دوم، سخنی درباره‌ی عراق. چند ماه قبل پس از تسلط یافتن داعش بر موصل و بعضی استان‌های عراق و تهدید دیگر استان‌ها و همچنین دیگر کشورهای منطقه از جمله اردن، سعودی، کویت و… اعلام شد ائتلافی بین المللی به رهبری ایالات متحده‌ی آمریکا برای مقابله با داعش شکل گرفته است. اگر به یاد داشته باشد جشنی نبود، مثل امشب همین‌جا در تلویزیون گفتیم آمریکا برای نبرد و مقابله با داعش جدی نیست. وقت خواهد خرید، برای این نبرد عجله‌ای ندارد و از خطر، تهدید و رفتار داعش برای به نتیجه رساندن پروژه‌اش در منطقه استفاده خواهد برد. همان روز گفتیم پروژه‌ی آمریکا در عراق و منطقه تقسیم این کشورها بر اساس فرقه و نژاد است. می‌توانید به همان سخنرانی مراجعه کنید. همه‌ی این‌ها مشهور است. مثلا می‌گویند کشوری مثل عراق را به عرب و کرد و خود عرب‌ها را به اهل سنت و شیعه تقسیم خواهیم کرد. همچنین سوریه را بر اساس فرقه و نژاد تقسیم می‌کنیم. یمن را بر اساس فرقه یا جناح تقسیم می‌کنیم. لیبی و هر کشور دیگری هم همین طور. گفتیم هدف واقعی آمریکا بازتقسیم کشورهای منطقه بر مبنای فرقه و نژاد است. تصور کنید آن روز با کشورهایی مواجه هستیم که همه ضعیف هستند و به روشی مبهم تقسیم شده‌اند. کسانی هم هستند که این‌ها را علیه هم تحریک می‌کنند. یعنی کشورهایی درگیر و آغاز جنگ‌های داخلی صدها ساله. این مراد آمریکا و اسرائیل برای ما ملت‌ها، کشورها و دولت‌های ماست. این چیزی بود که در آغاز حوادث داعش و موصل گفتیم. امروز آمریکایی‌ها نیتشان را آشکار کردند. امروز به جایی رسیده‌اند که می‌خواهند [نقشه را] به اجرا بگذارند. اولین گام تقسیم عراق و سپس تقسیم رسمی آن قانونی است که کنگره‌ی آمریکا امروز برای تصویب آن تلاش می‌کند. قانونی که به دولت آمریکا دستور می‌دهد، درخواست می‌کند یا اجازه می‌دهد بخش‌های عراق را فارغ از دولت مرکزی مسلح کند. یعنی طوری رفتار می‌کنند که گویی دولت عراق متعلق به شیعیان است، دو بخش اهل سنت و کرد هم وجود دارد که ما آمریکایی‌ها باید مستقیما با آن‌ها وارد تعامل شویم. در حقیقت یعنی دیگر کشور واحد و دولت مرکزی در کار نیست. همان طور که همه درک می‌کنند این فقط اولین گام است. اما چه دلیلی می‌آورند؟ آیا دلیلشان منطقی است؟ به هیچ وجه. همه به یاد داریم از آغاز حوادث موصل و داعش وقتی مراجع عظام دینی نجف به جهاد دفاعی در برابر داعش فراخواندند میان مناطق، استان‌ها و بخش‌ها تفکیکی قائل نشدند و فراخوانشان بدون استثنا برای دفاع از تمام عراق و تمام ملت، خاک و استقلال عراق بود. دولت عراق، نیروهای عراقی و بسیج مردمی نیز بر همین مبنا رفتار کردند و نبردشان بر اساس نژاد، فرقه و منطقه نبود. شاهد هم همین استان صلاح الدین که بر مبنای این تقسیم‌بندی‌های تأسف‌آور یک منطقه و استان سنی محسوب می‌شود. در حالی که بسیاری از نیروهای عراق، نیروهای امنیتی و بسیج مردمی در این استان به شهادت رسیده و می‌رسند. پس در عراق کسی نمی‌گوید این استان مال ماست و آن استان مال شما و هر کس باید گلیم خودش را از آب بکشد. این طور نیست. مراجع عظام، دولت، پارلمان و نیروهای سیاسی اصلی کشور بر این مبنا رفتار نمی‌کنند. پس آمریکایی‌ها برای تسلیح مستقیم بخش‌های عراق دلیلی ندارند. بدتر از آن این است که آمریکایی‌ها به تعهدات و توافق‌های خود با دولت عراق در زمینه‌ی تسلیحات و ذخایر لازم عمل نمی‌کنند. پس روشن است آمریکا می‌کوشد دولت عراق و نیروهای عراق را در زمینه‌ی مقابله با خطر داعش در الانبار و موصل ناتوان کند و از این مسئله برای آغاز رابطه و تسلیح مستقیم بخش‌های عراق و رسیدن به مرحله‌ی تقسیم بهره ببرد. این مسئله نیز بسیار خطرناک است. بلافاصله مراجع عظام تقلید نجف اشرف موضع روشن و صریح خود را درباره‌ی این گام خطرناک و مردود آمریکا و همه‌ی این اقدامات و گام‌ها اعلام و از همه درخواست کردند موضع تاریخی و مناسب را اتخاذ کنند؛ همچنین دولت، مجلس، رهبران حوزوی و سیاسی و بسیاری از جریان‌ها و احزاب عراق مواضع بعضا بسیار تندی گرفتند.

