کلمات حسین قدرتمند، کارا و مؤثر مانده‌اند.

  حوادث دیروز نیجریه و یکی از روستاهای منطقه‌ی احساء عربستان سعودی و حمله‌های دیروز و چند روز پیش به زائران ابا عبدالله الحسین در عراق و مجالس عزاداری پاکستان همه بر تداوم شیوه‌ی خشن شکست‌خورده و ضعیف حکام زمان تأکید می‌کنند.

  هیچ چیز میان دوستان حسین و او فاصله نخواهد انداخت؛ نه انفجار، نه کشتار، نه تسخیر حسینیه‌ها و مساجد، نه قتل، نه مسلسل، نه نارنجک، نه افراد انتحاری، نه تهدید و نه ارعاب.

  اگر امروز کسی بیش از همیشه از نگرانی برای مسجد الاقصی صحبت کند حق دارد و مبالغه نکرده است.

  برخی رسانه‌های لبنانی و عربی می‌گویند حزب الله به واسطه‌ی حوادث سوریه و ورود به جنگ سوریه دچار ضعف، تزلزل، کم‌خونی و… شده است. این‌ها جنگ روانی آن‌هاست. خودشان هم می‌دانند خلاف واقع می‌گویند. البته اسرائیلی‌ها محاسباتشان را بر اساس مقالاتی که قبلا هزینه‌شان پرداخت شده است بنا نمی‌کنند!

  جنگ هم به هیچ وجه ما را نمی‌ترساند تا چه رسد به تهدید به جنگ!

 آن‌چه جلوی جنگ، تجاوز به لبنان و بهره‌گیری از فرصت حوادث سوریه و مشغولیت بخشی از عزیزان مجاهد ما در سوریه را می‌گیرد این است که می‌دانند مقاومت لبنان حتی لحظه‌ای از مرزهای شمال فلسطین اشغالی غافل نمی‌شود.

 مقاومت در سرتاسر جنوب حاضر، قدرتمند، آماده، بیدار، دست به کار و در بالاترین سطح آمادگی است.

 اسرائیل گیج نیست، می‌فهمد دست زدن به جنگ بسیار هزینه‌بردار است.

  نباید از اسرائیل چشم برداشت.

  ما امروز در قلب موفقیت هستیم.

  حوادثی که تا امروز رخ داده است برای همه‌ی کسانی که برای سقوط نکردن سوریه، عراق و منطقه دفاع می‌کرده‌اند و می‌جنگیده‌اند یک پیروزی بزرگ بوده؛ سقوط به دست کسانی که ذبح می‌کنند، سر می‌برند، سینه می‌شکافند، منفجر می‌کنند، می‌کشند، زنان را به اسارت می‌برند و نوامیس را هتک می‌کنند.

  این تکفیری‌ها آینده‌ای ندارند. پروژه‌شان زنده نخواهد ماند. اصلا چنین پروژه‌ای حتی برای مدت کوتاه امکان زنده ماندن و بقا ندارد.

  به زودی همه‌ی این تکفیری‌ها در همه‌ی مناطق، حکومت‌ها و کشورها شکست خواهند خورد و مایه‌ی افتخار ما خواهد بود که بخشی از پروژه‌ی شکست همه‌ی این‌ها بودیم.

  همچنان با این تعهد به سر خواهیم برد تا امت، کرامت، عزت و همه‌ی هدف‌های عظیمی که حسین برای آن‌ها قیام کرد و به شهادت رسید باقی بماند.

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم.

بسم الله الرحمن الرحیم.

والحمدلله رب العالمین و الصلات والسلام علی سیدنا و نبیینا خاتم النبیین ابی القاسم محمد بن عبدالله و علی آله الطیبین الطاهرین و صحبه الاخیار المنتجبین و علی جمیع الانبیاء والمرسلین.

السلام علیک یا سیدی و مولای یا اباعبدالله الحسین یا بن رسول الله و علی الارواح التی حلت بفنائک علیکم منی جمیعا سلام الله ابدا ما بقیت و بقی اللیل و النهار و لا جعله الله آخر العهد منی لزیارتکم السلام علی الحسین وعلی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین.

