ما امشب این‌جا گردهم آمده‌ایم و شاید در اطرافمان خطراتی وجود داشته باشد. ولی در دوران سلاطین بنی امیه و بنی عباس اگر یک نفر یک فضیلت از حسین(علیه السلام) و اهل بیت(علیهم السلام) ذکر می‌کرد مجازات می‌شد. حد اقل مجازاتش هم -به اصطلاح امروز- محرومیت از حقوق مدنی بود. یعنی نامش از دیوان خارج می‌شد، از همه‌ی تسهیلات و کمک‌های اجتماعی و مالی محروم می‌شد، نمی‌توانست در دادگاه‌ها شهادت دهد، نمی‌توانست در دادگاه‌ها اقامه‌ی دعوی کند و حتی بیش از این: خانه‌اش ویران می‌شد، زندانی می‌شد و ممکن بود کشته شود. افراد بسیاری فقط به جرم ذکر یکی از فضایل اهل بیت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) کشته شدند. ولی دشمنی و خصومت نسبت به کربلا دقیق‌تر و شدیدتر بود. چون کربلا در زندگی مردم تأثیر بیش‌تری داشت و در وجدان، عواطف و احساساتشان بازتاب می‌یافت. در همه‌ی تاریخ این‌گونه بود.
چه برسد به این که گروهی از مردم جمع شوند، نوحه بخوانند، گریه کنند، غمگین شوند و… . به همین خاطر این مجالس در طول تاریخ در خانه‌ها به صورت مخفی و دور از چشم قدرت‌ها برگزار می‌شده است. تصورش را بکنید. حتی در این حد.

بیاناتی در این رابطه با موضوعات:

• محرم