در شب‌های عزاداری گاهی جنبه‌ی غم و مصیبت و هم‌دردی غلبه می‌یابد و برخی مردم دچار اشتباه می‌شوند. اما امروز روز صلابت، شجاعت، شهامت، ایثار و عشق به آخرت و لقاءالله(سبحانه و تعالی) است. امروز روز صلابت حسینی، عباسی، زینبی و صلابت بزرگسالان، خردسالان و مردان و زنان است. امروز روز یقین، ایمان، چشم‌داشت پاداش الهی، توکل، طلب رضایت خداوند(سبحانه و تعالی) و پذیرش قربانی است. امروز روز پیروزی خون بر شمشیر است؛ خونی که در رگ‌های شما جریان دارد و نسل‌هاست در حال پیروزی بر شمشیر است. خون حسین جاری در رگ‌های نسل شما، بزرگ‌ترین پیروزی‌ها را بر شمشیر امریکا، صهیونیست و تکفیریانی رقم زد که می‌خواستند این امت را ذلیل کنند، به آن خنجر بزنند و بر آن تسلط یابند.

  بر راهپیمایی‌های بازگشت غزه و عملیات‌های دلاورانه در کرانه‌ی باختری درود می‌فرستیم و همچنین بر این تعهد قاطعانه‌ی سیاسی و مردمی فلسطینی‌ها در جهت نفی سازش و خضوع در برابر اراده‌ی آمریکا و معامله‌ی ظالمانه‌ی قرن.

  ملت یمن حدود چهار سال است هر ساعت در حال تجربه‌ی پیوسته‌ی کربلاست.

  والله همه روز قیامت از موضوع یمن سؤال می‌شوند چون این سکوت، آن جنایت‌کاران قاتل را به ادامه‌ی جنایت‌ها و وحشی‌گری‌شان در حق زنان، کودکان، شهروندان و در و دیوار یمن مظلوم و عزیز و غریب تشویق می‌کند.

  ایران چند هفته‌ی دیگر وارد چالشی بسیار بزرگ و خطرناک می‌شود. یعنی آغاز اجرای تحریم‌های امریکا علیه جمهوری اسلامی ایران. همه‌ی ما می‌دانیم سردمداران امریکا هر لحظه تلاش می‌کنند و به همه‌ی پایتخت‌های جهان می‌روند تا جمهوری اسلامی را محاصره کنند و جلوی خرید نفت ایران توسط کشورهای جهان را بگیرند.

  به واسطه‌ی پشتیبانی مستمر جمهوری اسلامی بود که مقاومت لبنان توانست خاک لبنان را آزاد کند، اسیران را باز گرداند و علیه دشمن اسرائیلی، توازن بازدارندگی ایجاد کند.

  جمهوری اسلامی، اولین کسی بود که وقتی داعش داشت همه‌ی استان‌ها و شهرهای مقدس عراق را درمی‌نوردید، به فریاد ملت عراق پاسخ گفت.

  جمهوری اسلامی ایران که به موضوع مظلومان، مستضعفان و مخصوصا ملت‌های منطقه متعهد است، این حق را بر ما دارد که در برابر محاصره، تحریم‌ها و فشار، به لحاظ سیاسی، رسانه‌ای، مردمی، روحانی و در همه‌ی سطوح در کنارش بایستیم. این پایین‌ترین مرتبه‌ی ایمان است.

 اسرائیلی‌ها خشمگین و نگران هستند. خشمگین هستند چون پروژه‌شان در منطقه شکست خورده است. اسرائیلیان به حوادث سوریه و قبل از آن عراق و قبل‌تر آن لبنان بسیار دل بسته بودند اما همه‌ی این توهمات نقش بر آب شد. اسرائیلیان می‌دانند که خط مقاومت در حال بازگشتی قدرتمندتر از همیشه است. اسرائیلیان می‌دانند که کشورهای تازه‌ای به خط مقاومت پیوسته‌اند و برخی ملت‌ها که بیرون از نبرد با دشمن اسرائیلی بوده‌اند، امروز با قدرت و انسجام وارد این نبرد شده‌اند.

