چرا سکوت کردیم؟ سکوت کردیم تا نگویند این افراد می‌خواهند تحقیق بین المللی را مختل کنند و راه کشف حقیقت ترور جناب رفیق حریری را ببندند.

 درباره‌ی تمام این نقض حریم‌ها در این سال‌ها برای رعایت حسّاسیّت‌های ملّی و داخلی، سکوت کردیم.

 اثر انگشت‌هارا از [قسمت] مدیریّت پاسپورت‌های امنیّت عمومی درخواست نموده‌اند...نمونه‌های دی ان ای، هر چه دی ان ای در لبنان یافت می‌شده را درخواست کرده‌اند. اطّلاعات جغرافیایی و داده‌های جغرافیایی جی آی اس لبنان. تمام آن چه به جغرافیا ارتباط دارد را از مرز تا مرز می‌خواهند. کوه‌ها، درّه‌ها و مناطق حسّاس و مهم، [که] این بحث اصطلاحات و علم مخصوص به خود را دارد. این که ربط این‌ها به ترور جناب رفیق حریری چیست بحثی دیگر است.

  تعداد این پرونده‌ها چقدر است؟ به من گفته شد بیش‌تر از 7000 پرونده‌ی خانم. نه پرونده‌ی ویزیت، پرونده‌ی خانم. یعنی در هر کدام چندین ویزیت وجود دارد.

 از تمام مسئولین و مردم لبنان می‌خواهم با این حقیقت‌یابان -دادگاه بین‌المللی- قطع رابطه نمایند و با ایشان هم‌کاری نکنند. هر چه نقض حریم صورت گرفت بس است. چرا که هر چه در اختیار ایشان قرار داده می‌شود، تمام داده‌ها، اطّلاعات، دیتا و نشانه‌ها، به دست اسرائیلیان می‌رسد. نقض حریم‌ها کافی است.

 دوست دارم با محبّت و اخلاص تمام بگویم، تا واقعیّت را توصیف کرده‌باشیم، استمرار هم‌کاری با این‌ها از سویی باعث پیش‌رفت نقض حریم‌های کشور در تمام سطوح و از سوی دیگر باعث غرض‌ورزی درباره‌ی مقاومت خواهد شد. تمام هم‌کاری‌ها با حقیقت‌یابان [دادگاه] بین‌المللی از هم‌اکنون، کمک برای دشمنی با مقاومت است.

 بنده از تمام مسئولان و اهالی لبنان می‌خواهم از این لحظه به بعد به اندازه‌ی وجدان، کرامت و شرفشان در مطالبات این حقیقت‌یابان اختلال کنند. چرا که در هفته‌های اخیر اینان فهمیده‌اند وقت تنگ است و می‌خواهند از وقت باقی‌مانده استفاده ببرند.

اعوذ بالله من الشّیطان الرّجیم.

بسم الله الرّحمن الرّحیم.

والصلاة والسّلام علی سیّدنا و نبیّنا خاتم النّبیّن محمّد و علی آله الطّیّبین الطّاهرین و صحبه الاخیار المنتجبین و علی جمیع الانبیاء و المرسلین.

سلام بر همه‌ی شما و رحمة الله و برکاته.

گر چه امشب سخنم به موضوعی خاص ارتباط دارد، که همان روش و عمل‌کرد کمیته‌‌ی تحقیق بین المللی و حقیقت‌‌یابان بین‌المللی دفتر دادستان دادگاه بین‌المللی است، ولی در آغاز بر عهده‌‌ی خود می‌‌بینم به اتّفاقی بزرگ و خطرناک که در شهر امّ الفحم در فلسطین اشغالی در اراضی 1948 روی داد اشاره کنم. تجاوز آشکار و وحشیانه به برادران فلسطینی [ساکن] آن منطقه. امری که می‌بایست همگی آن را از چشم روندی عمومی که حکومت نتینیاهو از هنگام تصویب قانون تابعیّت به منظور گرفتن اعتراف برای دولت یهودی طی می‌کند، ببینیم.

