بیانات
بخشهایی از متن بیانات:
پس اعلام روز جهانی قدس از سوی امام خمینی (قدس سره) ذیل جنبشی طولانی و پیوسته از پایبندی دینی و سیاسی به این قضیهی مقدس قرار میگیرد و یک موضعگیری موقت، خاص یا استثنائی نیست که امام برای تعارف با ملت فلسطین یا امت اتخاذ کرده باشد. بلکه ذیل سیاق تاریخی و ماهوی جنبش، روش، پایبندی و انقلاب امام و همهی کسانی است که در ایران و هر کجای جهان راه، مسیر و طریق او را پی میگیرند.
اما دربارهی روز قدس. امام خواست این روز حد اقل مناسبتی برای یادآوری این مصیبت عظیم به همهی امت باشد. مصیبت عظیمی که در قرن گذشته[ی میلادی] بر سر امت آمد. اما اشغال فلسطین و افتادن قدس به دست صهیونیستها از بزرگترین مصیبتها، دردها و غمهایی است که به این امت وارد شده و همچنان دهسال است پیامدهایش دردها، اشکها، خونها، بیوهزنان، یتیمان، کشتهشدگان، قربانیان، شهیدان، توهین، بازدشتشدگان و اسیران را به همراه میآورد.
روز قدس روزی است که ارض مقدسمان و بیت المقدس، بیت پاک خداوند و قبلهی اول مسلمانان، را در آن به یاد میآوریم. و اولین چیزی که در این روز به یاد میآوریم عذابها، دردها و فداکاریهای ملت آن است. برادران و خواهران، مایهی تأسف است که امروز دردهای ملت فلسطین در جهان عرب و اسلام و بلکه همهی جهان -که ادعا میکند جهانی متمدن است.- تبدیل اخباری معمولی شده. اخباری سالانه یا اخباری که در صدر نمیآیند. طبیعی و عادی است که هر روز 10، 20 یا 30 فلسطینی کشته و بسیاری مجروح شوند و دهها نفر به زندان بیافتند. 11.000 بازداشتشده و اسیر فلسطینی و لبنانی، اردنی، سوریهای و عرب خبری معمولی است که مردم بیتفاوت از کنار آن میگذرند. این که کودکان فلسطینی کشته شوند و استخوانهایشان خرد شود -چنان که چند هفته پیش رخ داد.- یک خبر معمولی است. این که هزاران نفر از فلسطینیان هفتههای متمادی در این گذرگاه یا آن گذرگاه بازداشت باشند و بعضیشان از بیماری، درد و فشار اوضاع بمیرند یک خبر معمولی است. امروز باید این عذابها، دردها، درد اسارت، تبعید، مهاجرت، گرسنگی، تشنگی، کشتهشدن، سربریدهشدن و دردهای دنبالهدار را به یاد بیاوریم.
این روز، روز قدس، روز یادآوری نزدیکترین ملت به قدس و رنجهای اوست. روز مقابله با فراموشی و خود را به فراموشی و نادانی زدن است که متأسفانه امت ما بدان دچار است. در این روز گرد هم میآییم تا دوباره بر حقایق تاریخی و سیاسیای که از آنها خبر داریم و با آنها زندگی کردهایم تأکید کنیم. برادران و خواهران، ما اینجا با شما و جهان دربارهی حوادثی که قرنها و صدها سال پیش رخ دادهاند صحبت نمیکنیم بلکه از آنها فقط چند ده سال میگذرد و برخی از حاضران و پدران، پدربزرگها و مردان ما آنها را به خوبی به یاد دارند و برای ما تعریف میکنند. آنها از ابتدای اشغال خاک فلسطین توسط صهیونیستها با این حوادث زندگی و آنها را درک کردهاند. اگر به دل هر عرب، مسلمان و آزادهای در جهان راه بیابیم و آنها را مورد سؤال قرار دهیم به حقیقت اذعان خواهند کرد. حقیقتی که میگوید: فلسطین کهن از بحر تا نهر ما یملک ملت فلسطین است و نه هیچ کس دیگر. حقیقتی که میگوید حکومت اسرائیل رژیمی است که خاک دیگران را اشغال کرده. حقیقتی که میگوید صهیونیستها بیوطنهایی هستند که از مناطق مختلف جهان آمدهاند و باندهایشان را با پشتیبانی بریتانیای اشغالگر و بسیاری از کشورهای جهان تشکیل دادهاند و سرزمین فلسطینیان را تسخیر کرده و در آن به علنا فساد کردهاند، کشتهاند، سر بریدهاند، سوزاندهاند، غارت کردهاند، ویران ساختهاند و حکومت خود را بر مبنای اشغال، کشتار، غصب، تروریسم و جنایت بنا کردهاند. این نیازی به سند، بینه و شاهد ندارد. نسلهای فعلی که این حوادث دردناک را تجربه کردهاند به این معنا شهادت میدهند. در مقابل، در مقابل این حقیقت بسیاری در امت ما هستند که نه تنها از بر دوش گرفتن مسئولیت میگریزند بلکه میکوشند برای توجیه انکار یا شانهخالی کردن از مسئولیت توسط خودشان، حقیقت را انکار کنند. ولی وقتی پشت درهای بسته و دور از رسانهها با آنها همصحبت میشوی به روشنی میگویند: چه میتوانیم بکنیم؟ مگر چه کاری از دست ما بر میآید؟ برادران و خواهران، همین «مگر چه کاری از دست ما بر میآید.» به پایهی واقعنگرانه، نظری و منطقی تسلیم، سازش، مذاکره، امتیازدهیهای مکرر تبدیل شده. همه از حقیقت و حق با خبرند ولی همه به بهانهی ناتوانی و ضعف از پذیرش مسئولیت میگریزند. در حالی که این یک ناتوانی و ضعف موهوم و بیاساس است. در هر صورت نمیخواهم خودیها را مؤاخده کنم تنها میخواهم مستقیما از مسئولیتها صحبت کنم. امروز و در برابر بلایا، دردها و مصیبتهایی که ملت فلسطین به واسطهی اشغال از آن رنج میبرند و این واقعیت که قدس همچنان پس از نزدیک 60 سال تحت اشغال است و شرایط دشوار و سختی که از هر طرف فلسطینیان را در بر گرفته و با در نظر گرفتن این که مسجد الاقصی هر روز در معرض تهدید حفر و… است که صهیونیستها به بهانهها و دلایل موهوم و ضعیف به آن مبادرت میورزند، باید دربارهی مسئولیت صحبت کنیم. قاعدتا امروز نمیخواهم بگویم امت باید سلاح به دست بگیرد و ارتشهای عرب باید فلسطین را از هر سو و از همهی اطراف تسخیر کنند و این سرزمین، مقدسات و ملت را آزاد و این ظلم کهن را مرتفع نمایند. شاید امروز این حرف برای ملت فلسطین، ما و بسیاری دیگر چیزی نزدیک به خواب باشد. و بنده میدانم حتی وقتی از استراتژی واحد عربی صحبت میشد و به فلسطینیان گفته میشد منتظر استراتژی واحد عربی باشید تا در چهارچوب آن بجنگید و خاکتان را پس بگیرید یا وقتی به لبنانیان گفته شد منتظر استراتژی واحد عربی باشید تا در چهارچوب و محدودهی آن بجنگید فقط برای این بود که نجنگیم. چون ذیل واقعیت فعلی نظام رسمی عرب، استراتژی واحد، متحد و مشترکی وجود نخواهد داشت. این حقیقت است.
لبنانیان و فلسطینیان استراتژی متفاوتی برگزیدند. یک استراتژی که امشب میخواهم بر آن تأکید کنم. جنبشهای مقاومت، فرماندهان و گروههای مبارز فلسطینی به امت گفتند: خیلی خب، اگر امت، دولتها و ارتشهایش نمیجنگند و مرزها باز نمیشوند ما به عنوان ملت فلسطین میجنگیم و به گزینهی مقاومت فلسطینی جدی ملی حقیقی تکیه میکنیم. ما ملتی هستیم که قربانی دادهایم و آمادهی فداکاری و به میدان آوردن خونها، دردها و اشکهای بیشتری هستیم. ولی شما وظیفه دارید در کنار ما بایستید و ما را حمایت و پشتیبانی کنید. پس از شکست مذاکرات فلسطین-اسرائیل در کمپ دیوید و پیروزی پرطنین مقاومت لبنان در سال 2000 مشخصا و به صورت واضح و عالی این حرف ملت فلسطین در انتفاضهی الاقصی بود. فلسطینیان این استراتژی را اعلام کردند و گامهای بزرگی در این مسیر برداشتند. عملیاتهای استشهادی و درگیریهای مردمی و نظامی رخ داد. و همه به خاطر داریم از سال 2000 تا امروز ملت فلسطین چه فداکاریهای بزرگی انجام داده. مقاومت لبنان نیز از سال 1982 با صبر نکردن برای هیچ استراتژی عربیای برای جنگ و مبارزه و تشکیل مقاومت لبنان شامل گروههای مختلف و متعدد و مبارزهی جدی و البته با برخورداری از حمایت برخی برادران و دوستان -که از آنها به خاطر پشتیبانیشان تشکر میکنیم گرچه جهان آنان را به خاطر پشتیبانی از مقاومت محکوم میکند.