دانشمندان، برادران و خواهران، السلام علیکم جمیعا و رحمت الله و برکاته.

امروز و در سالگرد این مصیبت عظیم شهادت سبط و سلاله‌ی رسول الله، سرور جوانان اهل بهشت، ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) و اهل بیت و اصحاب ایشان و حوادثی را که پس از آن برای خانواده‌شان رخ داد به آقا رسول الله، محمد (صلی الله علیه و آله و سلم)، آقا امیرالمؤمنین، علی بن ابی طالب (علیه السلام)، خانم زهرا (علیها السلام)، آقا حسن مجتبی (علیه السلام)، ائمه‌ی اطهارمان (علیهم السلام)، آقا و مولایمان صاحب الزمان، بقیة الله (علیه السلام)، مراجع عظام و حضرت امام آیت الله خامنه‌ای (دام ظله) تسلیت عرض می‌کنیم.

همچنین خداوند به شما برادران و خواهران اجر و پاداش دهد. بی‌خوابی، خستگی و این راهپیمایی را از شما قبول فرماید و در دنیا و آخرت به خاطر این حضور عظیم، شاخص و شجاعانه با وجود خطرات و چالش‌ها که بارش باران هم به آن اضافه شد رو سفیدتان کند. شما این‌گونه هستید، این‌گونه بوده‌اید و به خواست و عنایت خدا همین‌گونه خواهید ماند. این صحنه‌های شگرف و توده‌های ده‌ها میلیونی گریان، غمزده و سیاه‌پوشی که در سرتاسر جهان اسلام و کشورهای مختلف اسلامی به رسول الله تسلیت می‌گویند و بیعت و عهد خود را با ایشان تازه می‌کنند نشانه‌ی عظمت شهید امروز، حسین (علیه السلام)، هستند. کسی که از بیش از ۱۳۵۰ سال قبل در میان ما حاضر است و ما را چنان می‌گریاند که گویی دیروز به شهادت رسیده است. بنده مطمئنم بسیاری از مردم جهان وقتی گریه، حزن و طریقه‌ی اشک ریختن شما را می‌بینند برداشتشان این است که رهبر یا امامی دیروز یا چند روز پیش به شهادت رسیده است و نمی‌توانند درک کنند شما این‌چنین دردمندانه، با حسرت و مصیبت‌زده برای امامی گریه می‌کنید که ۱۳۵۰ سال پیش مظلومانه، با لب تشنه و غریبانه به شهادت رسیده است. این است عظمت، جاودانگی و بقای حسین. سوز درد همچنان از نسلی به نسل دیگر در قلب‌های ما متنقل می‌شود. حسین (علیه السلام) همچنان ما را به عرصه‌ها و میادین می‌کشاند. اگر ما را به جبهه‌ای فرا بخواند حاضر می‌شویم و اگر از ما ایستادگی بخواهد لبیک می‌گوییم. کلمات او قدرتمند، کارا و مؤثر مانده‌اند. این انسان عظیم که همه‌ی مصیبت‌ها در برابر مصیبتش خوار و همه‌ی جان‌فشانی‌ها در برابر جان‌فشانی‌اش کوچک می‌شوند و همه‌ی ایستادگی‌ها در برابر صلابت ایستادگی‌اش سر تعظیم فرود می‌آورند کیست؟ به همین خاطر در طول تاریخ برای تاج و تختشان از او می‌ترسیدند و می‌خواستند نامش را از صحنه‌ی تاریخ و ضمیر مردمان محو کنند. به همین خاطر دوستداران و زائرانش را کشتند، قبرش را تخریب و با خاک یکسان کردند، گریه بر او و یادآوری برتری‌ها و جهادش را ممنوع کردند و در این مسیر سرها، دست‌ها و پاها را بریدند و امروز نیز مانند گذشته این کارها را انجام می‌دهند. نتیجه چه بوده است؟ حسین انتقام خداوند، ولی الله، حجت الله و نور الله در زمین است. او ماند و آن‌ها رفتند، یادشان محو و آثارشان ناپدید شد. اما حسین (علیه السلام) یکی از عظیم‌ترین نشانه‌های امت و تاریخ باقی ماند.

