أعوذ بالله من الشيطان الرجيم.

بسم الله الرحمن الرحيم.

والحمد لله رب العالمين، والصلاة والسلام على سيدنا ونبينا خاتم النبيين أبي القاسم محمد بن عبدالله وعلى آله الطيبين الطاهرين وصحبه الأخيار المنتجبين، وعلى جميع الأنبياء والمرسلين.

إخواني وأخواتي، السلام عليكم ورحمة الله وبركاته.

إنني في البداية، كما هي العادة، أرحب بالحضور الكريم، بكم جميعاً، في هذا الحفل المبارك الذي يتوّج ويكرّم جهاد ثلّة من الإخوة والأخوات خلال 25 عام.

"نحن كنا مخبيين حالنا لهذا اليوم" لكن رأينا أن الموضوعات كثيرة، ولقد تحدثت الثلاثاء الماضي على أمل أن الكلمة اليوم أعطي جزءاً منها للإذاعة وموضوع الإعلام، ونعطي بعض الوقت للشأن اللبناني، بطبيعة الحال لا نستطيع أن نهمل الشأن الداخلي وإن كان لم تحدث مستجدات مهمة بمعنى التطور، لكن الحدث الفلسطيني والعدوان الإسرائيلي الأخير على محيط دمشق يفرضان علي أن أعطي جزءاً من الوقت لهذا الأمر المهم جداً.

أبدأ من الإذاعة. يجب أن أتوجه بالتحية إلى جميع الإخوة والأخوات العاملين في إذاعة النور، وإلى كل الإخوة والأخوات الذين عملوا، وبعضهم انتقل إلى أماكن أخرى، وبعضهم ما زال يواصل العمل، إلى المدراء السابقين جميعاً، إلى المدير العام الحالي الأخ الحاج يوسف الزين. ويجب أن  أستحضر بقوة أيضاً ذكرى المرحوم الدكتور حسن القلا والذي فاجأنا رحيله في ذلك الوقت، رحمة الله عليه، وأشكر إخواني وأخواتي في هذه الإذاعة المقاومة على كل صمودهم وتعبهم وجهودهم وصبرهم على المشقات وتحملهم للأخطار وعلى إنتاجيتهم وإبداعهم ورساليتهم، وقبل كل شيء، على إيمانهم وإخلاصهم.

أيها الإخوة والأخوات: هذه الإذاعة بدأت كجزء من مسيرة المقاومة، كما كان حال بقية أجزاء المقاومة بإمكانات متواضعة جداً، بعدد قليل من الأفراد، بخبرة ناشئة وفتية، ولكن بتوكل كبير على الله، بأمل عظيم بالمستقبل وبثقة بالنفس بأننا قادرون على الإنجاز وعلى صنع الإنتصار في أي مجال من المجالات.

وكما بدأت المقاومة مجموعة صغيرة، مع عدد من رشاشات الكلاشنكوف وعدد من القنابل اليدوية وعبوات صغيرة، بدأت إذاعة النور بغرفة وميكروفون وإذاعة بث متواضعة ومسجّلة تعمل باليد.

هكذا كانت البداية، تعبّر عن الصفاء، عن البساطة، عن عدم التعقيد، وتعبّر أيضاً عن المبادرة الذاتية، كما كانت بدايات المقاومة تعبر عن المبادرة الذاتية.

أنا كنت موجوداً في مكان عملي، طبعاً كانت الظروف حساسة، اتصل الإخوة، ولم يكن لدي علم، وأصلاً لم يكن لدينا هذه الهيكليات التنظيمية، أمين عام ومسؤول تنفيذ، كان لدينا هيكل مبسط ومتواضع أكثر، فاتصل الإخوة وقالوا لي: هل لديك راديو؟ قلت لهم: طبيعي لدي راديو، قالوا: فيه f m؟ فقلت: نعم، فقالوا برمجها على التردد الفلاني، وضعت فـ (سمعت):هنا اذاعة النور، قلت: لمن هذه الإذاعة؟ فقالوا: هذه لحزب الله والمقاومة. هكذا كانت البداية.

وكما تطورت مقاومة الميدان، تطور إعلام المقاومة بنفس الروحية، بنفس الصفاء، بنفس العزم، بنفس الجدية، بنفس الإبداع، بنفس الإنتاجية، بنفس الإخلاص.

وكان دائماً إعلام المقاومة مواكباً لعلمها الميداني، ولذلك نحن دائماً كنا نعتبر إعلام المقاومة، وفي مقدمه الذي كان له طبعا سبق التأسيس والوجود، إذاعة النور جزء من المقاومة وليست شيئاً مواكبا للمقاومة.

كنت دائما عندما ألتقي بالإخوة والأخوات في تلك الأماكن الضيقة أو في الملجأ، كنت أقول لهم: أنتم هنا تعملون في موقع من مواقع المقاومة تماما كإخوانكم المقاتلين الذين يعملون في الخطوط الأمامية، كل واحد لديه وظيفة، وكل واحد لديه دور، يقوم بمهمته وبوظيفته.

بطبيعة الحال إذاعة النور بذلت جهوداً كبيرة كما تفضل الإخوة قبلي، إلى أن وصلت إلى موقعها المتقدم في المرحلة الحالية.

كان دورها معروفاً ومشهوداً منذ بداية الإنطلاقة، على صعيد المقاومة، وعلى مدى سنوات المقاومة، وصولاً إلى التحرير، ودورها عام 2000، وكان  الترقّي الأعلى في حرب تموز عام 2006 وما بعد حرب تموز، وعليهم "شدّ همّتهم" لما بعد ما بعد حرب تموز. إذاعة النور هي جزء من منظومة الإعلام المقاوم، ولذلك هي إعلام ملتزم لا يبحث لا عن المال ولا عن الأستثمار ولا عن الأرباح ولا عن الشهرة.

هو إعلام صاحب قضية ورسالة، حامل همّ، يفرح ويحزن ويتأثر، لأنه من سنخ المقاتلين الذين يقاتلون في الخطوط الأمامية، ومن سنخ الناس الذين يصمدون في أرضهم أو يهجّرون منها أو يقتلون في المجازر.

ولذلك، ولأن إذاعة النور هي جزء من إعلام مقاومة ملتزم، كان المهم والأهم هو الصدق والأمانة.

والصدق في القول، أصلاً دين الأنبياء هو دين الصدق، الصدق في الفكر، والصدق في القول، والصدق في النية، والصدق في العمل، والصدق في الممارسة.

هذا الإلتزام كان حاسماً وقاطعاً، وهو جزء من قيمنا الدينية والثقافية والجهادية والأخلاقية والإنسانية، ودائماً نعود ونجدّد ونؤكد، في هذا الزمن نحتاج إلى هذا التأكيد أكثر.

أحياناً، في المنافسات ـ وأنا دائماً كنت أقول لوسائلنا الإعلامية، نحن لسنا وسائل منافسة، أخرجوا من عقل المنافسة التقليدية الموجودة في السوق الإعلامي، لسنا نفتش على إعلانات، لسنا ننافس أحد ـ أحياناً، نتيجة المنافسة والحرص على السبق الصحفي، يتورط عديدون بالكذب، يتورطون بتلفيق الأخبار، بتحريف الوقائع، "هلأ غير الكلام" في الخلفيات السياسية، نتكلم أحياناً مهنياً. دائماً كنا نقول ونجدد، نحن أهل الصدق ويجب أن نكون صادقين.

وظيفة وسيلة الإعلام هي أن تخبر الناس بالحقائق والوقائع لا أن تخترع أهدافاً لا وجود لها، لا أن تشوّه الوقائع والأهداف ولا أن تزوّر ولا أن تلفّق، أن تنقل الأخبار بصدق. ودعوني أكون أكثر صدقاً معكم، كنا نقول لبعض الاخوة: نعم، نقل بعض الأخبار الصادقة قد يكون مضراً، بمسار الوضع العام، بالمناخ السياسي، قد يؤدي حكماً إلى تحريض، قد يخدم العدو. حسناً، لسنا مجبرين أن نقول كل الأخبار الصادقة، فلنسكت عنها، ولكن لا يجوز لنا أن نكذب. في ما نقوله من خبر، فيما ننقله من معطيات، فيما نقدّمه من وقائع، يجب أن نكون صادقين.