- این تجربه را درک و از این استراتژی پیروی کرد. مقاومت لبنان با رزمندگان، تجربهها، خونها، فداکاریها و ارادهی لبنانیان و همچنین حمایت برادران و دوستان توانست از سال 1982 تا 2000 بخش اعظم خاک تحت اشغال خود را آزاد کند. ملت فلسطین نیز از طریق همین استراتژی توانست نوار غزه را آزاد کند. ولی بگذارید با صراحت بگویم که اگر این ملت فلسطین از پشتیبانی لازم از سوی امت برخوردار میشد در 7 سال گذشته و چند سال پیش رو میتوانست حد اقل سرزمینهای فلسطینی اشغالی 67 را آزاد کند. انتفاضهای که جهان پشت آن را خالی کرد توانست با فداکاریهای عظیم و بزرگ فلسطینیان رژیم صهیونیستی را به لرزه در بیاورد و موجب شود رهبران این رژیم برای بار اول از عبارت جنگ استقلال و نبرد حیات حکومت اسرائیل صحبت کنند. همان عبارتی که سال 1948 برای جنگ اشغال از آن استفاده کردند. اگر برای انتفاضهی مبارک کنونی فلسطین مقدر میشد که ادامه و استمرار یابد و یک استراتژی جهادی فلسطینی ملی از این جنس از پشتیبانی امت برخوردار میشد و حاکمان ارتشها، سلاحها و هواپیماهایشان را برای حفظ نظامهای خودشان نگه میداشتند ولی از ملت فلسطین پشتیبانی سیاسی، رسانهای و پولی میکردند… حتی زمانی گفتیم اگر به آنها سلاح نمیدهید، پول بدهید. خودشان میتوانند از داخل سلاح تهیه کنند. امروز استراتژی این است. کسی از نیروها یا ارتشهایی دم نزند که میخواهند به نیابت از ملت فلسطین بجنگند. ملت فلسطین از لیاقت، شایستگی، کفایت، توان و آمادگی بالایی برای آزادسازی سرزمین خود برخوردار است ولی به کمک و پشتیبانی نیاز دارد چون به لحاظ اقتصادی، مالی، امنیتی و در همهی زمینهها محاصره است. امروز امت میتواند کارهای بسیاری برای فلسطین و ملت آن انجام دهد. حد اقلش این است که حاکمان پیش از این که ما یا ملت فلسطین از آنها بخواهیم محاصره را بردارند، از محاصره کردن فلسطینیان دست بکشند. بخشی از محاصرهای که ملت فلسطین از آن رنج میبرند به دست برخی نظامهای عربی اعمال میشود. در حالی که این محاصره باید برداشته و پشتیبانی باید انجام شود.
***
در روز جهانی قدس و در ماه رمضان میخواهم به شما تأکید کنم آینده آنچنان که برای ما ترسیم میکنند وحشتناک نیست. بله، البته چالشها، خطرها و طوفانها وجود دارند. یکی از معجزات بزرگ قرآن کریم آیاتی است که برادر قاری در ابتدای مراسم خواند. قرآن بیش از 1400 سال پیش از زبان رسول الله، محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) به ما میگوید بنی اسرائیل در این سرزمین مقدس فساد و به شدت سرکشی خواهند کرد. رسول الله این را به نقل از وحی و در قالب آیات قرآنی وقتی میگوید که هیچ یهودیای جز تعداد کم و افراد ضعیفی در فلسطین وجود نداشتهاند و بنی اسرائیل تعدادی قبیلهی چندپاره و پراکنده در شبه جزیرهی عربستان، شمال آفریقا، یمن و… بودهاند. ولی قرآن از حادثهای سخن میراند که 1400 سال بعد رخ خواهد داد. این یکی از اخبار غیبی و نشانههای عظیم کتاب خداوند (عز و جل) است. و اینها حکومتی برپا کردند که در تاریخشان بیسابقه بوده. در تاریخ بنی اسرائیل برپا کردن حکومت سرکش -مانند این حکومت- سابقه نداشته است. ولی همین قرآن کریم که بیش از 1400 سال پیش به ما گفته این حکومت سرکش، فسادگر، مستکبر و قاتل در این ارض مقدس برپا خواهد شد به قطع و یقین به ما گفته این حکومت باقی نخواهد ماند و بندگان سختپیکارمان شما را از لا به لای خانههایتان بیرون خواهند کشید و در مرحلهی بعد «لِيَسُوءُوا وُجُوهَكُمْ وَلِيَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِيُتَبِّرُوا مَا عَلَوْا تَتْبِيرًا- شما را غصه دار و اندوهگین کنند و به مسجد [الاقصی] درآیند، آن گونه که بار اول درآمدند تا هر که و هر چه را دست یابند، به شدت در هم کوبند و نابود کنند.(اسراء/۷).
برادران و خواهران، وقتی امام خمینی روز جهانی قدس را اعلام کرد وی که فرزند قرآن بود و راستی وعدهی انجامشدنی خدا را میدید میدانست این بیت المقدس به صاحبانش باز خواهد گشت.
جستجو
دغدغههای امت
-...
-
لبیک یا حسینگفتارهای عاشورایی سالهای ۱۴۳۲ تا ۱۴۳۵ قمریانتشارات خیمه
-
چرا سوریه؟سخنرانیها و مصاحبهها دربارهی سوریه از سال 2008 تا 2016 میلادیانتشارات جمکران
-
امام مهدی(عج) و اخبار غیبسخنرانی شبهای پنجم و هفتم و نهم محرم 2014 میلادیانتشارات جمکران