امروز فلسطین و قدس دو موضوع بزرگ پیرامون این حق هستند که در این عصر بر عهدهی امّت است ان را یاری کنند و در کنار ان بایستند. و هیچ کس اجازه ندارد از هیچ بخش از خاک فلسطین و قدس که نمایندهی مقدّسات این امّت هستند، بگذرد. برای بازگرداندن فلسطین و قدس دهها هزار تن، از فلسطین، سوریه، مصر، اردن، لبنان، عرب، مسلمانان و مسیحیان شهید شدند، این نبرد ممکن نیست پایان یابد مگر حق به صاحبانش و قدس به امّت باز گردد، راه این است، حقّ این است، انتخاب [هم] این است.

  مذاکرات پایان یافت، سازش مرد و لاشه شد، ولی هنوز بسیاری نمیخواهند به مرگ ان اعتراف کنند... در مقابل این امّت جز تک گزینهی بازپسگیری خاک، کرامت و مقدّسات وجود ندارد و این راه مقاومت است.

  اهالی قدس را پشتیبانی مادّی و مالی کنید تا در قدس بمانند و ان را ترک نگویند. و [نیز] افراد خارج از ان را که به ان باز گردند. اهالی غزّه را پشتیبانی کنید تا علی رغم محاصره، سوزاندن مزارع زیتون، از میان بردن زمینها و نابودی زمینهی زندگی، در غزّه بمانند، در کنار این مردم عزیز بمانید و برای پایان تشتّت خاک فلسطین تلاش کنید که شما میتوانید.

  «بدانید ناپاکی فرزند ناپاک میان دو راه مختارمان گذاشت، میان تیزی شمشیر و ذلّت. و چه دور است ذلّت از ما! خداوند، رسولش، دامن‌هاي‌ پاک و پاكيزه، سرافرازان و نفس‌‌های‌ استوار برای ما نمیپسندند که اطاعت‌ فرومايگان‌ را بر به زمین افتادن شرافتمندان [در نبرد]‌ ترجيح‌ دهیم!» ما نیز چنین هستیم، امروز ما نیز چنین هستیم و چنین نیز خواهیم ماند.

اعوذ بالله من الشيطان الرجيم.

بسم الله الرحمن الرحيم.

والحمد لله رب العالمين والصلاة والسلام على سيدنا ونبينا خاتم النبيين ابي القاسم محمد بن عبد الله وعلى آله الطيبين الطاهرين وصحبه الاخيار المنتجبين وعلى جميع الانبياء والمرسلین.

السلام عليك يا سيدي ومولاي يا ابا عبد الله يا ابن رسول الله وعلى الارواح التي حلت بفنائك عليكم مني جميعا سلام الله ابداً ما بقيت وبقي الله والنهار ولا جعله الله آخر العهد مني لزيارتكم، السلام على الحسين وعلى علي بن الحسين وعلى اولاد الحسين وعلى اصحاب الحسين.

آقایان علما، برادران و خواهران، السّلام علیکم جمیعا و رحمت الله و برکاته.

از خواهران و برادرانی که تا کنون نرسیده​اند عذر می​خواهیم، مجبور به آغاز سخن بودیم تا بیش از این در انتظار نمانید.

در آغاز می​بایست به رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلّم)، اهل بیت ایشان، صاحبِ عزا بقیة الله فی الارضین مولایمان صاحب الزّمان، حجة بن الحسن المهدی العسکری (ارواحنا لتراب مقدمه الفداء) و مراجع بزرگمان، در صدر ایشان حضرت آیت الله العظمی امام سیّد علی خامنه​ای (دام ظلّه) هم​چنین به تمام مسلمانان جهان مراتب تسلیت و هم​دردی خویش را برای شهادت نوه​ی و فرزند رسول الله، ابا عبدالله الحسین (علیه السّلام) به هم​راه اهل بیت و اصحابش که در چنین روزی در سال 61 هجری، در روز دهم محرّم در سرزمین کربلا رخ داد، ابراز نمایم.

هم چنین می​بایست به مردمان عزیز ایران، عراق و شهدای دو روز گذشته​ی انفجارهای جنایت​باری که صورت گرفت، شهدایی که در راه اباعبدالله الحسین (علیه السلّام) ایستادند و [به این مقام منیع] رسیدند، تسلیت بگویم.