ومن يتصور أنه ينجو في الدنيا من حساب القانون والقضاء، عندما يكذب ويزوّر ويفتري، ولكنه لن ينجو يوم القيامة، لأن الله سبحانه وتعالى يحاسب على هذا النوع من الكذب أكثر، لأنه أخطر وأشد فتكاً بالعقول والقلوب والعواطف والمجتمعات والسلم الأهلي ومصائر الجبهات والقضايا المصيرية.

حتى في الحرب النفسية، الصدق في تجربتنا وفي خبرنا وفي معطياتنا هو نقطة القوة الأساس في أي حرب نفسية خضناها مع هذا العدو. طبعاً، بالمناسبة، الإسرائيلي يعترف للمقاومة في لبنان بقدرتها على شن حرب نفسية متوازنة ومتفوقة، تعرفون لماذا؟ لأن الحرب النفسية التي شنّتها المقاومة إلى جانب قتالها الميداني، كانت تعتمد الصدق والوقائع.

أما الذي "يهول ويهبّط حيطان" ويكذب ويعمل بإدعاءات فارغة، فيكتشف العدو كذبه، لأن الحرب النفسية موجهة إلى العدو بالدرجة الأولى قبل الصديق، ويكتشف العدو أن هذايخترع، يكذب ويتكلم، ليس لديه شيئ، ماذا تصبح الحرب النفسية؟ مجرد كلام، كلام يقال، ليس له أي أثر على العدو، بل بالعكس، قد يجرئ هذا العدو على التقدم وعلى العدوان، لأنه يعتقد ويعتبر أن هؤلاء ليس لديهم سوى الكلام.

الأصل في الحرب النفسية هو أن يكون الإنسان صادقاً، و يستطيع أن يشن أفضل وأقوى حرب نفسية وهو صادق، دون أن يكذب كذبة واحدة، وتجربة الثلاثين عاماً للمقاومة في لبنان تؤكد هذا المعطى.

أيها الأخوة والأخوات، اليوم أخطر معضلة يواجهها كثير من وسائل الإعلام، في العالم وفي العالم العربي، ولا تؤاخذوني أيضاً في لبنان، لأن اليوم يوجد تلفزيونات كثيرة وإذاعات كثيرة، ويوجد مواقع انترنت "ما شاء الله"، إعلام مكتوب- مقروء، الذي تريدونه، الامور مفتوحة.

المعضلة الحقيقية اليوم، عند الكثيرين، هي عدم مصداقية، عدم الصدق، كذب، تزوير، تضليل، إفتراء الوقائع، في كل شيء: في السياسة وفي الأمن وفي الإقتصاد وفي العلاقات وفي الأخبار.

لا أظن انه مر في تاريخ البشرية، الآن نتيجة التطور، الإتصالات وثورة الإتصالات، لا أظن انه حصل في تاريخ البشرية  كما يحصل الآن في العالم في السنوات الآخيرة، نتيجة ما أتيح من إمكانات، هذا القدر  من تشويه الشخصيات والقوى والشعوب والأمم وصولاً إلى الأنبياء العظام، كرسول الله (صلى الله عليه وآله وسلم)، كالسيد المسيح (صلوات الله وسلامه عليه)، وأنبياء آخرين، وصولاً إلى نبي الله موسى (عليه السلام)، أمم، ديانات، حضارات، ثقافات، حركات مقاومة، شعوب، شخصيات، (تتعرض) لتزوير حقائق، معلومات كاذبة وخاطئة،  ويتعمدون الكذب. ليس أنه أتتني معلومة خاطئة فنقلتها خاطئة، بل يتعمدون الكذب، وهم يعرفون أنهم يكذبون، إلى أن وصلنا إلى وضع اليوم، أنه عندما تجلس أمام عدد كبير من الفضائيات أو تستمع وتقرأ لوسائل إعلام مختلفة، عندما تسمع الخبر يجب أن تدقق، ترى الفضائيات الأخرى ماذا تقول، التلفزيونات الأخرى ماذا تقول، المصادر الأخرى ماذا تقول. هل هناك ما يؤكد صحة هذا الخبر، تقوم بالاتصال. أحياناً، تأتي أخبار عن معارك طاحنة في أماكن لا يكون فيها في الأصل أي طلقة نار، يحكى عن معارك طاحنة. وهكذا، أنتم تعيشون هذه الأجواء كلها.

اليوم، بدأ كثير من وسائل الإعلام يفقد وظيفته الأساسية، وهي نقل الخبر، نقل الواقع، تقديم الحقيقة، وتحوّل إلى وظيفة أخرى بالكامل: التضليل، التشويه، التسقيط، وهذا في نهاية المطاف يترك الكثير من الآثار.

في مواجهة من هذا النوع، نحن يجب أن نتمسك بصدقنا، بإلتزامنا، بأمانتنا، مهما كانت الحملة شديدة، نحن لا يجوز لنا أن نكذب بحق الآخرين، ولا أن نفتري على الآخرين، ولا أن نتهم الآخرين زوراً وظلماً، ولا أن نخترع أموراً هي ليست وقائع وليست حقائق، لأن هذا السلوك هو الذي يؤدي إلى التوفيق، هو الذي يستجلب رضى الله سبحانه وتعالى، وهو الذي يثبت المصداقية وهو الذي يصنع النصر.

إعلام المقاومة، لأنه التزم مبادئ الصدق والأمانة والدقة، استطاع أن يحقق إنجازات كبيرة واستطاع أن يكون شريكاً في الإنجاز، مع كل خطوة، مع كل حركة، مع كل مرحلة، كان يواكب بشكل دقيق وممتاز ومهم جداً.

ولذلك استطاع هذا الاعلام، ولو من باب التذكير، في الجانب الذاتي، الذي يتعلق بالمقاومة، تثبيت المجاهدين، استنهاض الأمة. تذكروا في مرحلة كنا نطرح أن هدف المقاومة هو إستنهاض الامة، الذين كانوا يائسين، الذي كانوا يقولون ليس هناك أمل، لا قدرة لنا على أن ننتصر، كان الدم والصوت والصورة والكلمة معاً، تقول للناس ثقوا بالله وتوكلوا على الله وثقوا بقدراتكم وعقولكم وأدمغة شبابكم وسواعدهم، ثقوا بشعبكم، بصبره، بصدقه، بمحبته، ثقوا بقدرتكم على صنع الإنجاز وبالتالي على صنع الإنتصار.

تبيين الحق والحقيقة، الدفاع عن المقاومة منذ اليوم الأول، أمام إتهامات الإرهاب وإتهامات التبعية لمحور إقليمي هنا أو هناك، أو لدولة إقليمية هنا أو هناك، ومحاولات الشيطنة وتشويه الصورة، الآن إذا أحد يتكلم عن الشيطنة الآن، هذه عمرها ثلاثين سنة، "هذه الأوضاع عتيقة، أين أنتم، أين تعيشون".

إعلام المقاومة ساهم في الدفاع عن صورة المقاومة، الصورة الإنسانية، الصورة الأخلاقية، الصورة الجهادية، صورة التضحية والفداء، صورة الثبات والوفاء، صورة الإخلاص، دفاعاً عن شعب ووطن وكرامة وأمة ومقدسات. وفي الجانب الآخر، ساهم بشكل قوي بالمس بمعنويات العدو، كان جزءاً فاعلاً في الحرب النفسية لحركة المقاومة، وكشف الواقع الهش لهذا الجيش الذي كان يدعي أنه لا يقهر.

وإن شاء الله، وسائل إعلام المقاومة، وفي مقدمتها إذاعة النور، ستستمر في أداء هذا الواجب الجهادي، في هذه الايام هناك أناس تزعجهم هذه الكلمة، وسائل إعلام المقاومة ستستمر في أداء هذا الواجب الجهادي إلى جانب كل مواقع المقاومة التي تتطلع بيقين، بثقة، بأمل إلى الإنتصار.