آیا مسئله این‌قدر خطرناک است؟ بله. شاید کسی بگوید شما دارید در امور داخلی عراق دخالت می‌کنید. سؤال من این است که ما غیر عراقی‌ها در این زمینه چه مسئولیتی داریم؟ ما نیز مسئولیت داریم این گام را رد کنیم. چون مسئله مختص به عراق و بی‌ارتباط به منطقه نیست. مسئله از عراق آغاز می‌شود ولی به آن ختم نمی‌شود. ای ملت‌ها و دولت‌های منطقه و ای نسل‌های موجود که این چالش‌ها را درک کرده‌اید بدانید این گام آغاز یک دوران بسیار بسیار بسیار خطرناک است. اگر این گام برداشته شود بسترسازی برای تقسیم عراق است، سپس تقسیم سوریه، بعد از آن تقسیم یمن و کشورهای دیگر. بنده باید همین‌جا حتی به کشورهای همدست ایالات متحده‌ی آمریکا در تقسیم عراق، سوریه و یمن هشدار بدهم که تقسیم به زودی حتما گریبان شما را هم خواهد گرفت؛ زودتر از همه پادشاهی عربستان سعودی. به همین خاطر نسل ما اجازه ندارد درباره‌ی این مسئله سکوت کند. امروز همان منطقی به کار گرفته می‌شود که هنگام تسلط باندهای یهودی بر فلسطین به کار گرفته می‌شد. می‌گویند این مسئله‌ی عراق است و شما لبنانی هستید به شما چه ربطی دارد؟ یا می‌گویند این مسئله‌ی یمن است و شما عراقی هستید به شما چه ربطی دارد؟ یا می‌گویند این مسئله‌ی سوریه است و شما مصری هستید به شما چه ربطی دارد؟ این یک اشتباه هلاکت‌بار است. این منطقه یک سرنوشت، تاریخ، آینده و اکنون دارد و با یک چالش و خطر مواجه است. نسل ما اجازه ندارد همان اشتباهات نسل یا نسل‌هایی را که تسلیم شدند، برگشتند، سستی ورزیدند، فروگذار کردند و فلسطین را به اسرائیل تسلیم کردند مرتکب شوند. کسی که امروز از اسرائیل رنج می‌برد آن نسلی نیست که تسلیم شد و پشت فلسطین را خالی کرد بلکه همه‌ی نسل‌های آینده هستند. ما نیز امروز از اسرائیل رنج می‌بریم و اگر مسئولیتمان را به انجام نرسانیم فرزندان، نوه‌ها و نبیره‌های ما نیز همچنان درد خواهند کشید. پس این پروژه‌ی خطرناک تقسیم می‌خواهد منطقه را وارد جنگ‌های منطقه‌ای - نژادی - فرقه‌ای صدها ساله کند. سرنوشت، کرامت، عزت، روزی و معاش ملت‌های این منطقه چه خواهد شد؟ -این هم برای آن‌ها که می‌گویند تو چرا درباره‌ی کرامت و عزت صحبت می‌کنی و نمی‌بینیم درباره‌ی خورد و خوراک و معاش صحبت کنی!- آیا در سایه‌ی جنگ چیزی هم برای ملت‌های این منطقه باقی خواهد ماند؟ امروز چند مهاجر، پناهنده، گرسنه، اقتصادهای در حال نابودی و زندگی‌های در حال نابودی داریم؟ امنیت و ثبات واقعی بنیاد و شرط اصلی هرگونه توسعه، شرایط سالم اقتصادی و زندگی معقول و گرامی است. این همان چیزی است که می‌خواهند با تقسیم منطقه به کشورهای درگیر آن را منطقه سلب کنند تا آمریکا حاکم و اسرائیل مسلط بماند. پس درخواست امروزمان این است که این گام را سهل نگیرید. باید در هر سطحی با این مسئله مبارزه و از آن جلوگیری شود. این فتنه و پروژه باید در نطفه خفه شود. اگر جلوی این گام گرفته شود می‌توان جلوی گام‌های دیگر را هم گرفت.

بیاناتی در این رابطه با موضوعات:

• جریان های تکفیری
• سوریه
• عربستان
• فتنه های داخلی و منطقه ای
• لبنان
• یمن