  چند روز قبل وزیر جنگ اسرائیل به مناسبت جنگ 1973 گفت:«باید بدانیم دو تغییر استراتژیک بزرگ در خاورمیانه رخ داده است. اول: دشمنانمان موشک‌هایی دقیق به دست آورده‌اند. دوم: جبهه‌ی داخلی، در جنگ آینده، جبهه‌ی اصلی است. اگر در جنگ 1973 سربازان در جبهه می‌جنگیدند و مردمان تل آویو این‌جا با قهوه و روزنامه نشسته بودند، امروز دیگر همه چیز تغییر کرده است.»

  مقاومت موشک‌های دقیق و غیر دقیق و تسلیحاتی در اختیار دارد که اگر اسرائیل جنگی بر لبنان تحمیل کند، دچار سرنوشت و وضعیتی خواهد شد که هیچ وقت فکرش را هم نمی‌کرده است.

  در زمان‌های قدیم و پیش از 1982 اسرائیل وقتی لبنان را تهدید می‌کرد می‌گفت بیروت را می‌گیرم. امروز چیزی در زمینه‌ی گرفتن بیروت می‌شنوید؟ دوران این موضوع تمام شد. چرا؟ چون لشکرکشی به لبنان و رسیدن به بیروت نیازمند نیروی زمینی است. این کار به وسیله‌ی نیروی هوایی، موشک و ناو ممکن نیست. آن ارتشی که به لبنان لشکرکشی می‌کرد تا به بیروت برسد دیگر وجود ندارد. آن از آن طرف موجود نیست و این طرف در لبنان، قدرت دیگری به وجود آمده است.

  من در پناهنگاه نیستم اما حضور من در مکان نامعین و این‌که الله (سبحانه و تعالی) به این بنده‌ی فقیرش که شبانه‌روز می‌کوشید بکشیدش، عمر داده است، نشان ناکامی و ناتوانی شماست. مهم این نیست که من از پناهگاه صحبت می‌کنم یا از جای دیگر. مهم این است که بیرون از سخنرانی چه اتفاقی می‌افتد و شما از نیروها، تجهیزات، امکانات، موشک‌ها و شمار عظیم رزمندگان مؤمن صاحب‌اراده و باکفایت حزب الله خبر دارید. که در هر صورت امروز کتاب «ترس» که در آمریکا منتشر شده درباره‌ی آن صحبت می‌کند. شما به خوبی می‌دانید که مشکل حزب الله این نیست که فلانی در جایی پنهان شده، موضوع بسیار بزرگ‌تر از این‌هاست. به نظر بنده پناه بردن به این توصیف، نشان‌دهنده‌ی بی‌چارگی منطق و ضعف رسانه‌ها و بی‌بهایی بهانه‌های اسرائیل است.

  این حق ماست که در موضع قدرت و پیروزی و بازدارندگی باشیم. و همه‌ی این روحیه، عزم، اراده، نشاط و سلحشوری را از حوادث ۱۳۸۰ سال قبل این روز گرفته‌ایم.

  بزرگ‌ترین، سخت‌ترین و خطرناک‌ترین مصیبت، آن چیزی بود که از سر گذراندیم. خطرات پیش رو به سیاهی و بزرگی حوادث سال‌ها و دهه‌های گذشته نخواهند بود.

بسم الله الرحمن الرحیم.

الحمدلله رب العالمین و الصلات و السلام علی سیدنا و نبیینا خاتم النبیین ابی القاسم محمد بن عبدالله و علی آله الطیبین الطاهرین و اصحابه الاخیار المنتجبین و علی جمیع الانبیاء و المرسلین.

السلام علیک یا سیدی و مولای یا اباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک علیک منی سلام الله ابدا ما بقیت و بقی اللیل و النهار و لا جعله الله آخر العهد منی لزیارتکم. السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین.

سلام و مهر و برکت الهی بر همه‌ی شما.

