدُواْ» و «أَطْفَأَهَا اللّهُ» نه «یطفئها الله» تعبیر می​فرماید و جمله را مُصَدَّر به « كُلَّمَا» می​کند که بر استمرار دلالت دارد؛ یعنی صهیونیست​ها در هر جای خاور میانه، در ایران، افغانستان، عراق، لبنان و فلسطین آتشی برپا کنند خدا خاموش می​کند، «وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللّهِ قِيلًا»[8]؛ چه کسی از خدا راستگوتر است و چه کسی بهتر از خدا به وعده و پیمانش وفا می​کند:«وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللّهِ»[9].

عناصر شش​گانه در معاملات مهم

امور مهم وقتی مدار و مورد معامله قرار گیرند باید شش چیز رعایت شود. وقتی چیزهای ساده خرید و فروش کنیم مثلا نانی بخریم این​ا لازم نیست؛ ولی وقتی زمینی بخریم شش چیز مطرح است» فروشنده، خریدار، بها، جنس فروخته شده، شاهد و قباله. این امور شش​گانه برای کارهای مهم ضروری است. خدای سبحان برای جهاد و شهادت این شش امر را بیان کرده است:«إِنَّ اللّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ». مؤمنان فروشنده​اند و خدای متعالی خریدار است. «أَنفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُم» می​گوید: جان​ها و اموال جنس فروخته شده​​اند، «بِأَنَّ لَهُمُ الجَنَّةَ» هم بها و قیمت را بیان می​کند. «يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَالإِنجِيلِ وَالْقُرْآنِ وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللّهِ»[10] هم می​گوید حضرت موسی و عیسی پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) شاهدند و تورات و انجیل و قرآن قباله آن است.

در پایان، بار دیگر مقدمتان را گرامی می​داریم. درود و سلام بر شما و همه برادرانمان در لبنان و در فلسطین و دیگر کشورهای اسلامی؛ کسانی که در راه خدا جهاد می​کنند و از سرزنش هیچ سرزنش کننده​ای نمی​ترسند. سلام ما بر برادرانمان در لبنان به ویژه سردار و فرمانده، سیّد حسن نصرالله که خدایش یاری دهد و حفظ و تایید فرماید، به حرمت محمّد و آل محمّد (صلّی الله علیه و آله و سلّم).

از خدای سبحان می​خواهیم که شما را به وطنتان بازگرداند و شما را بیامرزد و دشمنانتان را که دشمنان اسلام و مسلمین اند در شرق و غرب عالم به خود واگذارد و خوار کند.

سلام و رحمت خدا بر شما باد

بیانات و مطالبی در این رابطه با موضوعات:

• حزب الله