برادران و خواهران، ای گروه پر برکت، مجاهد، شجاع و شریف و اهالی همه‌ی مناطق، ضاحیه، بعلبک، صور، بنت جبیل و دیگر مناطق، حضور بدون هراس، ترس و نگرانی شما نشانه‌ی بقا، جاودانگی و قدرت تأثیرگذاری حسین برای گسیل ما به میادین هماوردی و خطر است. برادران و خواهران، در فرصت کوتاه موجود می‌خواهم مطالبی را عرض کنم:

اول: این مراسم و بزرگداشت‌ها همیشه با انفجار و کشتار مواجه بوده است. حوادث دیروز نیجریه و یکی از روستاهای منطقه‌ی احساء عربستان سعودی و حمله‌های دیروز و چند روز پیش به زائران ابا عبدالله الحسین در عراق و مجالس عزاداری پاکستان همه بر تداوم این شیوه‌ی خشن شکست‌خورده و ضعیف تأکید می‌کنند. آن‌ها با تهدید شما به وسیله‌ی انتحاری‌ها، خودروهای بمب‌گذاری شده یا موشک‌ها در حال تهدید راهپیمایی‌های مدنی و مسالمت‌آمیز هستند. کشتارها و جنایت‌های این افراد در بسیاری از مناطق جهان نشانه‌ی جهالت، ضعف فکری و انسانی، توحش و بزدلی ایشان است. اما چنان که شما و ده‌ها میلیون نفر در سرتاسر جهان اسلام ثابت کردید و در طول تاریخ نیز ثابت شده است این روش مقابله هیچ فایده‌ای نخواهد داشت. هیچ چیز میان دوستان حسین و او فاصله نخواهد انداخت؛ نه انفجار، نه کشتار، نه تسخیر حسینیه‌ها و مساجد، نه قتل، نه مسلسل، نه نارنجک، نه افراد انتحاری، نه تهدید و نه ارعاب. آیا این یک نوع جنگ نیست؟ ما در هر جنگی ایستادگی خواهیم کرد. در مکتب حسین (علیه السلام) هر روز، هر سال و هر عاشورا وقتی صهیونیست‌ها، تکفیری‌ها، هر کدام از گردن‌کشان این جهان یا هر بی‌اصلِ بی‌اصل‌زاده‌ای ما را میان دو راه مخیر می‌گذارد و خیال می‌کند ما ذلت را خواهیم پذیرفت ما مثل همیشه با شعار و فریاد حسین با او مقابله خواهیم کرد: بدانید بی‌اصلِ بی‌اصل‌زاده‌ای مرا میان دو راه مخیر گذاشت، میان تیزی شمشیر و پذیرش خواری، اما ما و ذلت؟ هرگز. امروز شما به همین خاطر حضور یافتید و بر این تعهد، روحیه و روش تأکید کردید.

دومین مسئله گرفتاری‌های قدس از جمله یهودی‌سازی، گسترش شهرک‌سازی و خانه‌سازی برای شهرک‌نشینیان اشغال‌گر و آواره‌سازی اهالی واقعی مسلمان و مسیحی و مشخصا گرفتاری‌های همین چند روز مسجد الاقصی است. صهیونیست‌ها از تباهی و مشغولیت جهان اسلام به مصیبت‌های خودش برای تحقق آرزوهایشان استفاده می‌کنند. بله، اگر امروز کسی بیش از همیشه از ترس و نگرانی برای اماکن مقدس مسلمانان و مسیحیان در قدس و مشخصا مسجد الاقصی صحبت کند حق دارد و مبالغه نکرده و ترس کاذب ایجاد یا بهانه‌سازی نکرده است. این مسجد و مکان مقدس واقعا و جدا با خطر مواجه است. همه‌ی مسلمانان جهان و نه تنها اهالی قدس، ملت فلسطین یا عرب‌ها در این زمینه مسئولیت دارند. بزرگ‌ترین مصیبت و ننگ برای امت یک میلیارد و چندصد میلیونی مسلمانان این است که قبله‌ی اولشان و یکی از مساجد مبارک و مقدس مورد اجماع مسلمانان در معرض آلودگی و یهودی‌سازی و بلکه نابودی و برچیده‌شدن قرار گیرد. علما و مراجع مسلمان، کشورهای مسلمان، سازمان کنفرانس اسلامی، اتحادیه‌ی عرب و همه باید موضعی تاریخی، عظیم و قطعی اتخاذ کنند. هر اختلاف و نبردی هم وجود داشته باشد نباید امت را از خطری در سطح خطری که مسجد الاقصی را تهدید می‌کند غافل سازد.

