بیش از ۸۰٪ افراد داخل حزب الله که مسئولیت، فعالیت، گروه، تشکیلات، سازمان و… دارند، هیچ حقوقی نمی‌گیرند. بخش عمده‌ی نیروی نظامی حزب الله نامش بسیج و دواطلبانه است. داوطلب‌اند. خودشان خرج رفت و آمدشان تا پادگان و در دوره‌ی اخیر حتی رفتن تا جبهه را می‌دهند! ما به بحران مالی خورده بودیم و آن‌ها به ما گفتند شما فقط اجازه بدهید ما برویم جبهه خودمان پولش را می‌دهیم. از جیب خودشان. حقوق نمی‌گیرند. بخش بزرگی از بچه‌ها و افراد حزب الله داوطلب هستند. پس از ساعت کاری معمولی‌شان، در حزب الله کار می‌کنند و گاهی از جیب خودشان هزینه می‌دهند. این‌ها مثل باقی مردم هستند که تحت تأثیر [بحران مالی] قرار گرفتند. این‌ها از حزب الله نه به دلار حقوق می‌گیرند و نه به لیره. در میان بخش دوم یعنی کسانی که حقوق می‌گیرند، بخش بزرگشان به دلار حقوق نمی‌گرفتند، به لیره‌ی لبنان حقوق می‌گرفتند. به‌ویژه در سازمان‌های حزب الله. قاعدتا حقوق این‌ها بهتر از حقوق کسانی بود که در آن دوره به دلار حقوق می‌گرفتند. حقوق لبنانی‌شان بهتر [از دلاری‌ها] و متناسب با بازار و دیگر سازمان‌ها بود. وقتی دلار بالا رفت، طبیعتا این‌ها که به لیره‌ی لبنان حقوق می‌گرفتند و بخش بزرگی از حقوق‌بگیران بودند، تحت تأثیر قرار گرفتند. بله، یک گروه هم وجود دارند که از ابتدا به دلار حقوق می‌گرفتند و هنوز هم می‌گیرند. این اولا توضیح موضوع. حالا درباره‌ی همین کسانی که به دلار حقوق می‌گیرند: یک و نیم دو سال پیش، مردم این‌ها را که به دلار حقوق می‌گرفتند مسخره می‌کردند! و اگر کسی می‌خواست ازدواج کند برخی‌ها به او دختر نمی‌دادند و در تهیه و اجاره‌ی خانه و اثاثیه و… مشکل داشت. در این ده‌ها سال وقتی مردم حقوق‌های بالا داشتند و می‌توانستند ازدواج کنند، خانه بگیرند، قرض نداشتند و… این‌ها در تنگ‌دستی به سر می‌بردند. حالا به واسطه‌ی چیزی خارج از اراده‌ی خودشان، وضع دلار نسبت به لیره‌ی لبنان بهتر شده و البته همه چیز در کشور هم گران شده ولی این‌ها دارند قرض‌هایشان را می‌دهند و مشکلاتشان را حل می‌کنند. اگر جایی کسانی هستند که روشن است از نیازشان بیش‌تر پول دارند، استثنا و انگشت‌شمار هستند. من برادران و خواهرانمان را می‌شناسم. لیست داریم. من می‌دانم هر کس چقدر قرض دارد و به چند نفر قرض دارد و چه نوع قرضی دارد. قرض‌هایشان معیشتی و حیاتی است. قرض برای ریخت و پاش نیست. قرض برای دارو، خورد و خوراک، خانه، معیشت خانواده، مدرسه، بیمارستان و… است. این‌ها را گفتم که کسی موضوع را این‌گونه جلوه ندهد که این بچه‌ها دارند به دلار حقوق می‌گیرند و معلوم نیست چه زندگی‌هایی برای خودشان ساخته‌اند. این طور نیست. با این وجود با شروع بحران، بسیاری از این برادران و با راهنمایی داخلی -که البته در رسانه‌ها اعلام نکردیم- خودشان در چندین مورد بخشی از حقوقشان را انفاق کردند. خود این افراد هستند که به صورت مستمر به خانواده‌ها، نزدیکان، اطرافیان و دوستانشان کمک می‌کنند. هر کس در محیط خودش.