در روز عاشورا ابتدا همگی به رسول الله(صلی الله علیه و آله و سلم)‌ تسلیت می‌گوییم و به ایشان می‌گوییم: سلام بر تو ای سرور من، ای فرستاده‌ی خدا. خداوند به واسطه‌ی شهادت عزیز و نوه و پاره‌ی تنت، اباعبدالله الحسین، که تو از او بودی و او از تو، به تو پاداش فراوان دهاد. سلام بر تو ای امیرمؤمنان، ای سرور من و سلام بر تو ای فاطمه‌ی زهرا، خداوند به واسطه‌ی شهادت عزیزتان، اباعبدالله الحسین و شمار زیادی از عزیزان و پاره‌های تنتان، به شما پاداش فراوان دهاد. سلام بر شما سروران و امامان من، خداوند به واسطه‌ی شهادت عزیزتان، اباعبدالله الحسین(علیه السلام) به شما پاداش فراوان دهاد. سلام بر تو ای سرور و مولا و امام ما، ای صاحب زمان، یا بن الحسن، ای صاحب عزای امروز، خداوند به واسطه‌ی شهادت عزیز و پدربزرگت، اباعبدالله الحسین(علیه السلام) به تو پاداش فراوان دهاد. همچنین به همه‌ی دوست‌داران اباعبدالله در سرتاسر تاریخ و شما حاضران در این میدان و مراسم امروز تسلیت می‌گوییم.

از شما برادران و خواهرانم به خاطر این حضور گسترده در شب‌ها و روزهای گذشته و حضور از اولین ساعت‌های صبح امروز، تشکر می‌کنم. من در تلویزیون، بسیاری از نوجوانان را می‌دیدم که غرفه‌های مسیر راهپیمایی ایستاده بودند و ساعت‌ها به صورت ایستاده به سیره‌ی حسینی گوش فرا می‌دادند. شما امروز در حال بیان هم‌دردی و غم و حضور گسترده و مخلصانه و وفادارانه‌تان به اباعبدالله الحسین(علیه السلام) هستید. از شما متشکرم و خداوند اجرتان دهد. سلام خداوند بر خستگی، بی‌خوابی، اشک‌ها، راهپیمایی، گرسنگی، تشنگی و جهاد شما. سلام خداوند بر خون شهیدان، مجروحان، مجاهدان و سلحشوران شما که پیوسته نمود این روحیه و موضع‌گیری هستند.

برادران و خواهران، امروز در روز عاشورا بار دیگر گرد هم آمده‌ایم. سال‌هاست در این میدان یا مکان‌های دیگری در ضاحیه‌ی جنوبی یکدیگر را می‌بینیم. بنده حد اقل از سال ۱۹۹۲ تا امروز سخنران مراسم شما بوده‌ام. سال‌های سال است که ما در این مسیر حسینی گام برمی‌داریم. تجربه‌ی ما در حال بزرگ شدن، جمعیت ما در حال افزایش، ایمان ما در حال ریشه دواندن، اراده‌ی ما در حال قدرت گرفتن و توان ما هر روز در این مسیر حسینی در حال مستحکم‌تر شدن است. من و شما امروز گواه آن هستیم و می‌دانیم که ما در مسیر حرکتمان پشت سر اباعبدالله حسین(علیه السلام) در لبنان شاهد چیزی جز پیروزی، عزت، کرامت، آزادی، استقلال، حضور، پیشرفت و تحول در مسیر و زندگی‌مان نبوده‌ایم. علت اصلی این‌ها تعهد ما به این راه و روش و کلمات و شعار و اصول حسینی بوده است. بله، در همه‌ی این دهه‌ها، شما ثابت کردید که با خون، پول، زخم و همه‌ی قالب‌های حضور، وفاداری می‌ورزید. هیچ جبهه و میدان و لحظه‌ای که نیازمند موضع‌گیری بود از شما خالی نماند. این‌ها نتجیه‌ی این تعهد یک‌سره و قطعی به مکتب اباعبدالله الحسین(علیه السلام) است که آن را از عاشورا آموختیم. امروز نیز بار دیگر تعهدمان را طبق آموزه‌ی اباعبدالله الحسین(علیه السلام) به این مکتب تازه می‌کنیم. ایشان با این آموزه مسیر ما را در طول تاریخ روشن می‌سازد. وقتی یزید، عبیدالله بن زیاد، عمر بن سعد و شمر بن ذی الجوشن ایشان را میان دو گزینه مخیر کردند:«تیزی شمشیر یا ذلت» ایشان گفت:«بی‌ریشه‌ای فرزند بی‌ریشه مرا میان دو گزینه مخیر گذاشت. میان تیزی شمشیر و ذلت و چه بی‌نسبت است با ما ذلت.» (شعار مردم: هیهات منا الذلة) «الله و رسولش و مؤمنان و جان‌های سازش‌ناپذیر و غیرت‌مند بر نمی‌تابند که ما اطاعت از فرومایگان را بر مرگ همچون گرامیان ترجیح دهیم.» از زمانی که ما در لبنان چشم به این جهان گشودیم و حسین را شناختیم، پا به این مسیر گذاشتیم. همیشه به اباعبدالله می‌گوییم:« اطاعت از فرومایگان را بر مرگ همچون گرامیان ترجیح نمی‌دهیم.» به‌خون‌غلتیدن گرامیان ما و سران ما و شهیدان ما، نشانه‌ای است بر این وفاداری و تعهد ما.