في مناسبة جليلة من هذا النوع تتقدم فلسطين لتفرض نفسها عليّ وعليكم وعلى الجميع بقوة.

المخاطر التي تتهدد القضية الفلسطينية اليوم: الأرض والهوية، لانه يمكن أن تحتل الأرض لعشرين سنة وخمسين سنة ولمئة سنة ومئتين سنة، ولكن لا يعترف بهوية الاحتلال، فهذا يعني أننا لا زلنا في قلب المعركة. عندما نسلّم بهوية الاحتلال فهذا يعني أن المعركة انتهت بالنسبة لكثيرين، والهوية والشعب وآلاف الأسرى في السجون والمقدسات الإسلامية والمسيحية، والقدس والمسجد الأقصى بالتحديد في هذه الايام.

ما يجري في المنطقة أيها الإخوة والأخوات يساعد العدو للأسف الشديد على الاستفادة من الفرص المتاحة، ويجب أن نعترف للعدو بأنه "شاطر" يحسن الاستفادة من الفرص، وللأسف الشديد نحن أمة نضيّع الكثير من الفرص وهو يحسن الإستفادة من الفرص لفرض وقائع جديدة في فلسطين في سوريا، في لبنان، وفي المنطقة.

 عندما ينظر الإسرائيلي حوله ويجد الساكتين أصبحوا أو أضحوا أكثر سكوتا (يمكن لو نقول أمضى سكوتاً يكون بها القليل من اللؤم) ويجد أن المهتمين يتم اشغالهم بتحديات خطيرة، فلماذا لا العدو يستفيد من الفرصة؟ لماذا؟ طبيعي أن يستفيد.

وعندما يجد العدو أن النظام الرسمي العربي اليوم ـ وضعوا خطين تحت (كلمة) اليوم ـ  أكثر استعداداً للتنازل عن الحقوق بعد الربيع العربي للاسف الشديد، بعد الربيع العربي. خلال حراك الربيع العربي أو الصحوات الشعبية كان العدو في حالة انهيار، رعب، ارتباك شديد. وكان توقع الشعب الفلسطيني، الذي علّق آمالاً كبيرة على الربيع العربي، وكذلك حركات المقاومة ومنها نحن، أن الربيع العربي سوف يؤسس لدول تجعل الموقف الرسمي العربي أقوى، أفعل، أشد حضوراً، أكثر تمسكاً بالحقوق، أقل استعداداً للتنازل، ولكن للأسف الشديد مظهر ذاك العدد من وزراء الخارجية العرب يتوسطهم وزير خارجية الولايات المتحدة ومن بينهم وزراء في دول الربيع العربي ويتقدمون بتنازل خطير يعني القضية الفلسطينية والأراضي الفلسطينية، أليس هذا وألا ينبغي أن يكون هذا محزنا للصديق ومفرحاً للعدو؟ لا أريد أن أدخل بالأسماء، لأنه يكفينا مشاكل، ولكن دققوا وراجعوا الصورة وانظروا.

ثم ما هو رد الاسرائيلي؟ هنا العبرة، انتم العرب "طالعين" على حطام، تتصورونه أنه حطام وهو ليس بحطام. انتم في مشهد أن المقاومة الفلسطينية قد حشرتموها في الزاوية، أدخلتموها في مأزق .

سوريا تواجه حرباً قاسية جداً، وفي لبنان تعرفون ماذا في لبنان.. الآن وقتها، وتفترضون أن إيران محاصرة ومهددة، الآن الوقت أن نذهب ونقدم للأمريكيين ما كنا لا نجرؤ أن نقدمه في السابق، وليس ما كنا مقتنعين أن نقدّمه في السابق.

أنا أقول لكم في هذا اليوم، وعلى مسؤوليتي في الدنيا والآخرة، هذا النظام الرسمي العربي يتصرف مع فلسطين وشعب فلسطين والمسجد الاقصى وبيت المقدس، وكنيسة القيامة واللاجئين الفلسطينين على أنهم عبء تاريخي وليس قضية، هو مستعد ومقتنع منذ زمن أن يخلص (ينتهي منه) ولكن لديه مشكلة: يحتاج إلى الظرف، إلى الشجاعة، إلى الجرأة.

هذه هي الحقيقة، ولذلك ترون أنه كلما سمحت تطورات ما فإنه يقتحم، يقتحم الى اين؟ إلى المزيد من التنازل، إلى المزيد من إعطاء الامتيازات للعدو، عندما يرى أنه لا يوجد من يسأل.. (فهو يقدم تنازلات).

والآن، النظام الرسمي العربي، حتى في موضوع المسجد الأقصى، وفي يوم من الأيام كان هناك أقوال إنه اذا تم مسّ المسجد الاقصى أو تم المس بقبة الصخرة، أو إذا تم المس بحجر في المسجد الاقصى فإن العالم العربي سيفعل الأفاعيل.

يحزنني أن أقول لكم إن بعض قيادات في حركات إسلامية اليوم يخطبون في بعض المساجد ويقولون ما قاله كلينتون بعد مفاوضات "واي بلانتايشن" بين الرئيس الراحل ياسر عرفات وباراك.

أنا اذكر في حينها ان كلينتون قال: هؤلاء في الشرق الاوسط لا أعرف كيف يفكرون!؟ مختلفون على جامع قديم، نحن نعطيكم أرضاً وأبنوا أجمل جامع في الدنيا. هكذا كان الكلام.

للأسف الشديد، اليوم هناك ناس يقولون: ليست الأولوية للمسجد الاقصى، وما هو المسجد الاقصى؟ حيطان وعواميد، ويأتي يوم ونقول مَن وكيف.

الأولوية باتت في مكان آخر،الأولوية أصبحت كيف نقتل بعضنا في سوريا، كيف نقتل بعضنا في العراق، كيف نقتل بعضنا في باكستان، وكيف ندفع لبنان الى الهاوية.. هذه الأولوية، حتى المسجد الاقصى، من اعظم مقدسات المسلمين طوال التاريخ لم يعد أولوية.

ما بالك في نظام عربي رسمي بالٍ؟ كيف يفكر؟ ما هي القناعات التي يحملها؟

أيضاً ماذا كان الرد في اسرائيل؟ نتنياهو نقل عنه وزير في  حكومته إنه قال إن مسألة تبادل الاراضي هذه مسألة تفصيلية ونتحدث عنها في المفاوضات. أصلاً المشكلة ليست هنا، المشكلة مع الشعب الفلسطيني، مع الفلسطينيين ومع العرب هي الاعتراف بيهودية الدولة، يعني مقابل التنازل المجاني، لم يحصلوا على شيء وتم رفع الصوت من قبل الاسرائيلي، يعني أن تتحدثوا بموضوع قطعة أرض هنا أو هناك، الموضوع ليس هنا. الموضوع أن المطلوب هو اعتراف عربي رسمي، وليس اعترافاً فلسطينياً فقط، بيهودية الدولة، والمبادرة الأميركية التي يحملها الآن جون كيري إلى المنطقة هي الطلب من العرب أن يعترفوا بيهودية الدولة.

والآن الوقت لا يسمح للدخول بالتفاصل.. لكن أنا أطلب من العلماء والخطباء والمفكرين والكتاب والذين يطلّون عبر وسائل الاعلام ويجرون حوارات، يجب أن نشرح لشعوبنا وللرأي العام ماذا يعني الاعتراف بيهودية الدولة؟ ماذا يعني أن نقر بيهودية الدولة؟ ما هي مخاطر الاعتراف بيهودية الدولة على اللاجئين، على المقدسات، حتى على فلسطينيي 48، حتى على نضالات الشعب الفلسطيني منذ عشرات السنين.

غداً يقولون إن هذه الأرض هي يهودية وأن الشعب الفلسطيني مغتصب لها، والمطالب أن يدفع تعويضات هم العرب، والعرب جاهزون أن يدفعوا تعويضات.