آن‌چه رخ داد حادثه‌ای عادّی و گذرا نبود بل‌که حادثه‌ای از روندی بود که فلسطینیان موجود در اراضی 1948 فلسطین اشغالی را در معرض خطری شدید قرار می‌دهد. چیزی که باید همه‌ی حکومت‌ها و مردم در جهان عرب و اسلام و [هم‌چنین] عالم به آن توجّه کنند تا مسئولیّت [لازم] را بر دوش گیرند. جالب سکوت بین المللی و عرب ترسیده، از این حادثه و آن چه رخ داده، است.

چیزی که مرا امشب به سخن فراخواند، اتّفاقاتی است که دیروز رخ داد، بعضی از حقیقت‌یابان بین المللی دفتر دادستان اقدام به بازدید از کلینیک طبّی زنانه‌ای در ضاحیه‌ی جنوبی نموده بودند و از دستیار پزشک دسترسی به آرشیو پرونده‌ی مراجعان زن، چرا که وی پزشک زنان بوده، از سال 2003 تا کنون را خواستار شده بودند. و منازعاتی که پس از این میان آنان رخ می‌دهد... کمی بعد به جزئیّات حادثه خواهم پرداخت، امّا این بود که باعث شد امروز به صورت مستقیم نزد شما بینندگان و شنوندگان بیاییم. چرا که بنده معتقدم به نقطه‌ای بسیار حسّاس و خطیر رسیده‌ایم که به آبرو، کرامت و شرف ما ارتباط دارد و مسلّما از همه‌ی ما موضع‌گیری خاصّ خود را می‌طلبد.

در حقیقت بنده اگر واکنش‌های منطقه‌ای و خارجی را [این گونه] در بالاترین سطوح نمی‌دیدم. امشب قصد صحبت نداشتم. و پس از آن امروز چه واکنش دادستان یا رئیس دادگاه بین المللی یا طرف‌های خاصّ بین المللی و وزارت خارجه‌ی آمریکا که به تعبیر خود آن‌چه در ضاحیه‌ی جنوبی رخ داد را به شدّت متّهم کردند.

طبیعتا چشم‌ها و گوش‌های آمریکا نسبت به آن‌چه در فلسطین و امّ الفحم که همه در یک روز اتّفاق افتاده‌اند، کر و کور است. هیچ حرفی از آن‌چه در امّ الفحم رخ داد وجود نداشت. در حالی که حجم و شرایط آن‌چه در ضاحیه رخ داد چه مقدار بود و حجم و شرایط و حملاتی که در امّ الفحم چه قدر...

این بیش‌تر مرا قانع نمود تا امشب صحبت کنم و مسئله را تمام نمایم. در حقیقت مسئله‌ی [دیگری] هم مؤثر بود: دست‌گاه قضایی لبنان حرکتی از خود نشان داد که زنده است. دادستان تشخیص با سرعت شگفت آورش مرا متحیّر کرد، تحقیقی برای این منظور به راه انداخت. همان کس که سال‌های طولانی درباره‌ی شاهدان دروغین سکوت کرده‌بود. فکر می‌کنم او این کار را کرده تا قوانینی در لبنان به وجود بیاورد در حالی که بنده شنیده‌ام این کار مخالف قانون است. به هر صورت در تمام چیزهایی که نام قانون می‌گیرند، راه اصلاح باز است. ولی فارغ از قانون بودن، این [سخنان امشبم] به دفاع از کرامت و آبرویمان سرعت می‌بخشد.

به هر صورت، این شرایطی است در راستای تلاش‌های فوری آمریکا از طریق تحرّکات ولتمن و ارتباطات خانم کلینتون برای تخریب تمام تلاش‌های سعودی-سوریه‌ای، که دوست دارند از کشور و سلامت و ثبات آن محافظت کنند. [تخریب] از طریق تحریک نیروهای سیاسی محلّی و منطقه‌ای که خوب می‌شناسیمشان.

قبل از این که صحبت را آغاز کنم، دقایقی قبل اطّلاعاتی به دست من رسید، که امیدوارم صحیح نباشد، [اطّلاعاتی] نشان دهنده‌ی فشار بسیار زیاد آمریکا بر دادستان برای سرعت بخشیدن به صدور رای اوّلیّه پیش از موعد مقرّر در ماه دسامبر.