برادران و خواهران: بنده هم​چنین در آغاز [سخن] از حضور، مشارکت، سعی و تلاش تمام شما تشکّر و قدردانی می​کنم. و بدانید آن​چه ما امروز به انجام رساندیم بخشی از وفای به اباعبدالله الحسین (علیه السّلام) و لبّیک به ندای ایشان در کربلا است، که ایستاد و فرمود:«هل من ناصر ینصرنی؟»

حضور شما، هم​چون دیگر مناطق و مانند تمام کشورها، گواهی تازه در زمانه​ای جدید بر حیات، جاودانگی و پیروزی حسین(ع) است. بر پیروزی خون بر شمشیر. چرا که حسین (ع) قیام کرد تا اسلام حفظ شود و امّت، امّتی زنده، بزرگ​وار، با عزّت، حاضر، خون​خواه، مجاهد و ستیهنده با ظلم باقی بماند و شما با این حضور، پس از صدها سال با عمل، گفتار، جهاد و فداکاری ثابت کردید اسلام ناب محمّدی با خون فرزندش حفظ گشته و امّت، امّتی زنده، بزرگ​وار و با عزّت است و ندای حسین (علیه السّلام) در روز دهم محرّم در کربلا در تمام نسل​های پیش، اکنون و آی​نده باقی مانده و خواهد ماند. و ندای لبّیک یا حسین تا ابد تا روز قیامت حفظ خواهد شد.

برادران و خواهران: از حسین(ع) در کربلا می​آموزیم به حق بیاوزیم و از آن جدا نشویم. حق دو گونه است: حقّی که برای صاحب آن امکان گذشتن از آن وجود دارد، که همان حقوق شخصی است. امّا گونه​ای دیگر نیز وجود دارد که مربوط به امّت، آبروی آن، انتخاب​ها، تصمیمات، مقدّسات و کرامت آن است.

پس هیچ خیال​بافی نباید از ذرّه​ای خاک یا قطره​ای آب از مقدّسات پرارزش ما و کرامت این امّت بگذرد.

امروز فلسطین و قدس دو موضوع بزرگ پیرامون این حق هستند که در این عصر بر عهده​ی امّت است آن را یاری کنند و در کنار آن بایستند. و هیچ کس اجازه ندارد از هیچ بخش از خاک فلسطین و قدس که نماینده​ی مقدّسات این امّت هستند، بگذرد.

برای بازگرداندن فلسطین و قدس ده​ها هزار تن، از فلسطین، سوریه، مصر، اردن، لبنان، عرب، مسلمانان و مسیحیان شهید شدند، این نبرد ممکن نیست پایان یابد مگر حق به صاحبانش و قدس به امّت باز گردد، راه این است، حقّ این است، انتخاب [هم] این است.

دیروز برادران و خواهران شما زیر غرّش هواپیماهای اسرائیلی و در مرکز محاصره ایستادند و موضع حق را به گوش تمام عالم رساندند. موضع، حق، ریشه​دار و ثابت بود: اسرائیل را به رسمیّت نمی​شناسیم. گفتند اسرائیل را به رسمیّت نمی​شناسیم و تکرار کردند که [حتّی] از یک وجب از فلسطین نخواهیم گذشت. امروز نیز، از لبنان، از خاک ضاحیه​ی جنوبی که در آوریل 2006 با درنده خویی جنگ رویارویی نمود و نشکست و اراده​اش از میان نرفت، ندای برادران و خواهرانمان در غزّه را کامل می​کنیم. آنان فریاد دادخواهیشان را برآوردند در حالی که در جنگ نیستند و هنوز در محاصره​اند. ما [نیز] از ضاحیه در حالی که در جنگ نیستیم و هنوز مورد تهدید هستیم، فریاد بر می​آوریم و همان سخن رسول الله و آل و صحابه و امّت و دین رسول الله(ص) را می​گوییم: تا آن هنگام که جان در بدن داریم اسرائیل را به رسمیّت نمی​شناسیم.

امّت، چه حکومت​ها، چه سازمان​ها و چه ملل، امروز به قاطع ساختن انتخاب​هایشان فراخوانده شده​اند. دیروز کمیته​ی پی​گیری عربی گردآمده و به صراحت گفتند، مذاکرات وقت تلف کردن است، ما به بن​بست رسیده​ایم، راه سیاسی به انتها رسیده است. هیچ کس نمی​تواند راه حلّی به اسرائیل تحمیل نماید، اینان پس از آن که آنان دیروز همین را گفته بودند، این موضوع را کشف کردند!