سومین مسئله تهدیدات اسرائیل و صحبت‌های هر روزه‌ی اسرائیل و مخصوصا پس از آتش‌بس در غزه درباره‌ی جنگ سوم لبنان است. می‌خواهم تأکید کنم ما همه‌ی این حرف‌های اسرائیلیان را ناشی از قدرت نمی‌دانیم بلکه ناشی از ضعف تلقی می‌کنیم. آن‌ها در حال دم زدن از نگرانی، هراس، شکست و ناکامی‌شان هستند. اسرائیلیان خیال کردند تحولات منطقه مخصوصا سوریه مقاومت و خط مقاومت را ضعیف و به چیزهایی غیر از کسب آمادگی و توان مشغول خواهد کرد و مقاومت کم‌خون خواهد شد. اسرائیلیان قطعا اطلاعات جمع می‌کنند. آنان به نوشته‌های برخی روزنامه‌های لبنانی یا عربی یا گفته‌های رسانه‌ها تکیه نمی‌کنند. برخی رسانه‌های لبنانی و عربی می‌گویند حزب الله به واسطه‌ی حوادث سوریه و ورود به جنگ سوریه دچار ضعف، تزلزل، کم‌خونی و… شده است. این‌ها جنگ روانی آن‌هاست. خودشان هم می‌دانند خلاف واقع می‌گویند. البته اسرائیلی‌ها محاسباتشان را بر اساس مقالاتی که قبلا هزینه‌شان پرداخت شده است بنا نمی‌کنند بلکه بر اساس اطلاعات واقعی محاسبه می‌کنند. چون آن‌ها یک تهدید واقعی هستند و مقاومت نیز یک تهدید واقعی است. همه‌ی حرف‌هایی که پس از غزه تا امروز شنیدیم ما را نگران نمی‌کند، نمی‌ترساندمان و ناراحتمان نمی‌کند بلکه بر اطمینان ما می‌افزاید و نگرانی دشمن را به ما نشان می‌دهد. بله، وقتی یک افسر ارشد می‌گوید در جنگ احتمالی آینده‌ی لبنان باید از روز اول برای فرودگاه بن گوریون، بندر حیفا و… نگران باشند، اسرائیل باید هم نگران باشند.

امروز می‌خواهم به شما تأکید کنم: باید برای فرودگاه‌هایتان نگران باشید، باید برای بندرهایتان نگران باشید و در سرتاسر فلسطین اشغالی هیچ جایی وجود ندارد که موشک‌های مقاومت اسلامی لبنان به آن نرسد. ای صهیونیست‌ها، باید برای هر چیزی که به ذهنتان می‌رسد محاسبه داشته باشید. در نتیجه صحبت از نگرانی، ترس، محاسبه یا نبرد جدی واقعیت دارد. هر چه تا امروز شنیده‌ایم اولا فقط بیانگر نگرانی اسرائیل و ثانیا فقط ارعاب لبنان و ملت و مقاومت آن بوده است در حالی که ارعاب ما را نمی‌ترساند. حتی جنگ هم به هیچ وجه ما را نمی‌ترساند تا چه رسد به تهدید به جنگ! این حرف‌ها نمی‌توانند هیچ چیز را تغییر دهند. آن‌چه جلوی جنگ، تجاوز به لبنان و بهره‌گیری از فرصت حوادث سوریه و مشغولیت بخشی از عزیزان مجاهد ما در سوریه را می‌گیرد این است که می‌دانند مقاومت لبنان حتی لحظه‌ای از مرزهای شمال فلسطین اشغالی غافل نمی‌شود. مقاومت در سرتاسر جنوب حاضر، قدرتمند، آماده، بیدار، دست به کار و در بالاترین سطح آمادگی است. اسرائیل گیج نیست، می‌فهمد دست زدن به جنگ بسیار هزینه‌بردار است. آن‌چه جلوی جنگ را می‌گیرد این بازدارندگی است که مقاومت آن را تجسم بخشیده و می‌بخشد. حوادث اخیر و مخصوصا چند هفته پیش ثابت کرد مقاومت هیچ‌گونه جنگی علیه لبنان یا نقض حریم لبنان توسط اسرائیل را نمی‌پذیرد؛ چه در عدلون و چه در غیر عدلون. مقاومت هر موقع مناسب ببیند واکنش نشان خواهد داد، مسئولیت واکنشش را در رسانه‌ها بر عهده خواهد گرفت و معادله‌ی جدیدی را برای اسرائیل تعیین خواهد کرد یا بر معادلات پیشین تأکید می‌کنید. این نشانه‌ی قدرت و شجاعت مقاومت است و این که مقاومت از هیچ نبردی با این دشمن هراس یا ترسی ندارد. نباید از اسرائیل چشم برداشت. بنده به شما و همه تأکید می‌کنم -نه این که بخواهم روحیه بدهم- : عزم، قدرت، یقین، تجربه و آزمودگی مقاومت در برابر خطرات و جنگ‌ها امروز و پس از همه‌ی این حوادث و تحولات از همیشه شدیدتر است. این‌جا جای آن است که به واسطه‌ی آن‌چه برادرانمان در همه‌ی سطوح آماده کرده‌اند بسیار آرام و مطمئن باشیم.