ليسوا جاهزين لأن يدفعوا من مئات مليارات الدولارات الخاصة بهم خبزاً وطحيناً لمئات الآلاف من المسلمين السنّة في الصومال الذين يموتون جوعاً، وليسوا مستعدين لأن يمدوا يد المساعدة الحقيقية للنازحين السوريين خارج سوريا وداخلها ليعيشوا هذه الحياة القاسية وتضطر الحكومة اللبنانية والاردنية وغيرها أن تذهب لتتسول الأموال من العالم، وليسوا مستعدين أن  يقدموا دعماً حقيقياً للمقدسيين ليبقوا في أرضهمـ ولو ثمن مدينة رياضية واحدة من الاولمبياد العالمي أو كرة القدم العالمية، ولكنهم جاهزون أن يدفعوا التعويض لليهود.

لأنه سيتبين أن الحق علينا نحن وعلى آبائنا واجدادنا وسيتبين أن الحق على الخليفة الثاني وعلى جيش المسلمين وما قبل الفتح الاسلامي وما بعد الفتح الاسلامي وسندفع تعويضات، عندما نقر أن هذه الأرض هي لهم وأن هذه الأرض هي ليست للشعب الفلسطيني .

على كل حال هناك مخاطر كبيرة وجمة، حضارية وثقافية وأمنية وديموغرافية وإنسانية واقتصادية وغيرها يجب أن تشرح.

بعض الناس يقولزن ما هي المشكلة إذن؟ فهي موجودة ودولة يهودية، يريدون هاتين الكلمتين، اعطوهم هاتين الكلمتين.

 كلمتان وكلمتان.. وبعد خمسين سنة وأكثر رأيتم أين أصبحنا..

من جملة المساعي الاسرائيلية - هذا ما نسميه حسن الاستفادة من الفرص عند العدو للأسف- أن ما يجري الآن في ما يتعلق بالمسجد الاقصى نفسه، القدس يتم تهويدها مثل ما جرى أمس من الاعتداء على الفلسطينين المقدسيين، من هجوم قطعان المستوطنين، من اعتقال سماحة مفتي القدس والديار الفلسطينية لساعات.

إلى أين هم ذاهبون هؤلاء؟ أنا أقول لكم إن هناك خشية حقيقية، ان يدخلوا إلى المسجد الاقصى ويصبح الموضوع طبيعياً جداً، مع أن هذا الأمر لم يحصل بعد .

 الشعب الفلسطيني دفع تضحيات منذ سنة 1967 وهو يدافع ـ بعد احتلال القدس الشرقية ـ عن المسجد الأقصى بلحمه العاري وصدره ونسائه واطفاله كما رأينا أمس، لكن في النهاية ليس هناك عالم عربي، وليس هناك عالم إسلامي.

تقول لهم القدس يقولون لك سورية.. تقول لهم فلسطين، يقولون لك لا أعرف أين..

طيب الآن وقته (المناسب)، أن يدخل ويفرض واقعاً على المسجد الأقصى، كما حصل سابقاً في الحرم الإبراهيمي. ونأتي أمام المشكل والمشكل والمشكل، فتدخل التسوية: نصف المسجد للمسلمين يصلون فيه، ونصف المسجد لليهود، ويُقبل (هذا الحل).

الخشية الآن قبل الحديث عن هدم مسجد وبناء هيكل هي مصادرة المسجد.

هذا كيف ينبغي أن يواجه وكيف يمكن أن يواجه؟ هذا يتطلب موقفاً كبيراً وأعود إليه في نهاية الكلمة.

لكن السؤال الذي يتجدد بعد 65 عاماً للشعب الفلسطيني، كل أخ فلسطيني وكل أخت فلسطينية، هذا الشعب الصابر المجاهد المضحي الشريف الذي تحمل ما لا يطاق المخذول المتروك على مدى عقود من الزمن المتاجر به، الذي قدّم تضحيات جسيمة، كل واحد يعود ويسأل نفسه، أنه بعد 65 عاماً نحن على ماذا نراهن؟ هل نعود لنراهن على هذا النظام الرسمي العربي، فقط لأن هناك أسماء تغيرت أو أشكالاً تبدلت أو ماذا؟ نراهن أم يجب أن نعيد النظر كما كنت دائماً اقول، نخرج من التفاصيل ونقف فوق، على قمة الجبل، نخرج من عصبياتنا وأحقادنا وزواريبنا وحزبياتنا وفصائلياتنا وقطرياتنا.. ونقعد على الجبل وننظر ونقول: فلسطين إلى أين، ولبنان إلى أين، وسورية إلى أين، العراق إلى أين، والأردن إلى أين، والمنطقة كلها إلى أين، ونحزم موقفنا.

طبعاً في ظل هذا الوضع العربي المؤسف والمحزن لا بد من الإشادة بالقرار الصادر عن مجلس النواب الأردني وتضرب له تحية ـ مسألة إستجابة السلطة والحكومة الأردنية تستجيب، لا أعرف  ـ لكن في هذا الزمن الصعب أن يخرج هذا الموقف من مجلس النواب الأردني فهذه خطوة معبرة جداً وقوية جداً.

أيضا على سبيل الإستفادة من الفرص، وهنا ادخل إلى سورية والموضوع الذي يجب أن نتحدث به، وليس أنه لا نستطيع الحديث عنه، يجب أن نتحدث به، العدوان الإسرائيلي الأخير على سورية.

استمعتم لكثير من التحليلات واستمعتم لكثير من المواقف، لكن أريد في بداية هذه النقطة أن أدعو إلى التوقف أمام مشهد عام، مشهد المنطقة، الصراع القائم في المنطقة، والتحديات الموجودة في المنطقة: يأتي العدو الإسرائيلي ويقصف محيط دمشق بعدد من الغارات التي شاهدناها جميعاً عبر وسائل الإعلام. هذا طبعاً يجب أن يقف الجميع عنده.

خرج الإسرائيلي يقول للأسف الشديد، تحدث عن عدو العدو وصديق الصديق، نحن ماذا نقول؟ هذه أدبياتنا، أدبياتنا الإسلامية. أليس هذا المعيار، وهذا الأصل، وهذا الاساس؟ على كل حال هذه وقفة عامة لأنني سأنتقل إلى أصل الموضوع.

الإسرائيلي عندما قام بهذه الغارات، طبعاً هو له أهداف، ويحاول دائما في وسط الأحداث أن يحقق هذه الأهداف.

سأوصّف هذا الواقع، لأتحدث عن طبيعة الرد. نفهمه (العدو) دائماً من أهدافه، وخصوصاً في السنتين الأخيرتين. بات من أهدافه وأهداف غيره إخراج سورية من معادلة الصراع مع العدو الإسرائيلي. أولاً سورية لم تبرم معاهدة سلام مع إسرائيل كباقي الدول العربية.

هناك هدنة، لكن الكل يعرف، والعدو يعرف قبل الصديق، ويعرف لعله أكثر من الأصدقاء، ماذا قدمت سورية لحركات المقاومة خلال عشرات السنين وخصوصاً في السنوات الأخيرة للمقاومة اللبنانية والمقاومة الفلسطينية بالتحديد، وربما يأتي يوم، ويخرج إخواننا بالمقاومة الفلسطينية ويقولون على المنابر ما كانوا يقولونه في الجلسات الداخلية.

سيقولون: في تاريخ الأنظمة العربية لم يقدم لنا أي نظام عربي ما قدمه لنا نظام الرئيس بشار الأسد. هذا يقولونه في الجلسات الداخلية. فليعذروني، وربما يعتبر بعضهم أن السيد يريد أن يحشرنا، الآن هذه مرحلة حصحص الحق.

الإسرائيلي يعرف بأن مصدر قوة المقاومة في لبنان والمقاومة في فلسطين، ومن أهم مصادر القوة هي سورية ـ طبعاً والجمهورية الإسلامية في إيران، لكننا نتحدث عن سورية، لذلك هو (العدو) يريد أن يخرج سورية من المعادلة، ويريد أن يحاصر المقاومة في فلسطين ويحاصر المقاومة في لبنان. المقاومة في فلسطين دعوها جانباً، كلكم تعرفون المستجدات. المقاومة في لبنان يود أن يعمل على حصارها، ماذا يعني حصارها؟ بحسب تعبيره أن أي دعم مادي، أي دعم معنوي، أي دعم تسليحي ممّن يدعم المقاومة ينبغي أن يتوقف وأن ينقطع.

