فرازها:

درباره‌ی ایران [صحبت می‌کنم] چون بنیان خط مقاومت است. ایران از روز اول پیروزی‌اش همیشه آماج حمله بوده است. از همان روزهای اول علما، فقها، رهبران بزرگ، سیاستمداران و نظامیان را ترور کردند. حوادث داخلی به وجود آمد. تحریک نژادی و مذهبی در استان‌های مختلف صورت گرفت. سپس جنگ هشت ساله که برخی کشورهای خلیج صدها میلیارد دلار آن را حمایت مالی و همه‌ی جهان، اردوگاه‌های شرق و غرب، از اتحاد جماهیر شوروی تا ایالات متحده‌ی امریکا از آن پشتیبانی کردند. سپس نوبت به تحریم‌ها و تشدید تحریم‌ها در برهه‌ی اخیر رسید. و تحریک روزانه و ساعتی در ده‌ها و صدها رادیو و تلویزیون فارسی‌زبان. ما این‌ها را حس نمی‌کنیم چون شبکه‌های فارسی را نمی‌بینیم. همچنین صدها ارتش سایبری. چون امروز دردسر شبکه‌های اجتماعی وجود دارد و تحریک‌های روزانه در هر خانه و بر سر هر دختر و پسر جوان ایرانی می‌آید. دل‌بستگی [دشمنان] به داخل [ایران] است. چون ایران قدرتمند، نفوذناپذیر و مقتدر است و سردمداران دوره‌های مختلف امریکا پاسخ این سؤال را که آیا امریکا می‌تواند به ایران حمله کند، می‌دانند. اگر قرار بود اتفاقی بیافتد زمان ترامپ افتاده بود اما نیافتاد. چون ایران قدرتمند، نفوذناپذیر و مقتدر است. این بزرگواری امریکایی‌ها نبود. اتفاقی که امروز در لبنان و برای لبنان در زمینه‌ی سازش بر سر مرزهای دریایی و میدان‌های نفت و گاز رخ می‌دهد، بزرگواری امریکایی‌ها و صهیونیست‌ها نیست. علتش این است که لبنان قدرتمند و مقتدر است.

پس رفتند سراغ گزینه‌ی داخل [ایران]. هدف تحریم‌های شدید و پرفشار، تحریک مردم علیه نظام اسلامی بود. همان‌گونه که هدفشان در لبنان، تحریک مردم علیه مقاومت است. به مردم می‌گویند علت بدبختی، گرسنگی و… شما این نظام یا این مقاومت هستند. گاهی هم حوادثی را فرض می‌گیرند و امید و خیال و سرابشان را روی آن می‌سازند. مثلا در هفته‌های گذشته متأسفانه شاهد بودیم برخی رسانه‌های خلیج، شبکه‌های اجتماعی و ارتش‌های سایبری این خبر را ساختند که حضرت آقا (دام ظله) از دنیا رفته است و ایرانی‌ها این را پنهان کرده‌اند و اختلاف بر سر جانشین ایشان است. قاعدتا این هم تازه نیست. در طول زندگی امام خمینی(قدس سره) بارها شایعه‌ی فوت امام منتشر شد. این آرزوی آن‌هاست. سپس حضرت آقا در مراسم اربعین حاضر شد و ایستاده سخنرانی کرد و الحمدلله سلامتی کامل داشت. خدا بر عمر شریف ایشان بیافزاید. پس دروغ‌ها همه برای ضربه زدن به اراده، عزم، روحیه و اعتماد مردم به رهبر، جمهوریت، نظام و مقاومتشان است.

حوادث اخیر هم همین است. در هر صورت واقعیت در آینده روشن می‌شود. از این اتفاق مبهم، سوء استفاده شد و مردم در شهرهای مختلف به خیابان‌ها ریختند. حالا گاهی ده یا صد نفر، یا اصلا بگوییم هزار یا دو یا سه هزار نفر آمدند. اشکالی ندارد. برخی‌هایشان دست به اغتشاش زدند، تعدی کردند و کشتند. همه‌ی رسانه‌های جهان موضوع را این‌گونه نشان دادند که این ملت ایران هستند. این اراده‌ی ملت ایران است. تنها چند روز بعد که میلیون‌ها نفر در شهرهای مختلف ایران به خیابان آمدند، همه ساکت شدند. همه‌ی رسانه‌های جهان سکوت کردند. هیچ چیز در تلویزیون‌ها، شبکه‌های اجتماعی و… ندیدیم. البته در صدر همه، اسرائیلی‌ها نا امیدی خود را ابزار کردند. برادران و خواهران، واقعیت این جهان این است.