چهارمین مسئله درباره‌ی حوادث و همه‌ی تحولات سوریه و منطقه و کشتار وحشتناکی است که شاهد آن هستیم. پیش از این‌که بیایم این‌جا خبر جدیدی می‌خواندم که تعداد افرادی که از عشیره‌ی بوالنمر اهل سنت عراق به دست داعش به شهادت رسیده‌اند طی یکی دو هفته به ۵۰۰ تن رسیده است؛ که در شامل زنان و کودکان می‌شوند. همه‌ی حوادث اطرافمان بر اعتقاد و یقین ما نسبت به صحت انتخاب‌ها و درستی نبردمان می‌افزایند و این که می‌توانیم در این سطح موفقیت‌های بزرگی به دست بیاوریم. ما امروز در قلب موفقیت هستیم. وقتی همه‌ی جهان در ابتدای حوادث سوریه جمع شدند چه گفتند؟ گفتند سوریه ظرف دو یا سه ماه به دستشان خواهد افتاد. اگر کسی دست بالا می‌گرفت می‌گفت چهار ماه. ولی ما امروز در سال چهارم هستیم و سوریه هنوز سقوط نکرده است. هدف همه‌ی نیروهای منطقه‌ای و بین المللی که برای سلطه بر سوریه همدست شده بودند این نبود که این شهر یا آن روستا و حومه را بگیرند بلکه می‌خواستند بر همه‌ی سوریه تسلط پیدا کنند و در درجه‌ی اول چشمشان به دمشق بود. ولی وقتی امروز به اطرافمان نگاه می‌کنیم می‌بینیم دمشق همچنان موجود است و سوریه به دست این خط یا خط‌های بین المللی و منطقه‌ای نیافتاده است. اما هدف تکفیریان چه بود؟ سلطه بر سوریه و طرد، از بین بردن و قتل عام پیروان ادیان و مذاهب اسلامی دیگر و حتی مخالفان آن‌ها در میان اهل سنت. سوریه در نوبت تجربه‌ی جنایت‌هایی مشابه جنایت‌های داعش در رقه، دیر الزور، موصل و جنایت‌های امروز الانبار قرار داشت. اما امروز در سال چهارم هستیم و تکفیری‌ها نتوانسته‌اند بر سوریه سلطه یابند و بخش زیادی از ملت این کشور بدون زانو زدن در برابر این سلطه در خاک، روستاها، شهرها و شهرک‌هایشان مانده‌اند. آیا این یک پیروزی و موفقیت عظیم نیست؟ بله، مطلوب آن است که به روز پیروزی نهایی برسیم ولی حوادثی که تا امروز رخ داده است برای همه‌ی کسانی که برای سقوط نکردن سوریه، عراق و منطقه دفاع می‌کرده‌اند و می‌جنگیده‌اند یک پیروزی بزرگ بوده؛ سقوط به دست کسانی که ذبح می‌کنند، سر می‌برند، سینه می‌شکافند، منفجر می‌کنند، می‌کشند، زنان را به اسارت می‌برند و نوامیس را هتک می‌کنند. ما به واسطه‌ی این موفقیت احساس عزت و افتخار می‌کنیم؛ به واسطه‌ی موفقیت در کنار برادران اهل سوریه‌مان در ارتش، دفاع ملی، ملت سوریه، عشیره‌ها و اهل مناطق مختلف در محل‌هایی که مشارکتی جزئی داشتیم. ما در کنار آن‌ها بودیم. اصل آن‌ها بودند.