به هر صورت، امروز در روز عاشورا، ما تمامی امّت را بار دیگر فرا می​خوانیم که: به راه شرافت، کرامت، عزّت و سربلندی و راندن ذلّت بیایید. یعنی بیایید به خطّ و گزینه​ی مقاومت.

مذاکرات پایان یافت، سازش مرد و لاشه شد، ولی هنوز بسیاری نمی​خواهند به مرگ آن اعتراف کنند. با مردمتان رو راست باشید و حقیقت را به ایشان بگویید. سازش مرد و به پایان رسید. در مقابل این امّت جز تک گزینه​​ی بازپس​گیری خاک، کرامت و مقدّسات وجود ندارد و این راه مقاومت است.

ما نمی​گوییم ارتش​هایتان را تجهیز کنید و به این دژ غاصب حمله بیاورید، نمی​خواهیم آن چه را که نمی​خواهید بر شما تحمیل کنیم. ولی امروز به شما می​گوییم: فلسطین و مقاومت مردمی آن را پشتیبانی کنید و در کنار این مردم بایستید. محاصره​ی غزّه را بشکنید. غزّه توان ایستادگی [حتّی] در [حال] محاصره را [نیز] دارد، ولی چه می​شود محاصره​ی آن را بشکنید؟ اهالی قدس را پشتیبانی مادّی و مالی کنید تا در قدس بمانند و آن را ترک نگویند. و [نیز] افراد خارج از آن را که به آن باز گردند. اهالی غزّه را پشتیبانی کنید تا علی رغم محاصره، سوزاندن مزارع زیتون، از میان بردن زمین​ها و نابودی زمینه​ی زندگی، در غزّه بمانند، در کنار این مردم عزیز بمانید و برای پایان تشتّت خاک فلسطین تلاش کنید که شما می​توانید. نیروهای سیاسی و رسانه​ای خود را در پشتیبانی و کمک​رسانی به این مردم و مقاومت و مجاهدانش سازمان دهید، پس از تمام این پیچیدگی​ها یک بار این را امتحان کنید، اگر حکومت​های عربی و اسلامی ما تنها یک هفته بایستند و موضعی عزّت​مدارانه و بزرگ​وارانه اتّخاذ نمایند و در آن پایان مذاکرات را اعلام کنند و بگویند به انتخاب​های ملّت​ها گوش خواهد سپرد؛ خواهید دید تمام جهان خشوع کرده و نزد شما می​آید و عقب خواهد نشست و از شما فرصت حل و معالجه درخواست خواهد نمود.

این فرصتی است که به هیچ وجه نباید آن را هدردهیم یا هدردهید.

ما در لبنان از ابتدا بر این تصمیم پای فشردیم. به مقاومت، توده​های مردم و مجاهدانمان دل بستیم و پیروز شدیم. ملّت فلسطین نیز به هم​راه تمام مقاومان به زودی پیروز خواهند شد. تا آن زمان که اراده، عزم، جهاد و توانایی بخشش بی انتها وجود دارد [این پیروزی‌ها پی در پی خواهد بود].

برادران و خواهران: در روزهای گذشته، با تعداد زیاد و سیلی از تهدیدات جدید اسرائیل به کشتار، نابودسازی و جنگ و این​ها وعده داده شدیم. بنده در روز اباعبدالله (علیه السّلام) از جانب شما به این دشمن و تمام دشمنان و دوستان اعلام می​کنم این تهدیدات ما را دور نخواهد کرد، نخواهد ترساند و ممکن نیست در اراده​ی ما خللی وارد سازد.

زمانه ​ای که شما در آن ما را تهدید می​کردید و می​ترساندید یا ما احساس ضعف و سستی می​کردیم پایان یافته. امروز ما در جای​گاهی پیروزی​آفرین هستیم و به زودی نیز پیروزی خواهیم آفرید. مقاومت بر این اسرائیلی که تهدید می​کند در جولای 1996 چیره شد، در می 2000 آن را عقب راند و در جولای 2006 شکست داد. این مقاومت تمام جنرال​های شما را شکست داده و در آینده نیز ان شاءالله شکست خواهد داد. از نظر ما این تهدیدها چیزی جز جنگی روانی شکست​خورده و ناتوان نیست. جنگی روانی که ممکن نیست در قلب، عقل و روحیه​های ما که روحیّه​ی سیّد عبّاس موسوی، شیخ راغب حرب و حاج عماد مغنیه آن را مستحکم می​سازند و عشق اباعبدالله الحسین (ع) آن را پر کرده، اثر بگذارند.