أنا سأتابع الآن وأفترض ما قاله الإسرائيلي. الإسرائيلي ماذا يقول بالموضوع السوري والمقاومة في لبنان؟

يأتي ويقول: في مرحلة من المراحل قال أنا لن أسمح بنقل سلاح كاسر للتوازن إلى المقاومة في لبنان، ثم حديثا وخلال هذه الفترة طرح عنواناً جديداً يقول: أنا سأمنع تعاظم القدرة لدى المقاومة في لبنان، حتى السلاح الموجود عندكم لن أسمح لكم أن تضيفوا إليه سلاحاً، هذا هو تعاظم القوة. قصف (العدو) في دمشق وفي محيط دمشق ليقول لسورية ـ هنا أتمنى أن ندقق قليلاَ في هذه القراءة لنفهم الرد السوري ـ

نفهم حجم وطبيعة الرد السوري، نخرج قليلاً من التفاصيل، ونتكلم إستراتيجيات، ماذا يقول لسوريا؟، إنه ـ بمعزل عن الأهداف التي قصفها هذا بحث آخر، لست أنا الذي يقول ما هي الأهداف التي قُصفت، هذا الأمر يعود إلى القيادة السورية وإلى الحكومة السورية ـ يريد أن يقول بناءً على ما إفترضه وما قاله، إن الإستمرار في دعم المقاومة أو إيصال إمكانيات المقاومة يعني سقوط النظام وإعلان الحرب على سوريا، وبالتالي الهدف الحقيقي للغارات الإسرائيلية الأخيرة هو إخضاع سوريا والمس بإرادة قيادتها وجيشها وشعبها، وإخراجها من معادلة الصراع مع العدو.

أي أنه إذا كنتم تريدون أن تتقاتلوا مع بعضكم كسوريين أنا كإسرائيلي لدي حسابات ثانية، لكن الآن هذا الموضوع يجب أن يُنجز، هدف الغارات هو إنجاز هدف، أسمه: خروج سوريا نهائياً من معادلة الصراع مع العدو الإسرائيلي.

طبعاً بالمناسبة، بين هلالين، كل شيء سمعتموه في وسائل الإعلام، ثلاثمئة شهيد ومئتا شهيد وأربعمائة، كله أكاذيب، للأسف الشديد نسمع عبر الفضائيات تكبيراً وتهليلاً لأن الطيران الإسرائيلي يقوم بقصف أماكن أوقواعد أو منشآت أو مؤسسات سورية، محزن جداً هذا الأمر، وطبعاً خرجوا ليقولوا هناك ثلاثمئة شهيد، وبالواقع يوجد أربعة شهداء بحسب معلوماتي الصحيحة، أربعة أو خمسة شهداء من العسكريين الذين كانوا يحرسون في هذه المناطق من الجيش السوري.

هذا هو الهدف من العدوان، عندما تأتي إلى الرد، ماذا يجب أن تعمل؟

أولاً: يجب أن تُفشل أهداف العدوان، إفشال أهداف العدوان، وأصلاً بحركات المقاومة والصمود والممانعة، الحد الأدنى هو العمل لإفشال أهداف العدوان، وإذا أمكن التوقي وهو قلب السحر على الساحر، وهذا ما فعلته القيادة السورية.

كيف؟، طبعاً يوجد أناس محبون يريدون أن تقوم سوريا بالقصف في فلسطين المحتلة، ويوجد أناس مبغضون يريدون أن تقوم سوريا بالقصف في فلسطين المحتلة، المحبون لديهم حساب المعنويات، والمبغضون لديهم حساب "إن شاء الله أن تعلق بين إسرائيل وسوريا ولا يبقى حجر على حجر" هذا الكلام هو كلام الشارع وكلام العقل وكلام الإستراتيجيا وكلام التكتيك.

الرد السوري، إسمعوا معي:

الرد الأول:الرد الأول هو أنت يا إسرائيلي تقول إن هدفك من العدوان هو منع تعاظم قوة المقاومة، إذاً الرد الأول: خُذ علماً أيها الإسرائيلي أنك إذا كنت تعتبر سوريا ممراً للسلاح إلى المقاومة فإن سوريا ستعطي السلاح إلى المقاومة، هذا هو قرار إستراتيجي كبير كبير. أكثر من ذلك إذا أنت تدعي أن عدوانك هدفه منع تعاظم قدرة المقاومة فإن سوريا ستعطي للمقاومة سلاحاً نوعياً لم تحصل عليه المقاومة حتى الآن، يعني أعلى أعلى مما هو أعظم قدرة، يعني أننا ذهبنا إلى ما هو كاسر للتوازن.

من هي هذه القيادة، ومن هو هذا النظام؟

دُلوني اليوم على نظام عربي يجرؤ رسمياً أن يُقدم بندقية للمقاومة الفلسطينية، وليس صاروخاً نوعياً، دُلوني على نظام عربي، من دول الربيع العربي ومن غير الربيع العربي، من الملكيات والإمارات والمشيخات، ليس بندقية بل طلقة، وإذا تخرج قيادة مقصوفة قبل يومين، لتقول: أريد أن أعطيهم سلاحاً أصلاً لم يحصلوا عليه.

هذا هو الرد السوري الإستراتيجي، هذا هو الرد، هذا أكبر بكثير ممّا إذا قصفوا صاروخاً أو سواه، أو يشنوا غارة على هدف في فلسطين المحتلة.

ثانياً: حسناً أنت أيها الإسرائيلي ماذا تقول حول هدفك؟ تريد أن تُخرج سوريا من معادلة الصراع معك.

الرد الإستراتيجي الثاني الذي لا يقل خطورة وأهمية هو: هذه جبهة الجولان مفتوحة. إعلان فتح الباب للمقاومة الشعبية في جبهة الجولان، هذا طبيعي.

كل الذين كانوا ينتقدون سابقاً القيادة السورية في موضوع الجولان، كنا نقول له هناك فرق بين لبنان والجولان، أنه في لبنان يوجد هامش للمقاومة نتيجة أن العالم يعتبر أن الدولة المركزية ضعيفة، فلا تدفع الدولة ثمن عمل المقاومة، أما سوريا دولة مركزية قوية، هذا الهامش غير متاح. بالحرب التي فرضتموها على سوريا تم تحويل التهديد إلى فرصة، أليس هذا ما يقولونه بالإدارة؟ تحويل التهديد إلى فرصة؟ فرضتم حرباً على سوريا لإضعافها، هذا يعني أن الهامش الذي يتيح قيام مقاومة شعبية في الجولان أصبح موجوداً، فإلى المقاومة الشعبية في الجولان، هذا رد إستراتيجي كبير.

ثالثاً: هذا طبعاً لن أدخل فيه لأنه صار من خصوصيات القوات السورية، أنه جهزنا منصات ووجهنا صواريخ بإتجاه أهداف في فلسطين وأعطينا أوامر والعودة إلى القيادة وعدم العودة إلى القيادة، هذا أرعب الإسرائيليين، عملوا إجراءات وخافوا، أخذوا يبعثون رسائل تهدئة وتطمين ...الخ، لكن هذا الرد ماذا يعني في دلالاته السياسية والمعنوية؟، تريدني أن أنكفئ، أنا كلا، إذا كنت تريد أن تعتدي من جديد، أنا أعطيت الأوامر إلى قواتي أن ترد دون العودة إلي، من يجرؤ أن يفعل هذا اليوم في العالم العربي؟.

عادةً بعد أن أخطب هناك أناس يعلقون ويقولون: كان السيد منفعلاً ومتوتراً، أنا لست متوتراً ولا شيء، لكن طبيعة المناسبة والخطاب والحماسة، لكل مقام مقال.

أيضاً نحن نريد أن نلاقيهم، بالرد الثالث: ضعوه جانباً.