سخنانم در مورد ایران، دو نکته است:

اول: ایران قدرتمند، نفوذناپذیر و مقتدر است و ملتش به اسلام، دین، پیامبر، اهل بیت پیامبرشان(ص) پایبند هستند. این بی‌فکرها و احمق‌ها فقط کافی است روزهای محرم و صفر را در ایران ببینند. کافی است به زیارت‌های دوره‌ای و بلکه روزانه‌ی مرقد امام رضا(ع) و خانم معصومه در قم نگاهی بیاندازند. کافی است راهپیمایی‌های ملت ایران را در مناسبت‌های مختلف مشاهده کنند. کافی است تشییع تاریخی بی‌مانند از زمان خلقت آدم تا امروز فرمانده شهید، حاج قاسم سلیمانی را ببینند. کافی است آن حضور مردمی میلیونی عظیم و بهت‌آور را نگاه کنند. نظام آن مردم را نیاورده بود. خودشان آمده بودند. بزرگ و کوچک. با غم و درد گریه می‌کردند. این احمق‌ها -که البته تعداد کمی‌شان در لبنان هستند و الحمدلله زیاد نیستند (خنده)- باید این واقعیت را ببینند. واقعیت ایران، این است. شما دارید دنبال سراب می‌دوید. به دوستان و دوست‌داران جمهوری اسلامی در سراسر جهان می‌گویم: نه ناراحت باشید، نه غمگین شوید و نه دردمند. این جمهوری پربرکت اسلامی که در یکی از بندهای یک اصل غیرقابل تعدیل قانون اساسی‌اش نوشته شده حاکم اصلی این کشور، حجت ابن الحسن العسکری المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است، از همیشه قدرتمندتر است. از همیشه قدرتمندتر، راسخ‌تر و شجاع‌تر است. به همین علت اخبار و شایعات ناراحتتان نکند. البته طبیعی است که برخی ناراحت شوند (خنده) ولی من می‌خواهم بگویم حتی اگر اتفاقاتی رخ داد، ناراحت نشوید. در تاریخ بیش از چهل ساله‌ی انقلاب، اتفاقات بسیار بزرگ‌تر و خطرناک‌تر از این رخ داده است. اما امکان ندارد به جمهوری اسلامی ایران که به ایمان بسیار و توکلش به خدای سبحان، این رهبر استثنائی تاریخی حکیم، شجاع، پرکار، مدیر و مدبر و این ملت مخلص، وفادار، فداکار، عاشق، استشهادی و فداکار متکی است، صدمه‌ای برسانند.

دوم، خطاب به ملت‌های منطقه‌مان پس از اطمینان‌بخشی، می‌خواهم بگویم: رسانه‌های غربی و برخی رسانه‌های خلیج می‌کوشند این ملت‌ها را علیه جمهوری اسلامی ایران تحریک کنند و میان آن‌ها و جمهوری اسلامی ایران دشمنی بسازند. طبیعتا تا امروز تا حد زیادی شکست خورده‌اند. دشمن‌تراشی در نظام‌ها ساده است چون بسیاری از این حاکمان، دست‌نشانده‌ی نظام سلطه‌ی امریکا در منطقه هستند. دست‌نشانده هستند نه بیش‌تر. آموزش می‌بینند و آموزش‌ها را پیاده می‌کنند. بسیاری از رسانه‌های موجود، آموزش‌هایشان را اجرا می‌کنند و برای این کار پول می‌گیرند. اما هدف، مردم هستند.