ما به صهیونیست​ها می​گوییم: ما همان گونه هستیم که بودیم، بل که برتر از آن گونه که بودیم. برتر در بعد معنوی، ایمان، روحیه و اراده، برتر در تعداد، تسلیحات و شمار، در قدرت مواجهه. و ما فرزندان آن امام هستیم که میان دو انتخاب مختار گشت، و ما همان را که امامان (علیه السّلام) برگزید بر می​گزینیم. در مانند چنین روزی حسین (ع) این را گفت تا برای همیشه و مدرسه​ی تاریخ بماند:« الا ان الدعي ابن الدعي قد ركز بين اثنتين بين السلة والذلة، وهيهات منا الذلة ... يابى الله لنا ذلك ورسوله والمؤمنون وحجور طابت وطهرت ونفوس ابية وانوف حمية من ان نؤثر طاعة اللئام على مصارع الكرام- بدانید ناپاکی فرزند ناپاک (ابن مرجانه) میان دو راه مختارمان گذاشت» ما را میان دو راه قرار داد «میان تیزی شمشیر» یعنی جنگ«و ذلّت» تسلیمی وقیحانه و مطیعانه «بدانید ناپاکی فرزند ناپاک میان دو راه مختارمان گذاشت، میان تیزی شمشیر و ذلّت. و چه دور است ذلّت از ما! خداوند، رسولش، دامن‌هاي‌ پاک و پاكيزه، سرافرازان و نفس‌‌های‌ استوار برای ما نمی​پسندند که اطاعت‌ فرومايگان‌ را بر به زمین افتادن شرافتمندان [در نبرد]‌ ترجيح‌ دهیم!» ما نیز چنین هستیم، امروز ما نیز چنین هستیم و چنین نیز خواهیم ماند.

همچنین، برادران و خواهران، ما در این جمعیّت عظیم و حسینی بر پای​بندی و دل​سوزی​مان نسبت به کشورمان لبنان، وحدت ملّی​مان، روابط مسالمت​آمیز، بشری، ملّی و اخلاقی میان تمام بخش​های ملّت​مان، از طوایف و مذاهب و گروه​ها، تاکید می​کنیم. بر دل​سوزی​مان بر این کشور گران​بها که برای آزادسازی خاکش و بازگرداندن کرامتش عزیزترین شهدا و نورهای دیده​مان را تقدیم، تاکید می​ورزیم؛ و در این موضع خواهیم ماند. همیشه آماده برای فداکاری به منظور سلامت، کرامت، سروری و بقای این کشور هستیم.

چهارم: ما از این جای​گاه اسلامی، ایمانی و جهادی مخالفت خویش را در برابر هر فتنه​ای میان مسلمانان، خصوصا میان شیعه و سنّی ابراز می​داریم. و دل​سوزی مدام خویش را برای رویارویی با هر شکلی از اشکال فتنه که همگی موظّف به برخورد با آن هستیم، چرا که امروز نقشه​ی آمریکا و اسرائیل برای امّت ماست، اعلام می​کنیم. ما در تمام سال​های گذشته، با تمام سختی​ها، چالش​ها و سخن​رانی​های تحریک​آمیز که صورت گرفت، به سخن​رانی مذهبی و تحریکی طائفه​ای پناه نبردیم، چرا که به آن سخن​رانی و آن تحریک اعتقادی نداریم. بل​که می​اندیشیم هر کس به تحریک طائفه​ای و مذهبی پناه برد، ضعیف است و به محلّی اشتباه پناه برده است.

امروز همه این ظرفیّت و پذیرش این مسئولیّت را برای ناکام گذاشتن تمام اشکال توطئه و کسی که رسانه، سیاست، توطئه​ها، انفجارها و فتنه​ها را به خدمت می​گیرد، نیاز داریم. و وظیفه داریم از تمام این چالش​ها بزرگ​وارتر باشیم.