به هر صورت، وقتی واکنش‌ها روی می‌دهد، می‌فهماند آن‌چه اتّفاق می‌افتد حادثه‌ای گذرا نیست و باید به آن توجّه نمود و به عنوان یک نقطه‌ی عطف به سراغ آن رفت. آن چه خدمت شما عرض خواهم کرد و از شما درخواست خواهم نمود [نیز] نقطه‌ی عطفی در این مسیر و این موضوع است، امّا پیش از این که وارد بخش حسّاس و جدید که مربوط به آبروها و پرونده‌ی پزشکی زنان است بشویم.

می‌خواهم حقیقتی را برای لبنانیان و همه مبیّن کنم و آن این که: حتّی پیش از 5 یا 7 دقیقه که از صحبت من با شما می‌گذرد. واقعیّت و حقیقتی در جریان و موجود بود. می‌خواهم اعتراف کنم ما در حزب‌الله مانند بسیاری از لبنانیان حجم نقض حریم‌های امنیّتی به منظور حقیقت‌یابی بین المللی و برای حقیقت‌یابان بین المللی را در همه چیز از سال 2005 تا کنون می‌‌دانستیم. ولی در این باره سکوت کردیم [البته] مسلّما امشب سکوت نخواهیم کرد. ولی ما تا 7 دقیقه‌ی پیش مانند خیلی از مردم کشور ساکت بودیم، این که این کار صحیح بوده یا غلط بحثی دیگر است.

چرا سکوت کردیم؟ سکوت کردیم تا نگویند این افراد می‌خواهند تحقیق بین المللی را مختل کنند و راه کشف حقیقت ترور جناب رفیق حریری را ببندند. درباره‌ی تمام این نقض حریم‌ها در این سال‌ها برای رعایت حسّاسیّت‌های ملّی و داخلی، سکوت کردیم. ولی این نقض حریم هم‌چنان وجود داشت. بنده تیتر برخی چیزها که کمیته‌های تحقیق از پیش از تشکیل دادگاه بین المللی که کمیته‌ی تحقیق نامیده می‌شدند و پس از آن دفتر دادستان بلمار پس از تشکیل دادگاه بین المللی، درخواست کرده بوده را برایتان می‌خوانم.

بنده بعضی از عناوین را فهرست‌وار می‌گویم، که تمام تیترها نیست، چرا که بنده لیستی بلند دارم. آن چه کمیته‌های تحقیق خواسته‌اند (آن که به آنان داده شده، گاهی بخشی داده شده و بخشی حفاظت گردیده، در مورد بعضی اطّلاعات کافی در دست نبوده که بدهند! این بحثی دیگر است.) چیزهایی که لبنانیان می‌شناسند و چیزهایی که نمی‌شناسند.

مثلا کمیته‌ی تحقیق بین المللی پرونده‌های دانش‌جویان دانش‌گاه‌های خصوصی لبنان را درخواست نموده، حدّ اقل دانش‌گاه‌های خصوصی، نمی‌دانم شاید پرونده‌های دانش‌گاه‌های دولتی را از 2003 تا 2006 یا تمام پرونده‌های دانش‌گاه‌های لبنانی و غیر لبنانی هم بوده. بعد چه شده؟ از مابعدش هم به زودی صحبت خواهم کرد. تمام آن‌چه در لبنان داده‌های مخابراتی نامیده می‌شود. از سال 2003 تا امروز. تماس‌ها، نامه‌ها، اس ام اس و... . بدون تفاوت میان شرکت ام تی سی، آلفا یا آجیرا از 2003 تا کنون تمام این‌ها به صورت دوره‌ای به حقیقت‌یابان بین المللی داده شده است.

اثر انگشت‌هارا از [قسمت] مدیریّت پاسپورت‌های امنیّت عمومی درخواست نموده‌اند. تمام اثر انگشت‌های پاسپورت‌های سفرهایی که اثر انگشت لازم دارد. مناقشه‌ای حول این موضوع در می‌گیرد و بر سر اثر انگشت 893 لبنانی مصالحه می‌شود.