این‌جا باید به‌طور خاص از ملت عزیز عراق یاد کنم. قصدم هم دخالت در مسائل داخلی‌شان نیست. این‌که در عراق چه در حال وقوع است، بر سر چه اختلاف دارند و چه باید بکنند، به خودشان مربوط است و الحمدلله مرجعیت رشدیافته و حکیمی در عراق وجود دارد که چشمانش بیناست و سینه‌اش فراخ و تا دلتان بخواهد بردبار و حکیم است. همچنین رهبران، علما، حکما و افرادی مخلص وجود دارند. اما تنها نکته‌ای که می‌خواهم به آن اشاره کنم و این تنها به عراق هم مربوط نمی‌شود بلکه به همه‌ی ملت‌های منطقه مربوط است، تحریک مستمر درباره‌ی ایران و معرفی جمهوری اسلامی و بلکه ملت ایران به عنوان دشمن ملت‌های منطقه است. این یک کار شیطانی و یک نقشه‌ی امریکایی، استکباری و شیطانی برای چندپاره کردن صف‌های این ملت است. فقط می‌خواهم به همه‌شان بگویم و یادآوری کنم این جمهوری اسلامی، این نظام، این ملت، این رهبری و این حکومت… می‌خواهم تجربه‌ی خودمان را بگویم. ما دست کم ۴۰ سال است رابطه‌ی مستقیم و ارتباط مستمر و بحث و رصد داریم و در این ۴۰ سال در لبنان و منطقه، چالش‌های بسیار بزرگ و خطرناکی دیده‌ایم. این را امروز به خاطر خدای سبحان و متعال و این مصیبتی می‌گویم که الحمدلله ایران آن را پشت سر گذاشت: در مقابل خداوند (عز و جل) می‌گویم و در دنیا و آخرت به این شهادت می‌دهم که این جمهوری اسلامی ایران، از ملت‌های منطقه هیچ چیز نمی‌خواهد. از ملت عراق هیچ چیز نمی‌خواهد. بسیاری از کشورهای جهان تصریح می‌کنند که به نفت و گاز عراق چشم طمع دارند. ترامپ کنفرانس خبری گذاشت و جرج بوش و پیشینیانش و اوباما و… را تخطئه کرد که چرا درباره‌ی سلطه بر میدان‌های نفتی سهل‌انگاری کرده‌اند. کشورهایی وجود دارند که به صورت علنی می‌گویند به نفت و منابع و آب‌های عراق چشم طمع دارند. جمهوری اسلامی هیچ طمعی به نفت و منابع و آب‌های عراق و منطقه ندارد. برعکس، جمهوری اسلامی، امکانات، توان و بلکه خون بزرگان، جوانان و جگرگوشه‌هایش را می‌دهد تا ملت عراق از امنیت، سلامت، عزت، آزادی و کرامت برخوردار باشد. ملت عراق چگونه می‌تواند حضور شهید حاج قاسم سلیمانی و فرماندهان، رزمندگان و داوطبان شهید ایرانی را فراموش کند؟ چگونه می‌تواند ایستادگی ایران را فراموش کند؟ مسئولان ایران، این موضوع را هر روز توضیح می‌دهند. امریکا عراق را رها کرد. کشورهای جهان، عراق را رها کردند. ایران بود که انبارهای سلاح و آسمانش را باز کرد و فرماندهان و رزمندگانش را فرستاد و همه‌ی نیروهای مسلح ایران و همه‌ی سلاح و پول و جمهوری اسلامی ایران حاضر بودند از عراق دفاع کنند، در حالی که داعش به این کشور هجوم آورده و بسیاری از استان‌هایش را گرفته بود و بغداد و کربلا و… به سقوط تهدید می‌شدند. چگونه می‌توان این را فراموش کرد؟ یک انسان معمولی چگونه می‌تواند به سعودی که ۵ هزار انتحاری به عراق گسیل کرد و پیکر زنان و کودکان و مردان عراقی از همه‌ی مذاهب و نژادها را در بازار و مسجد و کلیساها به دیوار و زمین پاشید، به چشم دوستی نگاه کند؟ چنین انسانی معمولی است؟ چگونه یک انسان معمولی می‌تواند با جمهوری اسلامی که برای آزادی عراق از اشغال امریکا و مقابله‌ی عراق با خطر داعش و حفظ وجود و ملت و هویت عراق از سوی عراقیان، همه کار کرد، دشمنی کند؟ هر کس به ملت عراق و ملت‌های منطقه می‌گوید ایران نیت استعمار، استثمار یا سوء استفاده دارد، دروغ‌گو و خائن و بزدل است. هر کس که می‌خواهد باشد. منظورم شخص خاصی نیست. دارم مفهوم کلی را می‌گویم. شاید شما با ایران مشکل داشته باشید، اشکالی ندارد. شاید شما با برخی سیاست‌های ایران مشکل داشته باشید. مشکلی نیست. شاید شما با رفتار برخی مسئولان ایرانی مشکل داشته باشید، مشکلی نیست. این چیز دیگری است و طبیعی است. اما این‌که شما در موضع دشمنی با جمهوری اسلامی ایران قرار بگیرید، به نفع کیست؟ خدمت به کیست؟ آیا این‌گونه به عراق، لبنان، سوریه، بحرین، یمن، فلسطین یا کشورهای منطقه خدمت خواهیم کرد؟ ای علما و برادران و خواهران، خیلی ساده دو سؤال کوچک دارم. پس از کمپ دیوید و تحولات در دهه‌های اخیر، اگر حکومتی به نام جمهوری اسلامی ایران وجود نداشت، امروز فلسطین، قدس، ملت فلسطین، لبنان و اسرائیل هر کدام کجا بودند؟ جواب را به خودتان بدهید. امروز نیز مهم‌ترین عامل قدرت خط مقاومت برای لبنان، فلسطین، سوریه و همه‌ی منطقه، جمهوری اسلامی ایران است.