برادران و خواهران، این جمعیت امروز و در همه‌ی شب‌ها و روزهای گذشته در ضاحیه‌ی جنوبی، بعلبک، هرمل، صور، نبطیه، مجدل سلم، بنت جبیل، بقاع غربی و بسیاری از بخش‌های لبنان و همه‌ی روستاها و شهرهای ما و سرتاسر جهان، نشانه‌ی واضحی از پیروزی حسین(علیه السلام) در چنین روزی است. در شب‌های عزاداری گاهی جنبه‌ی غم و مصیبت و هم‌دردی غلبه می‌یابد و برخی مردم دچار اشتباه می‌شوند. اما امروز روز صلابت، شجاعت، شهامت، ایثار و عشق به آخرت و لقاءالله(سبحانه و تعالی) است. امروز روز صلابت حسینی، عباسی، زینبی و صلابت بزرگسالان، خردسالان و مردان و زنان است. امروز روز یقین، ایمان، چشم‌داشت پاداش الهی، توکل، طلب رضایت خداوند(سبحانه و تعالی) و پذیرش قربانی است. امروز روز پیروزی خون بر شمشیر است؛ خونی که در رگ‌های شما جریان دارد و نسل‌هاست در حال پیروزی بر شمشیر است. خون حسین جاری در رگ‌های نسل شما، بزرگ‌ترین پیروزی‌ها را بر شمشیر امریکا، صهیونیست و تکفیریانی رقم زد که می‌خواستند این امت را ذلیل کنند، به آن خنجر بزنند و بر آن تسلط یابند.

برادران و خواهران، بنده معمولا روز عاشورا زیاد صحبت نمی‌کنم. مردم زیر آفتاب هستند و خسته‌اند. اکثر حرف‌های سیاسی را دیشب زدیم اما چون روز عاشورا روز تثبیت مواضع است، بنده و شما در برابر جهانیان و مثل هر سال، برای سال پیش رو، تعهدمان را به مواضع ذیل اعلام می‌کنم:

اول: تعهد ایمانی و عقایدی و جهادی‌مان را به موضوع فلسطین و قدس و ایستادگی‌مان را در کنار ملت مظلوم و مقاوم و رنج‌دیده و تحت محاصره‌ی فلسطین و پایبندی‌مان را به پشتیبانی و کمک و ایستادگی در کنار این ملت برای دستیابی‌اش به حقوق قانونی‌اش مخصوصا در برابر معامله‌ی ظالمانه‌ی قرن، تجدید می‌کنیم. بر راهپیمایی‌های بازگشت غزه و عملیات‌های دلاورانه در کرانه‌ی باختری درود می‌فرستیم و همچنین بر این تعهد قاطعانه‌ی سیاسی و مردمی فلسطینی‌ها در جهت نفی سازش و خضوع در برابر اراده‌ی آمریکا و معامله‌ی ظالمانه‌ی قرن.

دوم: ایستادگی‌مان را در کنار ملت مظلوم و رنج‌دیده و مقاوم و مجاهد یمن تجدید می‌کنیم؛ ملتی که حدود چهار سال است هر ساعت در حال تجربه‌ی پیوسته‌ی کربلاست. حوادث یمن، به معنای واقعی کلمه، کربلای زمان است. در نبرد یمن، شما مظلومیت، غربت، محاصره، تشنگی، حصار همگانی و فروگذاری امت از یاری کربلائیان را در حق ملت یمن مشاهده می‌کنید. اتفاقی که در یمن در حال وقوع است، این است. قاعدتا جلوه‌ی دیگری از کربلا، صحنه‌ی صلابت، شهامت، شجاعت، سلحشوری، صبر و ایستادگی‌ای است که این را نیز در یمن مشاهده می‌کنید. ما در روز حسین(علیه السلام) یکی از اوجب واجبات را بر ملت‌های عربی و اسلامی و تک تک عرب‌ها و مسلمانان و هر انسان شریف و آزاده‌ای در این جهان، خروج از این سکوت در قبال این جنایت پلید هرروزه می‌دانیم که به دست نیروهای متجاوز امریکایی سعودی علیه ملت یمن انجام می‌گیرد. این سکوت باید شکسته شود و پایان یابد. همه‌ی جهان باید به جنبش در بیاید. این یک مسئولیت انسانی، اخلاقی و دینی است. والله همه روز قیامت از این موضوع سؤال می‌شوند چون این سکوت، آن جنایت‌کاران قاتل را به ادامه‌ی جنایت‌ها و وحشی‌گری‌شان در حق زنان، کودکان، شهروندان و در و دیوار یمن مظلوم و عزیز و غریب تشویق می‌کند.

