با وجود همه‌ی این پرونده‌ها و عناوینی که نام بردم پرونده‌ای باقی می‌ماند که بسیار پر اهمیت، خطیر و حساس است. معتقدم احساسات بسیاری از لبنانیان از جمله بنده در هنگام استقبالمان از آزادگان زندان‌های اسرائیلی یا چند روز پیش -بنده از تلویزیون می‌دیدم ولی دیگران می‌توانستند حضور پیدا کنند.- که شاهد بازگشت ربوده‌شدگان اعزاز و استقبال اهالی از آنان بودیم و در مناسبت‌هایی از این دست متوجه یاد، خاطره و مسئله‌ی امام حضرت امام و رهبر سید موسی صدر و برادران والامقام و عزیزش جناب شیخ محمد یعقوب و جناب سید عباس بدر الدین می‌شود. یعنی ما وقتی درباره‌ی مقاومت و در مناسبتی مربوط به مؤسسه‌ای در حوزه‌ی انسانی، خدماتی، اجتماعی و سلامت صحبت می‌کنیم در حال صحبت درباره‌ی امام مقاومت هستیم. امام مبارزه و نبرد در مقابل محرومیت و سهل‌انگاری.

در هر صورت معتقدم این مسئله نه فقط به یک خانواده، فرقه، مقاومت و ملت بلکه به کرامت این میهن و این امت ضربه زده. همان طور که کمی قبل درباره‌ی احترام صحبت کردم. این یک مسئله‌ی ویژه‌ی ملی است. می‌توان تلاش‌های بیش‌تری کرد. این‌جا حکومت باید مسئولیتش را بر عهده بگیرد. صراحتا بگویم نباید با این مسئله به صورت تشریفاتی برخورد شود و تمام بار آن بر دوش جناب رئیس مجلس برادر نبیه بری یا وزارت خارجه -به خاطر این جمله می‌بخشیدم: چون وزیر امور خارجه شیعه است.- انداخته شود و گفته شود خودتان ببینید می‌خواهید با این مسئله چه کار کنید و گفته شود این به رئیس و وزیر شیعه‌ای که بر سر کار هستند مربوط می‌شود. یا این که به گردن خانواده‌ی خود امام موسی صدر انداخته شود. این یک مسئله‌ی ملی است. به همه‌ی لبنانیان و ملت لبنان مربوط می‌شود.

پنهان نمی‌کنم که در برهه‌ی اخیر به برادران مسئول در جمهوری اسلامی نامه نوشتیم و در این دوره درخواست کردیم بار دیگر با مسئولان جدید لیبی وارد مذاکره شوند و برای این منظور تلاش ویژه و مضاعف به خرج دهند. این حکومت است که باید علاوه بر همه‌ی تلاش‌هایی که انجام گرفته باز هم بکوشد.

برای این که در کلیات نمانیم: امروز دو نفر در اختیارند. اولی در لیبی زندانی است و نامش عبدالله سنوسی است. -به خاطر این که در کلیات نمانیم عرض می‌کنم.- دومی در هتل‌های پایتخت‌های عربی و مخصوصا خلیجی دوره می‌گردد و شروع کرده و برای سازمان‌های امنیتی خلیج کار می‌کند. نامش موسی کوسی است. هر دوی این‌ها در سازمان‌های اطلاعاتی معمر قذافی کار می‌کرده‌اند. و هر دوشان می‌توانند [ما را] به محل امام، بازداشت‌گاه امام راهنمایی کنند و برسانند. اگر بگوییم، چنان که می‌گوییم و معتقدیم… خب، همه منتظر چه هستند؟ این دیگر نیازی ندارد منتظر درمان معضلات و مشکل نظام و قدرت لیبی بمانیم. یک نفر در زندان هست که نیاز دارد کسی برود از او بازجویی کند. که تا امروز مسئولان لیبی مانع این مسئله می‌شوند. خب، دیگری در زندان نیست. کشورهایی هستند که ادعا می‌کنند دوست لبنان و ملت آن هستند. موسی کوسی هم مهمان آنان است و به او پول می‌دهند و خرج هتل‌هایش را حساب می‌کنند. چرا این‌ها ما را راهنمایی نمی‌کنند و این مسئله را تمام نمی‌کنیم و آن را به پایان خوشش نمی‌رسانیم؟ در هر صورت دوست داشتم ذیل این عنوان انسانی این پرونده‌ها را بیرون بکشم -پرونده‌هایی که احیانا در سایه‌ی مشغولیت‌های جزئی لبنان و منطقه و سر و صداها و شاید عربده‌های بی‌فایده‌ی منادیان جنگ داخلی در لبنان فراموش می‌شوند.- تا بگویم این پرونده‌ها جنبه‌ی انسانی، ملی و اخلاقی دارند. و در درجه‌ی اول حکومت باید مسئولیت کامل خود را در قبال این‌ها بپذیرد و کمیته‌های متخصص تمام‌وقتی را برای این مسئله مشخص کند و سپس همه‌ی ما در موضع مساعدت قرار خواهیم گرفت.

بیاناتی در این رابطه با موضوعات:

• امام موسی صدر
• سوریه
• لبنان