في الرد الأول: نعم، نحن في المقاومة في لبنان نُعلن: أننا مستعدون لأن نستلم أي سلاحٍ نوعيٍ ولو كان كاسراً للتوازن، ومستعدون أن نحافظ على هذا السلاح، وجديرون بأن نمتلك هذا السلاح وسندفع بهذا السلاح العدواني عن شعبنا وبلدنا ومقدساتنا.

في الثاني: كما وقفت سوريا إلى جانب الشعب اللبناني، ودعمت مقاومته الشعبية، مادياً ومعنوياً، حتى تمكنت هذه المقاومة من تحرير جنوب لبنان، فإننا في المقاومة اللبنانية نُعلن: أننا نقف إلى جانب المقاومة الشعبية السورية ونُقدم دعمنا المادي والمعنوي والتعاون والتنسيق من أجل تحرير الجولان السوري.

الرد الثالث صار قصة كبيرة من الأفضل أن لا نتكلم فيه الآن.

أيها الأخوة والأخوات، ليس من موقع الحماسة ولا من موقع الإنفعال ومن موقع العاطفة، بل من موقع التقييم الهادىء، كل واحد يطل على كل المشهد في المنطقة والذي يحدث فيها، يستطيع أن يفهم أن التجربة الأخيرة والردود والمواقف الصادرة عن القيادة السورية تُدلل على وجود قيادة لديها أعصاب قوية، أنا أتكلم عن تجربة، كلنا يعرف ماذا تعني الحرب وإدارة الحرب وخوض حرب، وأنت قاعد والقصف نازل فوق رأسك والبنايات تنزل من حولك و...و...،هذا مفهوم، تدلل على وجود قيادة لديها أعصاب قوية وحكمة عالية وتدير المعركة مع الإسرائيلي بعقل إستراتيجي وليس بإنفعال وغضب، هذا الذي أنا أفهمه من مجريات الأيام الأخيرة، وإلى الآن أنا أؤكد لكم أساساً أن كل هذا المحور المقاوم والممانع هو الذي حقق إنجازات وإنتصارات منذ التسعينات إلى اليوم، وأسقط الكثير من المشاريع، مشاريع الإستعمار والإحتلال والهيمنة الكبرى على بلادنا وعلى منطقتنا، إنه تمكن من ذلك بفعل الهدوء والتدبر والتعقل والثبات والشجاعة والعمل الجدي والبعد عن المزايدات، وهذا ما سيحقق النصر في المستقبل إن شاء الله.

هنا أعود وأجمع الأمرين، لمن يريد أن يبقى المسجد الأقصى لأهله، ولمن يريد أن تبقى المقدسات المسيحية والإسلامية في فلسطين لأهلها، ولمن يريد أن تعود القدس لشعب فلسطين وللأمة، ولمن يريد أن يحقق وينجز حقوق الفلسطينيين وآمال الفلسطينيين، ليس في الجامعة العربية ولا في الأمم المتحدة ولا في مجلس الأمن الدولي ولا في منظمة التعاون الإسلامي ولا في أي مكان. عوداً على بدء، منذ البداية كان الخيار الموصل هو المقاومة واليوم هو المقاومة، وأيها الشعب الفلسطيني وإلى شعوب المنطقة الذين يرفضون وترفضون الهيمنة الإسرائيلية على بلادكم، لن تجدوا من يقف إلى جانبكم إلا من وقف إلى جانبكم خلال عشرات السنين، ولن تجدوا، ويبدو أن الوضع من سيء إلى أسوأ، ولذلك تعالوا وحافظوا على من كان يقف إلى جانبكم، تعالوا وحافظوا على أسس القوة في محوركم الذي يعلق عليه الآمال.

ولذلك نحن مع كل سعي جاد لتحقيق حل سياسي وتسوية سياسية في سورية، ومنع سقوط سورية في يد أميركا وأسرائيل والتكفيريين.

هذه هي معركة فلسطين والقدس والمسجد الأقصى بكل وضوح، أوقفوا هذا التآمر وليتحرك الشرفاء والأحرار، بقية الشرفاء والأحرار في العالم العربي والاسلامي، وهم كثر، وليعملوا على إنجاز هذه التسوية.

من المعيب في هذا المطاف أن يصبح الأميركي الذي تواطأ وتآمر لتدمير سورية كأنه هو المنقذ لسورية من خلال الحل السياسي، ويتبين أن جامعة الدول العربية ومنظمة العالم الإسلامي هما من دمر سورية. هذا عيب تاريخي، على الدول العربية والاسلامية أن تتدارك قبل أن تأتيها التعليمات من معلمها الكبير وتحفظ ماء وجهها وتتوب إلى الله سبحانه وتعالى وأن تعالج الأمور لأن كل وقت يمر يعني المزيد من نزف الدماء، المزيد من الدمار والخسائر، لمصلحة من؟ لمصلحة العدو الاسرائيلي.

نعم هذا موقفنا بكل وضوح وكل شفافية، وهذا تعقيبنا على ما جرى وعلى ما يجري.

أتكلم في الأخير كلمتين عن الوضع اللبناني حتى لا يقولوا إنني تجاهلت الوضع اللبناني.

بالشأن الداخلي طبعاً للأسف هنا في البلد كل الناس تقوم بالمساعي، لكن كل واحد يوجه اتهامات للآخر، ويتهم بالعمل للفراغ.

نحن أيها الإخوة والأخوات، نحن نريد أن تتشكل حكومة في أسرع وقت، نحن نريد أن يقرّ في المجلس النيابي قانون انتخابات، نحن نريد إجراء الانتخابات في مواعيدها، والتأجيل الذي وقع هو تقني وهذا أمر طبيعي. نحن نريد ذلك، وأنا اقول لكم ، بالعكس ظروفنا جيدة جداً، ويوجد اناس يتكلمون في التلفزيونات شيء ولكن نحن نعرف ماذا يتكلمون في الجلسات الداخلية، وفي لقاءاتهم، ونعرف الكثير من الذين خابت آمالهم، وأخطأت تحليلاتهم وتبدلت اتجاهات الريح وتفاجأوا لأن اتجاهات الريح بدأت تتبدل في المنطقة والخ.... اسمعوا، إن كنتم تريدون انتخابات الآن فنحن جاهزون، تريدون الانتخابات لاحقاً، نحن جاهزون.

أبداً نحن لا ندفع إلى تأجيل الانتخابات، نحن مع إجراء الانتخابات، نحن مع تشكيل الحكومة.

حسناً، موضوع تشكيل الحكومة، حتى لا يقال إنه مجرد كلام في العموميات، نحن تعاطينا ونتعاطى مع تشكيل الحكومة بشكل مختلف عما تعاطى فريق 14 اذار بعد تسمية الرئيس نجيب ميقاتي.

حسناً، فريقنا سمى الرئيس نجيب ميقاتي وهم لم يسموه، وحجبوا الثقة عنه عرض عليهم المشاركة في حكومة وحدة وطنية وفريقنا كان موافقاً على حكومة وحدة وطنية ولكنهم لم يقبلوا، أصلاً لم تصل المسألة إلى الوزارات والتمثيل والحقائب، وبعدها شنوا حرباً شعواء ودعوا العالم إلى مقاطعة دولة الرئيس نجيب ميقاتي وحكومة الرئيس نجيب ميقاتي، وقالوا عنها حكومة حزب الله.

وعلى مدى عامين (كان هناك) تحريض وتهويل واعلام قاسٍ، حتى أنهم لم يعطوا فرصة واحدة، و(شهدنا) حرق دواليب ومظاهرات وقطع طرقات واشتباكات، وكان الهدف من وراء كل هذا هو إسقاط هذه الحكومة.

حسناً، حصل ما حصل، لا يوجد وقت للتحليل، استقال الرئيس ميقاتي، جاء الفريق الآخر وسمى دولة الرئيس تمام سلام، هو سمى "نضحك على بعضنا! الفريق الاخر من سمى" وسمى شخصية منه، يعني دولة الرئيس تمام هو جزء من فريق 14 اذار، ونحن فريقنا قبل بهذه التسمية وتعاطى معها بإجابية لاننا وجدنا في شخصية دولة الرئيس تمام سلام، شخصية معقولة متزنة متوازنة هادئة، ويمكن العمل معها، وهذا يفتح الباب ويعطي فرصة للبلد: انه تفضلوا لنذهب الى حكومة وحدة وطنية، حكومة شراكة وطنية، وحكومة انقاذ وطني وحكومة مصلحة وطنية، وليس إلى حكومة تحدٍّ.