سوم: ایستادگی‌مان را در کنار ملت مسالمت‌جوی بحرین تجدید می‌کنیم؛ ملتی که با صبر و مسالمت‌جویی‌اش همه‌ی آتش‌ها، خیانت‌ها، ظلم‌ها و خنجرهای حکومت و کشورهای همسایه‌اش را تحمل کرد. هزاران نفر از عالمان، شخصیت‌ها، مردان و جوانانش در زندان‌ها به سر می‌برند و این ملت، گرفتار مظلومیتی عظیم است. ما در کنار این ملت و انتخاب‌ها، راه‌ها، تعهدات و تلاشش در مسیر آزادی، کرامت، استقلال و حقوق قانونی‌اش و باقی‌ماندن بحرین برای ملتش بوده‌ایم و خواهیم بود. چه، امروز در حال تغییر هویت بحرین به وسیله‌ی افرادی هستند که هیچ نسبتی با امروز و تاریخ بحرین ندارند.

چهارم: امروز وظیفه داریم در کنار جمهوری اسلامی ایران بایستیم. ایران چند هفته‌ی دیگر وارد چالشی بسیار بزرگ و خطرناک می‌شود. یعنی آغاز اجرای تحریم‌های امریکا علیه جمهوری اسلامی ایران. همه‌ی ما می‌دانیم سردمداران امریکا هر لحظه تلاش می‌کنند و به همه‌ی پایتخت‌های جهان می‌روند تا جمهوری اسلامی را محاصره کنند و جلوی خرید نفت ایران توسط کشورهای جهان را بگیرند. همه می‌دانیم جمهوری اسلامی فقط به یک علت بسیار روشن و واضح توسط امریکا کیفر داده می‌شود. اولا چون به دین و اسلام و جمهوریت و استقلال و حق حاکمیت و آزادی‌اش متعهد است و علاقه و اصرار دارد. چون رهبر، دولت، مجلس و ملت جمهوری اسلامی ایران نمی‌پذیرد که مثل برخی کشورهای دیگر منطقه، برده‌ی اربابان امریکایی باشد و نمی‌خواهد هیچ کس به جایش تصمیم بگیرد و منابعش را غارت کند و اموالش را بدزدد. و چون ایران می‌خواهد یک کشور مستقل، دارای حق حاکمیت، آزاد، گرامی و عزیز باشد، کیفر داده و محاصره می‌شود. و چون ایران در کنار ملت‌های منطقه می‌ایستد و از طریق حضور، پشتیبانی و کمک‌هایش این ملت‌ها را برای رویارویی با پروژه‌های هژمونی، اشغال، تکفیر و سلطه یاری می‌کند، کیفر داده و محکوم می‌شود. باید فضل جمهوری اسلامی را در نبرد عرب و اسرائیل و ایستادگی‌اش را در کنار ملت فلسطین و لبنان به یاد بیاوریم. به واسطه‌ی پشتیبانی مستمر جمهوری اسلامی بود که مقاومت لبنان توانست خاک لبنان را آزاد کند، اسیران را باز گرداند و علیه دشمن اسرائیلی، توازن بازدارندگی ایجاد کند. جمهوری اسلامی، اولین کسی بود که وقتی داعش داشت همه‌ی استان‌ها و شهرهای مقدس عراق را درمی‌نوردید، به فریاد ملت عراق پاسخ گفت. جمهوری اسلامی وقتی جنگ جهانی علیه سوریه به راه افتاد، در کنار ملت این کشور ایستاد. جمهوری اسلامی ایران که به موضوع مظلومان، مستضعفان و مخصوصا ملت‌های منطقه متعهد است، این حق را بر ما دارد که در برابر محاصره، تحریم‌ها و فشار، به لحاظ سیاسی، رسانه‌ای، مردمی، روحانی و در همه‌ی سطوح در کنارش بایستیم. این پایین‌ترین مرتبه‌ی ایمان است.

