بیانات
سخنرانی سید حسن نصرالله، دبیر کل حزب الله لبنان، به مناسبت آغاز ماه مبارک رمضان
|بخشهایی از متن بیانات:
به برادران و خواهرانم تأکید میکنم وقتی یک کمک یا سبد یا وعدهی غذایی را برای یک خانه، شخص یا خانواده میبرید، یا میخواهید کوپن بهشان تحویل دهید یا از اینگونه کارها، هیچ فیلم یا عکسی نباید گرفته شود. بههیچ وجه نباید تصویربرداری شود. برخی برادران پرسیدند حتی برای آرشیو؟! گفتم حتی برای آرشیو. ما به چنین آرشیوی نیاز نداریم. بله، میتوانید در مجتمع، ورزشگاه، میدان و سالنی که مواد غذایی در حال آمادهسازی است تصویر بگیرید. اشکالی ندارد. چنانکه معمول است. یا مثلا تصویربرداری از قرار دادن اجناس داخل کامیون نیز مشکلی ندارد. اما وقتی به مرحلهی آخر که تحویل به خانواده است، میرسیم، به هیچوجه نباید تصویری گرفته شود. این خانواده به هیچوجه نباید لحظهای احساس خجالت، حیا، نقص، خواری یا… کند که کسی آمده است به او غذا یا کمک نقدی یا غیر نقدی تحویل دهد و بلافاصله دارد فیلم هم میگیرد! این با آنکه کار برای «وجه الله (سبحانه و تعالی)» باشد منافات دارد چون پافشاری بر کرامت، آبرو، احترام، محبت و انسانیت مردم نیز از اوجب واجبات است.
دوم: الآن میخواهیم برویم کمک را برسانیم، هیچ دلیلی ندارد ۵ یا ۶ نفر بروند. کمترین تعداد بروند. مثلا اگر ۲ نفره میتوانند با کمک هم ببرند، ۲ نفر بروند. ۳ نفر لازم است، ۳ نفر بروند. نه اینکه مثل برخی کشورها و موارد که میخواهند یک بستهی غذایی برسانند، میبینی یک هیئت پرتعداد دارند میروند یک کارتن مواد غذایی بدهند به یک خانواده. این مطلقا بیادبانه و نامناسب است. باید شدیدا و با دقت بر هر چیزی که کرامت این خانوادهها و افراد را حفظ کند پافشاری داشته باشیم اگرنه ممکن است این کار هیچ ثواب و پاداشی نداشته باشد. بله، ممکن است فایدهی دنیوی داشته باشد که حالا یک مادهی غذایی دادهایم و آنها هم به ما علاقهمند شدند و از ما حمایت کردند اما در آخرت هیچ جایی ندارد. کاری که در آخرت از جایگاهی برخوردار است این است که این کار برای «وجه الله (سبحانه و تعالی)» باشد و کرامت مردمی را که از آنها دستگیری میکنیم، حفظ کند.
امام حسن مجتبی(علیه السلام)، نوهی پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) بسیار بزرگواری مشهور بودند. در روایات معروف است که وقتی کسی میآمد و از ایشان درخواستی داشت و قرض، پول یا کمکی میخواست، امام نمیگذاشت او صحبت کند. میگفت درخواستت را بنویس و بگذار پشت در. تا حتی آن شخص مجبور نشود بنشیند و توضیح دهد که چه نیازی دارد و در نتیجه احتمالا احساس فروتنی، خواری، پستی یا… کند. میخواستم روی اهمیت بسیار شدید و عظیم این موضوع در این ایام تأکید کنم.
***
متأسفانه ماه رمضان در سالهای اخیر به ماه سریالهای تلویزیونی تبدیل شده. الآن هم که مردم در خانهاند و سریالهای بیشتری میبینند. شده ماه سریالهای تلویزیونی. برخی دیگر هم که آن را به ماه جُنگهای رمضانی تبدیل کردهاند. یعنی بعد از افطار (اگر روزه باشند!) میروند داخل جُنگ و تا طلوع آفتاب میمانند و میدانید آنجا چه خبر است دیگر! بنده فقط میخواهم بگویم: در روایات اینگونه آمده که این ماه، ماه شبزندهداری، روزهداری، تلاوت قرآن، عبادت، مناجات، آمرزشخواهی، بازگشت، صلهی رحم، نزدیکشدن به خدا و مردم، محاسبهی نفس برای رهاکردن خویش از همهی زنگارها و ماه آمرزش گناهان و طلب آمرزش است. این ماهی است که میتوانیم از همهی شبها و روزها و ساعتهایش برای آخرت و دنیایمان بهره ببریم و فرصتی است که معلوم نیست تکرار شود. مدام باید این احساس را داشته باشیم که نمیدانیم آیا رمضان بعد را نیز خواهیم دید؟ آیا همین رمضان را به پایان خواهیم رساند؟
***
از قدیم الأیام، این چیزی که امنیت غذایی نامیده میشود، مسئولیت حکومت و همچنین جامعه بوده است. اگر در برههای حکومت مسئولیتهایش را به انجام نرساند، ما نمیتوانیم در خانه بنشینیم و بگوییم دولت برای این مردم هیچ کاری نکرد. ما مردم نیز مسئولیت داریم؛ حتی به عنوان شخص و فرد. وقتی میگوییم ما مؤمن و متعهد هستیم و بر رضایت الهی پافشاری داریم، این بخشی از مسئولیت اصلی ماست.
جستجو
دغدغههای امت
-...
-
لبیک یا حسینگفتارهای عاشورایی سالهای ۱۴۳۲ تا ۱۴۳۵ قمریانتشارات خیمه
-
چرا سوریه؟سخنرانیها و مصاحبهها دربارهی سوریه از سال 2008 تا 2016 میلادیانتشارات جمکران
-
امام مهدی(عج) و اخبار غیبسخنرانی شبهای پنجم و هفتم و نهم محرم 2014 میلادیانتشارات جمکران