حسنا، بطبيعة الحال في النقاش أنه الناس تريد أن تشارك، تريد أن تكون موجودة، تريد أن تشعر بأنها شريكة. اذا كانت هذه الحكومة، فقط حكومة انتخابات فقط ـ أنا أتكلم من جهتهم، نحن برأينا هي ليست فقط حكومة انتخابات ـ إذا برأي دولة الرئيس أو من يشارك في تشكيل حكومة، هي فقط حكومة إجراء انتخابات، حسناً ما هو الفرق بين 8 و9 و10، يعني عنّدنا! نحن بالنسبة لنا هناك فرق، عندما نطالب بأن يشارك فريقنا بحسب الاحجام النيابية ـ أنا لا اطالب بحسب الاحجام الواقعية لأنهم يعرفون بأن الاحجام النيابية لا تعبر عن الأحجام الواقعية، ومشكلة قانون الانتخاب أنه كل شخص يشكل قانون انتخاب ويقص من هنا ويشيل من هناك ويضع هنا، لان هذا القانون يجلب له الأغلبية، لكن هذا القانون لا يأتي له بذلك، إذا القانون والانتخابات لا تعبر حقيقةً عن الأحجام الواقعية في لبنان ـ نحن لم نطالب أن نشارك في الحكومة كفريق من الأحجام الواقعية، وإنما بأحجامنا النيابية، ونعتبر أن هذه الحكومة ليست فقط حكومة انتخابات، وحتى لو كانت حكومة لشهر أو اثنين أو ثلاثة، هي حكومة معنية بإدارة البلد والدولة والأمن والسلم والاستقرار والوضع الاقتصادي والاجتماعي ولو لأسبوع، هي ليست معفية من هذه المسؤولية، وبالتالي الصحيح هو أن يشعر الجميع بأنهم شركاء فعليّون في هذه الحكومة.

حسناً، في الدستور لا يوجد هذا الأمر، لكن وهل يوجد غير هذا في الدستور؟ هذا أمر مفتوح، يمكنك أن تشكل كيفما تريد، حكومة وحدة وطنية، أن تعطي بحسب الأحجام الانتخابية أو تعطي بحسب الأحجام الواقعية، يمكنك أن تتجاهل العالم، نعم يمكنك ذلك عبر إيجاد فتوى سياسية لها، "ما نحتج بالدستور" المصلحة الوطنية، نحن معك يا دولة الرئيس، نريد حكومة مصلحة وطنية، في الظرف الحالي والداخلي والإقليمي، وما يجري في المنطقة، وفي ظل العدوان الإسرائيلي على سورية وفي ظل الاعتداءات اليومية على لبنان، وفي ظل التوتر القائم في المنطقة ككل، المصلحة الوطنية تقضي بتشكيل حكومة شراكة وطنية حقيقية، وأن لا نقف عند 1 و2 و3 إذا كان هذا يؤمّن الشراكة الوطنية، وبالتالي هذه نقطة أنا أقول بأن لا نضيّع بها الوقت،  هذا موضوع فريقنا متمسك بأن يتمثل بحسب هذه الأحجام، وأن يشعر بأنه شريك حقيقي لنحمل المسؤوليات سوياً.

يوم وإثنان وثلاثة وأسبوع وأسبوعان وثلاثة، نحن نضيع وقتاً. أنا لا أقوم بإغلاق هامش المناورة، وأنما أكون صادقاً وصريحاً لأن هناك بعض الناس يقولون إن هناك من يقوم بتعطيل تشكيل الحكومة الجديدة لأنه يراد أن تبقى حكومة تصرف الأعمال؟ لا. تفضلوا وشكلوا حكومة بالأحجام الحقيقية، وطمئنوا هؤلاء الناس وأريحوهم بأنكم غير مستهدفين لأحد ولتتشكل الحكومة غداً ولا مشكلة في الموضوع.

كلمتان أيضاً باختصار شديد، موضوع قانون الانتخاب، نحن نقترب من 15 أيار، دولة الرئيس نبيه بري أعلن عن عقد جلسات في هذا الموعد وفي الأيام التالية. بطبيعة الحال، اللجان المشتركة "طلعت" الاقتراح الأرثوذكسي. بالنسبة إلينا أحب أن أؤكد اليوم، إذا عرض هذا الأمر على التصويت، لن أشرح الحيثيات مجدداً لأنه حتى مع بعض حلفائنا هناك قليل من النقاش في هذا الموضوع، الحيثيات تكلمنا عنها كثيراً في السابق، نحن إذا طرح هذا الأمر للتصويت سنصوت معه. ونحن التزمنا بهذا الأمر أياً يكن من صوّت ومن لم يصوّت، لأننا أعطينا كلمتنا وقلنا حيثياتنا وكنا واضحين في هذا الموضوع، نحن لم ولا نناور ولا نقطّع وقتاً، ولا شيء أبداً. نحن واضحون وصادقون بهذا الالتزام.

هذا القانون تم التصويت عليه في مجلس النواب، يسلك مساره الدستوري والقانوني ونرى لاحقاً ماذا سيحصل، لأن هناك موقف رئيس الجمهورية، موقف المجلس الدستوري. لو افترضنا لم تسلك الأمور كما ذكرت في المجلس النيابي، أيضاً بصراحة، فريقنا حتى هذه اللحظة ليس متفقاً على البديل، وأيضاً حتى نكون شفافين وصادقين لسنا متفقين على بديل.

فلننتظر 15 أيار، ونرى إذا تم التصويت على المشروع (الأرثوذكسي) فيكون تم، وإذا لم يتم التصويت عليه، نجلس، "ما كلنا حافظين الدرس" في الليلة نفسها، في الغد صباحاً، نجلس ونتشاور ونبحث ما هو البديل على ضوء مناقشات وخيارات 15 أيار.

مسار قانون الانتخاب يبدو أنه سالك هذا المسار، أما إذا لم ينجح الاقتراح الارثوذكسي، هل سيحصل قانون آخر على أغلبية في المجلس النيابي، لا أظن أن أحداً لديه هذا الوضوح. الأمر سيكون متروكاً لطبيعة الجلسات والمناقشات وحشرة الوقت.

هل تدرون ماذا نفعل نحن اللبنانيون بأنفسنا؟ كلنا نحشر الوقت، نحشر الوقت، نحشر الوقت، حتى نرى في النهاية إذا انحشرنا كلنا سوياً هل ننتج شيئاً أم لا ننتج. لكن بالتأكيد، بالتأكيد، نحن لسنا مع الفراغ، حزب الله ليس مع الفراغ، الخيارات الأخرى غير الفراغ كلها قابلة للنقاش بالنسبة إلينا.

جملتان صغيرتان: الجملة الأولى: في موضوع مخطوفي أعزاز وما يجري حول هذا الملف، أستطيع أن أقول إن ما علينا القيام به قمنا به والأمور إن شاء الله ستأخذ المنحى الإيجابي والباقي على عهدة الدولة، وكفى. لأننا نريد أن يسير الموضوع ولا نريد أن نشتغل فيه إعلام وسياسة. لكن فقط أريد أن أطمئن في هذا الاتجاه.

والنقطة الأخرى، القصف الذي يسقط بين الحين والآخر في بعض المناطق اللبنانية خصوصاً اليوم سقط باتجاه منطقة الشواغير ومنطقة الهرمل، أنا أقول لأهل الهرمل وأهل القصر وأهل الشواغير وحوش السيد علي وسهلات الماء، وكل هذه القرى والبلدات والمدن، أنتم تتحملون وتصبرون لأن هذه الضريبة اليوم يدفعها كل الشعب السوري، وتدفعها سوريا، ويدفع جزء منها لبنان، وهذا جزء من الضريبة، ويجب أن نتقبل هذا الأمر، طبعاً يجب أن نعمل على معالجته وأنا أعتقد أنه سيعالج إن شاء الله.