نمونه‌های دی ان ای، هر چه دی ان ای در لبنان یافت می‌شده را درخواست کرده‌اند. اطّلاعات جغرافیایی و داده‌های جغرافیایی جی آی اس لبنان. تمام آن چه به جغرافیا ارتباط دارد را از مرز تا مرز می‌خواهند. کوه‌ها، درّه‌ها و مناطق حسّاس و مهم، [که] این بحث اصطلاحات و علم مخصوص به خود را دارد. این که ربط این‌ها به ترور جناب رفیق حریری چیست بحثی دیگر است. قبض‌های مشترکین شرکت برق. هیچ بخشی نمانده که به آن وارد نشده باشند. فارغ از این‌که به اینان داده شده یا نشده. با این وجود ما تمام این مدّت حرفی نزدیم. در حالی که می‌دانستیم این اطّلاعات بیش‌تر و بزرگ‌تر از تحقیق برای عملیّات ترور هستند، و با وجود علممان به این که حقیقت‌یابان، مخصوصا در سال‌های اخیر در حال جمع‌آوری اطّلاعات پیرامون حزب الله خیلی بیش‌تر از بخش یا بخش‌های مربوط به ترور جناب حریری هستند. و این که تمام داده‌ها و اطّلاعات به دست‌گاه‌های امنیّتی غربی و اسرائیلی می‌رسند. تمام آن‌چه حقیقت‌یابان بین المللی به آن دست می‌یابند، نسخه‌ای از آن به اسرائیل می‌رود، با این وجود سکوت کردیم. هر کس در لبنان و حتّی از هوادارانمان حق دارد بگوید خطا کردیم، ولی بنده آن‌چه را تا کنون رخ داده توصیف خواهم کرد.

چرا سکوت کردیم؟ سکوت کردیم تنها و تنها به خاطر این که گفته نشود ممانعتی وجود دارد. می‌دانستیم این [واکنش] حسّاسیّت‌های بزرگی را در کشور برخواهد انگیخت. و برای مراعات خانوده‌ی شهید نخست‌وزیر رفیق حریری. مراعات جریان حامی وی و فضای عمومی کشور. و به دلایل مختلف و متعدّد سکوت کردیم. که گذشت.

امّا اکنون به جایی رسیدیم که اعتقاد دارم نمی‌توان بر اساس هیچ حساب سیاسی، داخلی، خارجی یا کرامت کسی، تحمّل کرد، طاقت آورد یا سکوت کرد. هرگز. برای کرامت این و آن در مقابل این موضوع سکوت نمی‌کنیم.

امّا این موضوع، اجازه دهید بپرسم کمیته‌ی تحقیق بین‌المللی چه نیازی به پرونده‌های پزشکی زنان ما دارد؟

نمی‌دانم بگویم یا نه، ولی بعدا درباره‌ی بعضی جزئیّات صحبت خواهم کرد. چرا؟ چه نیازی دارد؟ چرا می‌آید از خانم دکتر متخصّص کلینیک که بیش‌تر مراجعانش زنان، هم‌سران و دختران سران، کادر و مسئولین حزب‌الله هستند این درخواست را می‌کند؟ که بسیار کلینیک فعّالی هم هست. وقتی درخواست حدّاقل پرونده‌های سال 2003 تا 2010 را مطرح می‌کند. بنده پرسیدم تعداد این پرونده‌ها چقدر است؟ به من گفته شد بیش‌تر از 7000 پرونده‌ی خانم. نه پرونده‌ی ویزیت، پرونده‌ی خانم. یعنی در هر کدام چندین ویزیت وجود دارد. ویزیت‌ها و جزئیاتی در هر پرونده موجود است.

