فرازها:

بخش دوم:

من دوست دارم گاهی به تجربه‌ی بزرگ و پراهمیتی استشهاد کنم که در لبنان روی داد. یعنی تجربه‌ی حضرت امام سید موسی صدر. مدتی قبل نواری صوتی از ایشان را گوش می‌کردم که طبیعتا منتشر نشده است چون مربوط به جلسات داخلی با کادرهای جنبش امل در سال‌های قبل از ربوده‌شدن ایشان بود. ایشان مسائل سیاسی را برایشان توضیح می‌داد و آن‌ها در این باره با او بحث می‌کردند. می‌خواهم به جمله‌ای استشهاد کنم. حضرت سید، حضرت امام صدر آن‌جا پس از این‌که گردهمایی بعلبک و گردهمایی صور را برگزار کرده و در حال آماده‌شدن برای برگزاری گردهمایی بیروت است ادبیاتی بسیار تند در مقابل سیاست‌مداران دارد و از ظلم، تبعیض، محرومیت، سهل‌انگاری و… سخن می‌گوید. حضرت سید می‌گوید:«متأسفانه سیاست‌مداران…» آن روزها «…به خاطر این‌که از امتیازهای خودشان محافظت کنند…» نمی‌خواهم الآن شخص خاصی را معین کنم «…هیچ مشکلی ندارند که کشور را به ورطه‌ی جنگ داخلی بیاندازند...».
مجری: و این واقعا رخ داد…
و عبارتی به کار می‌برد و می‌گوید:«اغلب سیاست‌مداران لبنان، قلب ندارند». و تعریف می‌کند:«من با یکی از رهبران بزرگ کشور جلسه داشتم و داشتیم بحث می‌کردیم و می‌گفت حالا ۳هزار نفر یا ۵هزار نفر یا ۱۰هزار نفر کشته شوند، چه اشکالی دارد؟!» و واقعا لبنان به ورطه‌ی جنگ داخلی افتاد. خب، من مقاله‌هایی خواندم و همیشه گفته‌ام نقد اشکال ندارد. مشکل در توهین به یکدیگر یا توهین به عقل یکدیگر است. اما اختلاف نظر اشکالی ندارد و ممکن است به هیچ اتفاق نظری نرسیم. یکی از چیزهایی که می‌گویند این است که حزب الله فوبیای جنگ داخلی دارد. کاملا درست است. و این مایه‌ی افتخار حزب الله است. حزب الله بدون شک یک نیروی نظامی مهم در لبنان و منطقه است و شاید برخی بگویند یک قدرت منطقه‌ای است و اسرائیل به‌شدت از آن حساب می‌برد اما همین نیروی نظامی که اسرائیل از آن حساب می‌برد نمی‌خواهد در لبنان جنگ داخلی اتفاق بیافتد و از آن می‌ترسد.

آیا جنگ داخلی به ما اجازه می‌دهد بر لبنان حکومت کنیم؟ خب، ما اصلا نمی‌خواهیم حکومت کنیم. نه از مسیر جنگ داخلی و نه از مسیر دیگر. بنده هزار بار گفته‌ام و امشب تکرار می‌کنم: اگر همه‌ی لبنانی‌ها بیایند و اجماع کنند و بگویند ای حزب الله ما می‌خواهیم به شما فرصت بدهیم ۵ یا ۱۰ سال دولتی کاملا از حزب الله تشکیل دهید و اصلا حاکمان کشور باشید، می‌گوییم: دستتان درد نکند، نمی‌خواهیم. اصلا چنین چیزی در ذهن ما وجود هم ندارد. صحبت زهد نیست. ممکن است کسی بپرسد یعنی شما زاهد هستید؟ نه. ما اعتقاد داریم این کشور به واسطه‌ی ترکیب، اجزاء اجتماعی و ساختار مذهبی‌اش… [اصلا اجازه‌ی چنین کاری را نمی‌دهد]. اگر شخصیت‌هایی در کشور هستند که مذهب‌گرایانه فکر نمی‌کنند، به این معنا نیست که کشور دیگر مذهب‌گرا نیست. واقعیت این است که هنوز تعداد چنین افرادی کم است. با احترام به همگان می‌گویم، اکثریت قاطع افراد در لبنان همچنان تحت حاکمیت تقسیم‌بندی‌ها و محاسبات مذهب‌گرایانه هستند. چنین کشوری بدون نظارت مردم بر یکدیگر و بدون مشارکت قابل مدیریت نیست. به همین علت ما طرفدار مشارکت واقعی ملی هستیم و طرفدار منزوی کردن، نادیده گرفتن و طرد نیستیم. این‌که همیشه خواستار دولت وحدت ملی بودیم به این علت بوده است. درست است که مشارکت همگان موجب پیش نرفتن کار و موجب کندی و دشواری تصمیم‌گیری می‌شود اما خوبی‌ها و نقاط مثبت بسیار بزرگی دارد.

مبارزه با فساد بسیار دشوارتر از مبارزه با اسرائیل است.

بخش سوم:

ما همواره به اسرائیل هشدار می‌دهیم که منطقه را به جنگ بزرگ نکشاند. یعنی گشودن همزمان همه‌ی جبهه‌ها [در کشورهای مختلف]. امکان دارد اسرائیل منطقه را در یکی از جبهه‌ها به جنگ بکشاند و همزمان جبهه‌های دیگر گشوده شوند. قاعدتا این به مجموعه‌ای از شروط و موضوعات مرتبط با خط مقاومت و آمادگی و توانش در منطقه‌های مختلف وابسته است. یعنی معنای حرف من این نیست که ما روی این موضوع توافق کرده‌ایم و تصمیم گرفته‌ایم. اما ایده‌ای است که در ذهن همه وجود دارد و مورد بحث و بررسی است و شاید روزی به نتیجه برسیم. مثلا -به خاطر این‌که برخی لبنانی‌ها اعتراض نکنند- اگر دشمن اسرائیلی جنگی را با لبنان آغاز کرد، ممکن است کار تا جایی پیش برود که همه‌ی خط مقاومت وارد جنگ شوند. این چیزی است که نامش را جنگ بزرگ می‌گذاریم. این جنگ بزرگ اگر رخ بدهد نتیجه‌اش نابودی اسرائیل است. به همین علت یکی از روش‌های جلوگیری از آغاز جنگ توسط اسرائیل در هر کدام از جبهه‌ها، فعالیت جدی روی پروژه‌ی جنگ بزرگ است تا جلوش را بگیریم. اما آیا منطقه در حال حرکت به این سمت است؟ بله، گرچه ممکن است زمانی فرا برسد که حتی نیازی به جنگ بزرگ نباشد. یعنی یکی از سناریوهای واقع‌بینانه و نه خیال‌پردازانه این است که امریکایی‌ها مشغول کار خودشان باشند و ضعیف شده باشند و دیگر نتوانند در این منطقه کاری انجام دهند و شرایط منطقه کمی به نفع خط مقاومت تغییر کند و اسرائیلیان چمدان‌هایشان را جمع کنند و بروند و کار بدون جنگ تمام شود. این یک سناریوی واقع‌بینانه است. خواب و خیال نیست.

بیاناتی در این رابطه با موضوعات:

• لبنان
• مبارزه با فساد
• مقاومت