وزیر جنگ اسرائیل می‌گوید: … عملیات‌های اطلاعاتی و نظامی و بمباران‌های هوایی اسرائیل تا حد زیادی به اهدافش رسیده و ایران در حال خروج و عقب‌نشینی از سوریه و حزب الله در حال افول است. این ابله خیال می‌کند در حال رقم زدن یک دستاورد تاریخی است و آن را در بوق و کرنا کرده و پایان سال ۲۰۲۰ را برای تحقق این هدف تعیین کرده. توجه کنید [تا بگویم] این حرف چرا تحریف و دروغ است. برویم سراغ صحنه‌ی واقعی. اولا این‌ها از چیزی به نام «نیروهای ایرانی در سوریه» صحبت می‌کنند. از سال ۲۰۱۱ مستشاران و متخصصان نظامی ایرانی در سوریه حضور دارند. دوست دارم اشاره کنم که پیش از ۲۰۱۱ نیز در کنار ارتش عربی سوریه و مقاومت لبنان حضور داشتند که به علت حوادث سوریه تعدادشان افزایش پیدا کرد. اما چیزی به نام «نیروهای نظامی ایران» در سوریه وجود ندارد. وقتی می‌گوییم «نیروهای نظامی ایران» یعنی یک یا چند گروهان، یک یا چند تیپ، یک یا چند گردان و… . «نیروهای نظامی» یعنی این. تعدادی مستشار و متخصص نظامی ایرانی در سوریه حضور دارند که تعدادشان با آغاز حوادث سوریه افزایش پیدا کرد و نقش‌های بسیار مهمی ایفا کردند و می‌کنند از جمله:

۱) مشورت به نیروهای سوریه

۲) مدیریت، آموزش، تجهیز و مدیریت نبردهای جاری مجموعه‌هایی از نیروهای مردمی مقاوم سوری، عربی و اسلامی و هماهنگی میان این نیروها از جمله حزب الله

۳) هماهنگی حمایت لجستیکی که وزارت دفاع ایران از وزارت دفاع سوریه انجام می‌دهد.

این مستشاران «نیروهای نظامی ایران» و «حضور نظامی ایران» نیستند. یعنی اسرائیلیان هدفی را [برای تجاوزهایشان به سوریه] تعیین کرده‌اند که اصلا وجود ندارد. مثل هدف دولت‌های مختلف امریکا یعنی: جلوگیری از ساخت سلاح هسته‌ای توسط ایران. در حالی که ایران نه در حال ساخت سلاح هسته‌ای است و نه چنین سلاحی خواهد ساخت. اسرائیل در سوریه در حال ورود به یک نبرد خیالی به نام جلوگیری از حضور «نیروهای نظامی ایران» در سوریه است. در سوریه تنها مستشاران و متخصصان نظامی ایرانی حضور دارند. با وجود همه‌ی دشواری‌ها هیچ گاه نیازی به ورود «نیروهای نظامی ایران» به سوریه پیدا نشد. برای این که شفاف و صادق باشم باید بگویم در یک برهه در این زمینه بحثی جدی با فرماندهی ایرانی صورت گرفت و برای برهه‌ای کوتاه یعنی تنها چند ماه، برخی «نیروهای ایرانی» برای نبرد حلب وارد سوریه شدند. شاید دو یا سه ماه. اما جدا از این مورد استثنایی، چیزی به نام «نیروهای ایرانی» در سوریه وجود ندارد و باردیگر تکرار می‌کنم، عده‌ای کافی از مستشاران آن‌جا حضور دارند که تعدادشان به حسب نیاز میدان کم و زیاد می‌شود و تعداد زیادی از آن‌ها نیز به شهادت رسیدند. ممکن است کسی بگوید خب، این‌ها که شهید دادند. بله، چون این مستشاران در خطوط مقدم و دوشادوش ارتش عربی سوریه و گروه‌های مقاومت حضور داشتند و می‌جنگیدند و وارد نبردها می‌شدند؛ طبق مکتب فرمانده‌شان در سپاه قدس، فرمانده شهید حاج قاسم سلیمانی(رضوان الله تعالی علیه).
 

بیاناتی در این رابطه با موضوعات:

• ایران
• سوریه