پنجم: بر موضوعاتی که دیشب عرض کردم، تأکید می‌کنم. از جمله دعوت پیوسته به آرامش، گفتگو، ارتباط، تشکیل کابینه، فعال‌سازی پارلمان و مسئولیت‌پذیری همگان در زمینه‌ی پرونده‌های جاری.

ششم: اسرائیل. برادران و خواهران، همیشه باید هشیار بمانیم. اسرائیلی‌ها خشمگین و نگران هستند. خشمگین هستند چون پروژه‌شان در منطقه شکست خورده است. اسرائیلیان به حوادث سوریه و قبل از آن عراق و قبل‌تر آن لبنان بسیار دل بسته بودند اما همه‌ی این توهمات نقش بر آب شد. اسرائیلیان می‌دانند که خط مقاومت در حال بازگشتی قدرتمندتر از همیشه است. اسرائیلیان می‌دانند که کشورهای تازه‌ای به خط مقاومت پیوسته‌اند و برخی ملت‌ها که بیرون از نبرد با دشمن اسرائیلی بوده‌اند، امروز با قدرت و انسجام وارد این نبرد شده‌اند. اسرائیلی‌ها خشمگین و نگران‌اند به همین علت همه باید هشیار باشیم. بنده از احتمال خاصی صحبت نمی‌کنم اما می‌دانم که هیچ کس حق ندارد خیالش از این دشمن راحت باشد. حتی اگر تحلیل‌ها بگویند خیالتان راحت باشد. همان‌گونه که همیشه به شما می‌گویم: اسرائیل از هر نبردی در منطقه مخصوصا با لبنان می‌ترسد و می‌داند هر جنگی که راه بیاندازد ممکن است پیامدهای بسیار گسترده‌ای در منطقه داشته باشد. اسرائیل خوب می‌داند نقاط ضعفش روشن شده و همچنین به خوبی از نقاط قوت ما باخبر است.

چند روز قبل وزیر جنگ اسرائیل به مناسبت جنگ 1973 گفت:«باید بدانیم دو تغییر استراتژیک بزرگ در خاورمیانه رخ داده است. اول: دشمنانمان…» یعنی ما و هم‌پیمانانمان «…موشک‌هایی دقیق به دست آورده‌اند.» برای موشک‌ها هیچ راه حلی ندارد و منطق اقتضا می‌کند که جنگ را مدام به تأخیر می‌اندازند. «دوم: جبهه‌ی داخلی…» یعنی داخل این رژیم «…در جنگ آینده، جبهه‌ی اصلی است. اگر در جنگ 1973 سربازان در جبهه می‌جنگیدند و مردمان تل آویو این‌جا با قهوه و روزنامه نشسته بودند…» یعنی در جنگ 73 نبرد در جبهه‌ها و مرزها بود و مردم تل آویو قهوه می‌خوردند و روزنامه می‌خواندند. سپس می‌گوید:«…امروز دیگر همه چیز تغییر کرده است.» این «امروز» که می‌گوید، بسیار زیباست. بله، «امروز» همه چیز تغییر کرده. این را ما نیز باید بدانیم، همچنان که دشمن می‌داند. دشمن می‌داند تغییرات بزرگی در این منطقه رخ داده است که پیش‌بینی نمی‌کرده و نمی‌خواسته کار به این‌جا بکشد.

در زمینه‌ی موشک‌های دقیق و تلاش‌های اسرائیل در سوریه برای مسدود کردن مسیر کسب این توان، امروز با وجود این‌که دشمن این را می‌داند، در رسانه‌ها می‌گویم تا مردمش نیز بدانند و بترسند و مردم ما نیز بدانند و خیالشان راحت باشد: هر قدر هم برای مسدود کردن مسیر بکوشید، کار تمام شده است. کار به پایان رسیده و مقاومت موشک‌های دقیق و غیر دقیق و تسلیحاتی در اختیار دارد که اگر اسرائیل جنگی بر لبنان تحمیل کند، دچار سرنوشت و وضعیتی خواهد شد که هیچ وقت فکرش را هم نمی‌کرده است. این‌ها واقعیت است.

