یک حالت این است که ما مسلمانان و بشریت صدها سال نشسته باشیم و هیچ چیز معلوم نباشد، نه علامتی، نه اشاره‌ای، نه قرینه‌ای، نه خبری، نه حکایتی و نه نشانه‌ی خوب و مثبتی. همه‌اش جمع شده باشد برای پایان داستان. این موجب یأس و نا امیدی می‌شود. شاید بعضی بگویند خبری نیست، این‌ها همه حرف است. حتی اگر بپرسید با آیات قرآن چه کنیم؟ بگویند منظور از «ارض» روز قیامت است. در دنیا خبری نیست. توقعی نداشته باشید. در حالی که -نگاه کنید- این یک جنبه‌ی معنوی، روانی و تربیتی بسیار قابل توجه است. هنگامی که ما طول مسیر را علامت‌گذاری کردیم، آن هم نه یکی دو علامت، ده‌ها و صدها خبر، پیش‌گویی و پیش‌بینی که می‌گویند چه اتفاقاتی خواهد افتاد آن وقت اگر به من بگویند تا رسیدن به آن حادثه‌ی تاریخی قرار است صد اتفاق رخ دهد یکی که رخ داد منتظر دومی هستم، سی تایش که اتفاق افتاد می‌فهمم هنوز هفتاد تا مانده است، این‌ها یعنی داریم مسیر را طی می‌کنیم و امید هست. نام این فرهنگ و روحیه‌ی امید و دلبستگی به افق و آینده است. که -عرض کردم- در زمینه‌ی عزم، اراده، اصرار، کار، جدیت و… بسیار تعیین کننده است.

می‌خواهم با این عبارت صحبتم را تمام کنم که: علامت‌ها به هیچ وجه به این معنی نیستند که ما فقط وظیفه داریم بنشینیم و منتظر وقوع علامت‌ها باشیم. نه، این علامت‌ها مشوق ما هستند. مثل تابلوهای راهنمایی و رانندگی در مسیر قم. یعنی باید خوب رانندگی کنید، خوابتان نبرد و به بی‌راهه نروید، آماده باشید و توجه داشته باشید. معنای این علامت‌ها ادامه‌ی راه است. به ما برای ادامه‌ی راه امید می‌دهند. علامت‌ها خود به خود کاری نمی‌کنند. خداوند (سبحانه و تعالی) در مشیت و اراده‌اش اطلاعات، اتفاقات و شرایطی را برای تحقق این وعده‌ی الهی معین کرده است که فراهم کردن بخش عظیمی از این شرایط بر عهده‌ی بشریت است. علامت‌ها می‌گویند داریم نزدیک می‌شویم، داریم پیش می‌رویم، داریم می‌رسیم. یک روز هم خواهند گفت رسیدیم و پشت در هستیم. همان علامت‌های خاص -که عرض کردم- یعنی پس از یک یا دو ماه، یک هفته یا یک روز خواهیم رسید. پس مسئله‌ی علامت‌ها و خبرهای آینده به ما صحنه‌ی کلی، تصویر آینده، دید، بصیرت و هشیاری می‌دهند. ممکن است جزئی و دقیق نباشند. خب، نیازی نیست باشند. ما به تصویر و نگاه کلی نیاز داریم. می‌توانیم بر اساس آن‌ها در مسیر هدایت، روشنی و دلایل حرکت کنیم. آینده‌ی پیش رویمان و راهمان تا حد زیادی روشن است. و این در هر برهه‌ای شرط اساسی برای موفقیت و رستگاری است.

بیاناتی در این رابطه با موضوعات:

• محرم