سؤال دوم: اگر این بهار عرب، پاییز عرب، که امروز واقعیت‌هایش در حال آشکار شدن است و اگر داعش که خودشان اعتراف می‌کنند صدها هزار رزمنده از همه‌جای جهان برایش آوردند (آن سناتور امریکایی گفت ما صدها هزار نفر را از صد کشور جهان آوردیم) آمده بود و جمهوری اسلامی ایران نبود که کنار عراق، سوریه، لبنان و ملت‌های منطقه بایستد، این ملت‌ها و این کشورها و این دولت‌ها امروز کجا بودند و منطقه‌ی ما وارد کدام زمانه‌ی سیاه افسرده‌ی تاریک شده بود؟ الآن داشتیم درباره‌ی حضرت آقا (رضوان الله علیه) صحبت می‌کردیم. انسان باید نعمت را بشناسد و شکرگزار باشد و کفران نعمت نکند، نپوشاندش، انکار و لعنش نکند. یعنی چیزی که امروز در خط مقاومت و از ملت‌های منطقه خواسته می‌شود. شما که به امریکا دل می‌بندید، امریکا این است. امریکا امروز در حال نبرد برای اوکراین است. دیروز اولین واکنش چه بود؟ امریکایی‌ها به زلینسکی بی‌چاره چه گفتند؟ او در پاسخ الحاق چهار منطقه به روسیه آمد و نوشت که درخواست پیوستن به ناتو را دارد. امریکایی‌ها چه پاسخی دادند؟ گفتند نه، اکنون زمان مناسبی نیست! زمانش الآن نیست. چرا؟ چون پیوستن اوکراین به ناتو یعنی امریکا ملزم به جنگ با روسیه است. امریکا نمی‌خواهد به وسیله‌ی امریکایی‌ها با روسیه بجنگد. امریکا می‌خواهد به وسیله‌ی اوکراینی‌ها و سپس اروپایی‌ها با روسیه بجنگد و خودش تماشاچی همه‌شان بایستد و نتایج و سودها را برای خودش داشته باشد. امریکا این است. دوستتان را بشناسید و پایش بمانید و از او محافظت کنید. و دشمنتان را بشناسید و اگر نمی‌خواهید با او بجنگید، دست کم به او پناه نبرید چون در آغوشش نه گرما هست و نه امنیت. چیزی جز خنجر زدن از پشت و خیانت، آن‌جا نیست.

بیاناتی در این رابطه با موضوعات:

• ایران