خانم دکتر با آنان بحث می‌کند و می‌گوید: چه طور این‌ها را می‌خواهید؟ این پرونده‌ها خصوصی هستند. پس از مناقشه به 17 پرونده قانع می‌شوند. ولی اگر خانم دکتر با آنان بحث نمی‌کرد، مثل آن چه ممکن است در جاهای دیگر رخ بدهد یا رخ داده است، [در نهایت گفته می‌شد:] بفرمایید وارد آرشیوها شوید. حتّی [همان] 17 پرونده به این موضوع چه ارتباطی دارند؟ نیاز حقیقت‌یابان به وارد شدن به پرونده‌های پزشکی زنان، هم‌سران، دختران و خواهران ما چیست؟ بنده می‌خواهم سؤالی از مسئولین لبنان بپرسم، چرا که دیروز شنیدم بعضی مردم هم صراحتا در رسانه‌ها می‌گفتند. می‌خواهم از رؤسا، وزرا، نمایندگان، قاضیان حتّی از تمام اهالی کشور بپرسم. کدام یک از شما می‌پذیرد کسی پیدا شود و از پرونده‌ی پزشکی زنان هم‌سر، مادر، خواهر یا دخترش اطّلاع پیدا کند؟ اگر پرونده‌ی چشم و گوش بود حالا مسئله‌ای نبود، ولی پرونده‌ی پزشک زنان؟ چه کسی این را می‌پذیرد؟ مرسوم شده هر چه در کشور پذیرفته می‌شود، فردا می‌گویند ما این را پذیرفتیم و تحمّل کردیم، شما هم باید تحمّل کنید! ببینیم آن شرافت‌مند بزرگ‌مرتبه در لبنان کیست که موضوعی در این حجم را تحمّل کند؟!

همه در لبنان و منطقه می‌دانند تحمّل و سکوت در مقابل این موضوع به هیچ وجه ممکن نیست. چه از جنبه‌ی انسانی صحبت کنیم –برای آنان که طبیعتا هنوز انسانند- چه وجه اخلاقی، محدودیّت‌ها، عادت‌ها یا فرهنگ لبنانی، عربی یا حتّی شرقی، چه از باب مسائل دینی به عنوان مسلمانان یا مسیحیان. ما ارزش‌هایی اخلاقی و دینی داریم. چه کسی این موضوع را [آن هم] بدون خبر، موافقت و اجازه می‌پذیرد؟ حتّی از لحاظ قانونی و قضایی در این موضوع بحث وجود دارد. بنده وقت پرسش نداشتم. ولی اگر واقعا قوانین و دست‌گاه قضایی لبنان از آبروی ما دفاع نمی‌کنند باید برویم مجلس از نمایندگان بخواهیم، بخواهیم قوانین از آبروی‌مان دفاع کنند.

این رخ‌داد مفتضحانه، برادران و خواهران ما را به سوی اصل مسئله راه‌نمایی می‌کند، به سوی تمام نقض‌حریم‌های امنیّتی که در لبنان ذیل این عنوان صورت گرفت. ما نمی‌خواستیم به این‌جا برسیم ولی شما ما را  به این‌جا رساندید. شما ما را به این‌جا رساندید. آیا باید ما لبنانیان چه در جای‌گاه ریاست، چه حکومت، مجلس، ادارات دولتی یا به عنوان مردم، به این نقض حریم‌ها رضایت بدهیم؟

آن‌چه اکنون رخ می دهد نقض حریم است، تحقیق تمام شد. رای اوّلیّه‌‌ای که می‌گویند به زودی خواهد رسید، از سال 2006 نوشته شده بوده، همان است که به صورت کم‌رنگ در اشپیگل و لوفیگارو آمد. خواهید دید همان است. نوشده شده است و بنده مژده‌ی آن را چند ماه پیش دادم، سال 2008 هم دادم که حالا وارد جزئیّات نمی‌شویم، تا کشور را بیش از این نیازاریم. موضوعی است که تمام شده. تمام تحقیقاتی که گفته شد استفاده از این پوشش برای به دست آوردن معلومات هر چه بیش‌تر بود. مسائلی که در حقیقت چیزی را در تحقیق جلو یا عقب نمی‌انداختند. چرا که آن‌چه با زبان ظلم، دروغ، جعل و تجاوز نوشته شده بود، آماده بود. آیا می‌بایست اجازه‌‌ی استمرار این نقض حریم‌ها در کشورمان در مورد همه چیز، دانش‌گاه‌ها، شرکت‌ها، ارتباطات و پزشک زنان را بدهیم؟ الآن حتّی دکترهایی هم هستند، ولی ما صحبتی نمی‌کنیم، که با اینان ارتباط می‌گیرند و ده‌ها نام در اختیار آنان می‌‌گذارند. نه 10 یا 17 عدد. [به آنان گفته می‌‌شود:] با پرونده‌هایتان بیایید. با این حال وقتی بنده فهمیدم به دوستان گفتم مشکلی نیست، بیایید کوتاه بیاییم، این‌ها پرونده‌ی پزشک زنان که نیست. ولی وقتی موضوع به این‌‌جا رسید، ما را ببخشید. تمام عالم باید ما را برای این اتّفاق مفتضحانه ببخشد. روش محقّقان بین المللی و آن کس که پشت اینان ایستاده، پشتیبانان و پرده پوشان بر کارهای اینان، این گونه است.