بنده به شما بگویم: -اضافه بر نکته‌ای که کمی پیش عرض کردم.- بعضی از مردم لبنان از آرزوهایشان صحبت می‌کنند. هر روز می‌خوانیم حزب الله به زودی از سوریه عقب‌نشینی خواهد کرد، خارج خواهد شد، در سوریه کم‌خون شده است، فلان اتفاق در قلمون افتاده و… . شرایط قلمون بسیار خوب است. در همه‌ی محل‌هایی که در سوریه در کنار برادران سوری‌مان حضور داریم وضع بسیار خوب است. در زمینه‌ی قلمون به رسانه‌ها و جنگ روانی کاری نداشته باشید. ماه‌هاست همه‌ی جنگجویان در قلمون می‌جنگند تا یک روستا را از ارتش سوریه و همپیمانان و دوستانش پس بگیرند ولی نتوانستند، ناکام شدند و ان شاءالله نخواهند توانست. ما امروز احساس می‌کنیم بخشی از نبرد و رویارویی با بزرگ‌ترین خطری هستیم که متوجه منطقه‌مان است. برای ما مایه‌ی افتخار است که در موضع دفاع هستیم. مایه‌ی افتخار است که شهیدان، مجروحان، مجاهدان و موضع ما بخشی از پیروزی پیش رو هستند. این تکفیری‌ها آینده‌ای ندارند. پروژه‌شان زنده نخواهد ماند. اصلا چنین پروژه‌ای حتی برای مدت کوتاه امکان زنده ماندن و بقا ندارد. بنده به شما تأکید می‌کنم: به زودی همه‌ی این تکفیری‌ها در همه‌ی مناطق، حکومت‌ها و کشورها شکست خواهند خورد و مایه‌ی افتخار ما خواهد بود که بخشی از پروژه‌ی شکست همه‌ی این‌ها بودیم.

برادران و خواهران، ما امروز بار دیگر دیدار کردیم اما نه برای این که تا عاشورای بعد جدا شویم بلکه هر روز و شب و هر ساعت به واسطه‌ی حضورمان در میادین و عرصه‌ها و مسئولیت‌پذیری‌مان عاشورا را زنده می‌داریم. با هر قطره‌ی خونی که از شهیدان ما می‌چکد فریاد لبیک یا حسین را تکرار می‌کنیم. جانبازانمان با هر زخمی که بر می‌دارند می‌گویند: لبیک یا حسین. هر قطره‌ی اشکی که از چشم مادر، همسر یا یتیم شهید ما می‌چکد می‌گوید: لبیک یا حسین. و همچنان بازوها، مشت‌ها، اسلحه‌ها، عقل‌ها و قلب‌های ما خواهند گفت: لبیک یا حسین.

همچنان با این تعهد به سر خواهیم برد تا امت، کرامت، عزت و همه‌ی هدف‌های عظیمی که حسین برای آن‌ها قیام کرد و به شهادت رسید باقی بماند.

السلام علیک یا سیدی و مولای یا اباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک علیک منی سلام الله ابدا ما بقیت و بقی اللیل و النهار و لا جعله الله آخر العهد منی لزیارتکم السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین.

خداوند از شما قبول فرماید، اجرتان دهد، در دنیا و آخرت روسفیدتان کند.

والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته.

بیاناتی در این رابطه با موضوعات:

• جریان های تکفیری
• جنگ احتمالی آینده
• عربستان
• محرم
• مقاومت
• نیجریه