همچنین تغییراتی در ارتش آن‌ها رخ داده است. بنده وقتی در سالروز دومین آزادسازی در شهر هرمل سخنرانی کردم، از وضعیت روحیه و روان ارتش اسرائیل صحبت کردم. تقریبا هیچ کس در این رژیم نماند مگر این‌که به من پاسخ داد. رئیس جمهور، نخست وزیر، وزیر جنگ، دیگر وزیران، نمایندگان، روزنامه‌نگاران و… همه پاسخ دادند. برخی نام بردند و برخی بدون نام ولی واضح بود دارند به من پاسخ می‌دهند. چون من بر واقعیتی نور افکنده بودم که برای آن‌ها و ملت و آینده‌شان دردناک بود. آن‌ها می‌دانند پس از این، فقط تکنولوژی نمی‌تواند تکلیف نبرد را یکسره کند و موضوع نیروی انسانی بسیار در نبرد، تعیین‌کننده است. تجربه‌ی سال‌های 2000 و 2006 و سال‌های اخیر این موضوع را ثابت می‌کنند. خب، بی‌چارگی اسرائیلیان را ببینید. به بنده چه پاسخی دادند؟ نقاط ضعفشان را ببینید. در زمان‌های قدیم و پیش از 1982 اسرائیل وقتی لبنان را تهدید می‌کرد می‌گفت بیروت را می‌گیرم. امروز چیزی در زمینه‌ی گرفتن بیروت می‌شنوید؟ می‌شنوید؟ از 2000 یا 2006 تا امروز. آیا اسرائیل گفته است که ما به لبنان لشکرکشی می‌کنیم و بیروت را می‌گیریم؟ نه، دوران این موضوع تمام شد. چرا؟ چون لشکرکشی به لبنان و رسیدن به بیروت نیازمند نیروی زمینی است. این کار به وسیله‌ی نیروی هوایی، موشک و ناو ممکن نیست. آن ارتشی که به لبنان لشکرکشی می‌کرد تا به بیروت برسد دیگر وجود ندارد. آن از آن طرف موجود نیست و این طرف در لبنان، قدرت دیگری به وجود آمده است. به همین خاطر تنها پاسخشان چیست؟ لبنان را ویران می‌کنیم. یعنی با عامل آتش شاخ و شانه می‌کشد ولی نمی‌تواند با عامل انسانی خودنمایی کند. این اسرائیلی که مدعی قدرت است، چگونه به من پاسخ داد؟ فحش دادند. این فقط نشان‌دهنده‌ی ضعف است. یا مسخره کردند. عجیب است که همه این را گفتند: فلانی از پناهگاهش سخنرانی و ما را تهدید می‌کند. خیلی خب، از پناهگاه. (خنده) من در پناهنگاه نیستم اما حضور من در مکان نامعین و این‌که الله (سبحانه و تعالی) به این بنده‌ی فقیرش که شبانه‌روز می‌کوشید بکشیدش، عمر داده است، نشان ناکامی و ناتوانی شماست. مهم این نیست که من از پناهگاه صحبت می‌کنم یا از جای دیگر. مهم این است که بیرون از سخنرانی چه اتفاقی می‌افتد و شما از نیروها، تجهیزات، امکانات، موشک‌ها و شمار عظیم رزمندگان مؤمن صاحب‌اراده و باکفایت حزب الله خبر دارید. که در هر صورت امروز کتاب «ترس» که در آمریکا منتشر شده درباره‌ی آن صحبت می‌کند. شما به خوبی می‌دانید که مشکل حزب الله این نیست که فلانی در جایی پنهان شده، موضوع بسیار بزرگ‌تر از این‌هاست. به نظر بنده پناه بردن به این توصیف، نشان‌دهنده‌ی بی‌چارگی منطق و ضعف رسانه‌ها و بی‌بهایی بهانه‌های اسرائیل است.