پنجم: توطئه​ی جدید با عنوانی بین​المللی و به وسیله​ی رایی بین​المللی که لبنان و مقاومت را هدف قرار داده و آن​چه دادگاه بین​المللی و رای اوّلیّه​ی اتّهامی نامیده می​شود. ما، بنده و برادرانم و تمام دوستان در ماه​های اخیر به اندازه​ی لازم در این باره صحبت کرده​ایم. ولی امروز عصاره​ی سخنان را می​گویم: ما هر اتّهام ظالمانه نسبت به خود یا دیگری را رد می​کنیم و از تحقّق اهداف این افترا جلوگیری خواهیم نمود، بعضی اهداف این افترا را آن​گونه که دیروز توضیح دادم ناکام گذاشته​ایم، و ان شاءالله در باره​ی بقیّه​ی اهداف نیز چنین خواهیم کرد.

ما از مقاومت و کرامتمان حمایت خواهیم کرد. از کشورمان در مقابل فتنه، تجاوزکاران و توطئه​گران در هر لباس، عنوان یا نامی که بودند یا باشند. و بنده در روز پیروزی خون بر شمشیر به شما می​گویم: توطئه​ی دادگاه بین المللی نیز مانند تمام توطئه​های پیشین به باد خواهد رفت.

ما امروز با حضورمان در این میادین عهدمان را با حسین (علیه السّلام) تازه می​کنیم و می​گوییم: ما تا آن هنگام که حقّی آزار بیند، مظلومی مورد ستم قرار گیرد، خاکی غصب شود یا حرمت مقدّساتی هتک شود، هم​چنان لبّیک​گویان خواهیم ماند.

ما، امام ما، سیّد ما، میادین را خالی نخواهیم کرد، این را هم از موضع ادّعا نمی​گوییم، ما از سال​ها پیش در میادین بوده​ایم، هیچ چیز نه به واسطه​ی مال، فرزند یا چیزی از این دنیای فانی، میان ما و یاری تو و یاری حق، هر کجا باشد، فاصله نمی​اندازد. آنان که امروز این​جا گرد​آمده​​اند اگر دوباره ندای حسین (علیه السّلام) را لبّیک می​گویند، از موضع تجربه​ایست که از آن پیروز و سربلند و موفّق بیرون آمده​اند. به این منظور، امروز نیز می​گوییم: امام ما، سیّد ما، هم​آن گونه که هر سال به شما لبّیک می​گفتیم، این سال نیز لبّیک می​گوییم: لبّیک یا حسین.

هم ​چنین ندای سال آینده را به شما می​سپاریم تا بر صدق بیعت​مان و بر ثباتمان در طول سال و سال​های آینده تاکید کرده باشیم. ضعیف، سست، بزدل، روگردان، سازش​کار و تسلیم نخواهیم شد، در موضع جهاد خواهیم ماند و کرامت امّت و وطن​مان را خواهیم ساخت، عوامل قدرت​مان را عزّت خواهیم بخشید تا از این کشور و مردم در برابر تمام تهدیداتی که آنان را از این سو و آن سو در بر گرفته پشتیبانی نماییم. و می​​دانیم با ایمانمان به شما و عشق​مان نسبت به شما و وابستگی​مان به جدّ و پدران پاک و فرزندان معصومین (ع) و کلمات جاودانه​ی شما، راهی که می​رویم به نام و زیر پرچم شماست و پایانی جز پیروزی و کرامت برای آن نخواهد بود.

برادران و خواهران، آن گونه که آغاز کردیم پایان می​بخشیم، همگی با حسین (ع) و فرزند ایشان بیعت تازه می​کنیم، با بردران شهیدی​مان که بر راه حسین (ع) ماندند و همیشه تا ابد به ایشان می​گوییم، جان، خانواده، اموال و خون​های ما فدای شما. و تا ابد، لبّیک یا حسین.

عظّم الله اجورکم، خداوند تلاش شما را پاداش، عوض و جزا دهد، به بهترین پاداش مؤمنان، صالحان، هم​دردان، تلاش​گران و مجاهدان.

والسّلام علیکم و رحمت الله و برکاته.

بیاناتی در این رابطه با موضوعات:

• دادگاه بین المللی
• عاشورا
• فلسطین
• محرم