مسئولیّت چیست؟

اوّل: از تمام مسئولین و مردم لبنان می‌خواهم با این حقیقت‌یابان -دادگاه بین‌المللی- قطع رابطه نمایند و با ایشان هم‌کاری نکنند. هر چه نقض حریم صورت گرفت بس است. چرا که هر چه در اختیار ایشان قرار داده می‌شود، تمام داده‌ها، اطّلاعات، دیتا و نشانه‌ها، به دست اسرائیلیان می‌رسد. نقض حریم‌ها کافی است.

دوّم: دوست دارم با محبّت و اخلاص تمام بگویم، تا واقعیّت را توصیف کرده‌باشیم، استمرار هم‌کاری با این‌ها از سویی باعث پیش‌رفت نقض حریم‌های کشور در تمام سطوح و از سوی دیگر باعث غرض‌ورزی درباره‌ی مقاومت خواهد شد. تمام هم‌کاری‌ها با حقیقت‌یابان [دادگاه] بین‌المللی از هم‌اکنون، کمک برای دشمنی با مقاومت است.

سوّم: بنده از تمام مسئولان و اهالی لبنان می‌خواهم از این لحظه به بعد به اندازه‌ی وجدان، کرامت و شرفشان در مطالبات این حقیقت‌یابان اختلال کنند. چرا که در هفته‌های اخیر اینان فهمیده‌اند وقت تنگ است و می‌خواهند از وقت باقی‌مانده استفاده ببرند. در این هفته‌ها چند دکتر مرد و زن و چند فرد از جانب کمیته‌ی تحقیق بین‌المللی تهدید شده‌‌‌اند و این برای ما موثّق است. در مقابل هرگونه تهدید، بنده به مردم می‌گویم: شما در مقابل مسئولیّتی هستید که به شرف، کرامت، ملیّت، اخلاق و سرنوشت این کشور گره خورده است. و بنده از همه می‌خواهم این مسئولیّت را بپذیرند.

این یک دادخواهی بود. می‌‌خواهم به این مقدار اکتفا کنم. ممکن است در ذهنم بعضی جزئیّات بود که در مورد آن‌ها بیش‌تر صحبت خواهم کرد. یکی از برادران دیگر تماس گرفته‌اند و تاکید کرده‌اند تمام پرونده‌های دانش‌گاه‌های دولتی و خصوصی لبنان به دست حقیقت‌یابان یا به عبارتی به دست اسرائیلیان رسیده. یعنی تمام پسران و دختران شما که وارد دانش‌گاه‌‌های لبنان شده‌اند پرونده‌‌هاشان نزد اسرائیل است. این چه ارتباطی به تحقیق درباره‌ی ترور رفیق حریری دارد؟

به هر صورت بنده به این مقدار اکتفا می‌‌کنم. به مسئولین می‌گویم، مسئولیّت‌شان را بپذیرند. و هم‌چنین مردم که به اندازه‌ی شرف، کرامت و وابستگی‌شان به کشورشان [با حقیقت‌یابان] مخالفت کنند.

از حالا باید این نقض حریم همه چیز در لبنان که به آبروها ارتباط پیدا کرده پایان یابد. به عبارتی مرحله‌ایست که سکوت درباره‌ی آن ممکن نیست، و یک دقیقه و یک لحظه هم تحمّل نمی‌شود.

و السّلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

بیاناتی در این رابطه با موضوعات:

• دادگاه بین المللی
• فلسطین