بله برادران و خواهران، ما امروز واقعا به این‌جا رسیدیم. این نقطه واقعا مهم و حساس است. این حق ماست که در موضع قدرت و پیروزی و بازدارندگی باشیم. و همه‌ی این روحیه، عزم، اراده، نشاط و سلحشوری را از حوادث ۱۳۸۰ سال قبل این روز گرفته‌ایم. امروز ما از جایگاه جهاد، ایثار و همچنین پیروزی، بار دیگر پیوندمان را با خط پیروزی خون بر شمشیر و اباعبدالله الحسین(علیه السلام) تازه می‌کنیم و به ایشان می‌گوییم در آینده هر خطری که پیش بیاید با همان روحیه با آن رویارو خواهیم شد. بنده به شما می‌گویم بزرگ‌ترین، سخت‌ترین و خطرناک‌ترین مصیبت، آن چیزی بود که از سر گذراندیم. خطرات پیش رو به سیاهی و بزرگی حوادث سال‌ها و دهه‌های گذشته نخواهند بود.

برادران و خواهران، ما در سال‌های گذشته وارد یک امتحان تازه شدیم. امتحانی زینبی و امتحان ایستادگی با زینب (علیها السلام). از روز اول گفتیم «ای زینب، همه‌ی ما عباس تو هستیم.» و در همه‌ی سال‌های گذشته با خون شهیدان و زخمی‌ها و جان‌فشانی ایثارگرانمان ثابت کردیم که «عباس تو هستیم». بله «ای زینب، ما عباس تو بودیم». امروز بار دیگر موضع و تعهدمان را به حسین، زینب، اسلام، مظلومان، اماکن مقدس و غریبان و مقابله با همه‌ی سرکشان زمین، تازه می‌کنیم. امروز به حسین(علیه السلام) رو می‌کنیم که پس از شهادت همه‌ی اصحاب و اهل بیتش تنها و غریب در کربلا و در برابر پیکرهای پاره‌پاره‌ی عزیزان و اصحابش ایستاد و بار دیگر فریاد زد؛ فریادی که همچنان پژواک آن طنین‌انداز است و تا روز قیامت طنین‌انداز خواهد بود که:«آیا کسی هست که مرا یاری کند؟ آیا کسی هست که از حرم پیغمبر پاسداری کند؟» (شعار مردم: لبیک یا حسین). بله، ما امروز مثل همه‌ی روزهای عاشورا و هر روزمان که عاشوراست و همه‌ی ساکنان کربلا و همه‌ی میادین جهاد ما که کربلاست، با خون و شهادت و اشک مادران و همسران و دختران و صبر اسیران و ناله‌ی مجروحان به ایشان می‌گوییم: لبیک یا حسین. (شعار مردم: لبیک یا حسین).

امروز همچنین به ایشان می‌گوییم: یا اباعبدالله، این میدان‌ها و جان‌فشانی‌هایی را که هیچ چیز جز عزت و پیروزی برای ما به ارمغان نیاورده‌اند، ترک نمی‌کنیم، حتی اگر همه‌ی جهان علیه ما متحد شوند. «والله یا اباعبدالله اگر ما بدانیم کشته می‌شویم سپس سوزانده می‌شویم سپس خاکسترمان به باد داده می‌شود سپس زنده می‌شویم سپس کشته می‌شویم سپس سوزانده می‌شویم سپس خاکسترمان به باد داده می‌شود، ای حسین ما تو را ترک نخواهیم کرد.» (شعار مردم: ما ترکتُکَ یا حسین).

السلام علیک یا سیدی و مولای یا اباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک علیک منی سلام الله ابدا ما بقیت و بقی اللیل و النهار و لا جعله الله آخر العهد منی لزیارتکم.

برادران، امروز همه با هم به سوی کربلا که میلیون‌ها زائر آن‌جا حضور دارند می‌گوییم: السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین.

خداوند پاداشتان دهد و ان شاءالله ما و شما را از پیروان روش حسین و بیعت‌کنندگان راستین سلاله‌ی حسین، صاحب الزمان و زمینه‌سازان ظهورش و منتظران تحت فرمان و مبارزش در مسیر پایان بخشیدن به حاکمیت همه‌ی سرکشان و اعتلا بخشیدن به اسلام، عدل، انسانیت و کرامت بر همه‌ی منابر قرار دهد.

و السلام علیکم و رحمت الله و برکاته.

بیاناتی در این رابطه با موضوعات:

• ایران
• بحرین
• جنگ احتمالی آینده
• سوریه
• فلسطین
• لبنان
• محرم
• یمن