مجدداً أبارك للأخوة والأخوات في إذاعة النور ولكل إعلامي في هذا المقاومة، ولكل إعلامي مع هذه المقاومة، وواكب هذه المقاومة في أي موقع إعلامي وفي أي مؤسسة إعلامية، كل الشكر وكل التحايا وكل التقدير.

والسلام عليكم ورحمة الله وبركاته.

وعقبال 25 سنة جداد إن شاء الله.          

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم.

بسم الله الرحمن الرحیم.

و الحمدلله رب العالمین و الصلات و السلام علی سیدنا و نبینا خاتم النبیین ابی القاسم محمد بن عبدالله و علی آله الطیبین الطاهرین و صحبه الاخیار المنتجبین و علی جمیع الانبیاء و المرسلین.

برادران و خواهرانم، السلام علیکم جمیعا و رحمت الله و برکاته.

در ابتدا -مثل همیشه- به حاضران بزرگوار، به همگی شما، حضور در این جشن پربرکت را که به منظور تجلیل و تکریم جهاد 25ساله‌ی عده‌ای از برادران و خواهران برگزار شده خوش‌آمد می‌گویم.

طبق معمول فهرستی تهیه کرده‌ام. ما صحبت‌هایمان را برای امروز نگه داشته بودیم ولی دیدیم موضوعات زیادند. به همین خاطر سه شنبه‌ی گذشته صحبت کردم به امید این که بخشی از صحبت امروز را به موضوع رادیو و رسانه و بخش دیگر را به مسائل لبنان اختصاص دهم. چون قاعدتا با وجود این که تحولات تازه‌ی پر اهمیتی وجود ندارد نمی‌توانیم از مسائل داخلی چشم‌پوشی کنیم. ولی اتفاقات فلسطین و تجاوز اخیر اسرائیل به حومه‌ی دمشق بنده را مجبور می‌کنند که بخشی از وقت را به این مسائل بسیار پر اهمیت اختصاص دهم.

###رسانه###

از رادیو آغاز می‌کنم. باید به همه‌ی برادران و خواهرانی که در رادیو نور مشغول به فعالیت هستند -همه‌ی کسانی که پیش از این فعالیت داشته‌اند و برخی به بخش‌های دیگر رفته‌اند و آنان که هنوز در حال ادامه‌ی فعالیت هستند.-، همه‌ی مدیران سابق و مدیر کل فعلی، برادر حاج یوسف زین، خوش‌آمد بگویم. همچنین باید یاد مرحوم دکتر حسن قلا را بسیار گرامی بداریم. فوت ایشان در آن دوره ما را بسیار غافل‌گیر کرد. خداوند رحمتش کند. از همه‌ی برادران و خواهرانم در این رادیوی مقاوم به خاطر همه‌ی پایداری‌ها، خستگی‌ها، تلاش‌ها، صبر بر سختی‌ها، خطرپذیری‌ها، تولیدات، خلاقیت، وظیفه‌محوری و پیش از همه بابت ایمان و اخلاصشان تشکر می‌کنم. برادران و خواهران، این رادیو به عنوان بخشی از کارنامه‌ی مقاومت -مانند بقیه‌ی بخش‌های آن- با امکانات بسیار جزئی، نفرات بسیار کم، تخصص تازه و نوپا ولی با توکلی بزرگ بر خدا، امیدی عظیم به آینده و اعتماد به نفس و توانایی تولید و ایجاد پیروزی در هر زمینه‌ای، آغاز به کار کرد. و همان طور که مقاومت گروه کوچکی با تعدادی کلاشینکف، نارنجک و بمب دستی بود، رادیو نور هم فقط یک اتاق، میکروفون، پخش‌کننده‌ی بسیار کوچک و یک ضبط واکمن بود. ابتدا فقط همین بود. و این نشان‌دهنده‌ی زلالی،‌ سادگی، عدم پیچیدگی و خودجوشی حرکت -همانند مقاومت- است. بنده هرگز آن روز را فراموش نمی‌کنم که در یک مکان عملیاتی بودم. کمی شرایط حساس بود. برادران تماس گرفتند. بنده بی‌خبر بودم. آن روز این چارت تشکیلاتی نبود که دبیر کل و مسئول هیئت اجرایی و… داشته باشیم. سازمانمان کمی بیش از این ساده و کوچک بود. برادران تماس گرفتند گفتند رادیو پیشت هست؟! گفتم قاعدتا دارم! گفتند FM هم دارد؟ گفتم بله FM هم دارد. گفتند برو روی فلان موج. موج را گرفتم کمی بعد صدایی گفت: این‌جا رادیو نور است! گفتم: این رادیو مال کی است؟! گفتند: مال حزب الله و مقاومت است. ابتدا این طور بود… و همان طور که مقاومت میدانی پیشرفت کرد، مقاومت رسانه‌ای نیز پیشرفت کرد. با همان روحیه، زلالی، عزم، جدیت، خلاقیت، زایایی و اخلاص. رسانه‌ی مقاومت مدام در صحنه‌ی نبردش حاضر بود. به همین خاطر ما همیشه رسانه‌های مقاومت را -و در صدر آن‌ها رادیو نور که فضل تقدم در تأسیس و حضور را دارد.- بخشی از مقاومت می‌دانیم، نه چیزی در کنار آن. همیشه وقتی در آن مکان‌های کوچک و زیرزمین‌ها با برادران و خواهران دیدار می‌کردم می‌گفتم شما در یکی از پایگاه‌های مقاومت هستید. درست عین برادران رزمنده‌تان که در خط مقدم هستند. هر کس وظیفه و نقشی دارد که آن را ایفا می‌کند. به خاطر این که در این بخش زیاد مصدع نشوم:

قاعدتا رادیو نور -همان طور که برادری پیش از بنده فرمودند.- برای رسیدن به موقعیت پیش‌رفته‌ی امروزش بسیار تلاش بسیاری کرده. و از لحظه‌ی ورودش به مقاومت و در طول سال‌های مقاومت، نقش مشهور و نمایانی داشت. تا می‌رسیم به آزادسازی جنوب لبنان و نقش این رادیو در سال 2000 و بزرگ‌ترین ترقی آن در جنگ جولای 2006 و پس از آن. حالا باید برای ورای ورای جنگ 2006 همت بگمارند. رادیو نور بخشی از منظومه‌ی رسانه‌های مقاوم است. به همین خاطر یک رسانه‌ی متعهد است. به دنبال پول، سرمایه، سود و شهرت نیست. رسانه‌ای است دارای مسئله و رسالت مشخص. رسانه‌ای دغدغه‌مند است که خوشحال می‌شود، غمگین می‌شود و تأثیر می‌پذیرد. چون این رسانه از جنس رزمندگانی است که در خط مقدم می‌جنگند و از جنس مردمی که در خاک خود ایستادگی می‌کنند، مهاجرت می‌کنند یا طی جنایت‌ها کشته می‌شوند.

و چون رادیو نور بخشی از رسانه‌های مقاوم و متعهد است، مسئله‌ی مهم و مهم‌ترین مسئله صداقت و امانت‌داری است. راست‌گویی. اصلا دین پیامبران دین راستی است. راستی در تفکر، گویش، نیت، عمل و رفتار. این تعهد، تعیین‌کننده، قطعی و بخشی از ارزش‌های دینی، فرهنگی، جهادی، اخلاقی و انسانی است. و همیشه -یک بار دیگر تکرار و تأکید می‌کنم. در این دوران به این تأکید بیش‌تر نیاز داریم.- احیانا در رقابت‌ها -بنده همیشه به رسانه‌هایمان می‌گفتم ما رسانه‌های رقابت‌گری نیستیم. نگاه رقابتی سنتی موجود در بازار رسانه‌ها را از ذهنتان بیرون کنید. دنبال آگهی هم نیستیم. با کسی رقابت نداریم.- و ولعی که در جهت رفتار ژورنالیستی وجود دارد، بسیاری -فارغ از انگیزه‌های سیاسی و احیانا با نگاه حرفه‌ای ژورنالیستی- به ورطه‌ی دروغ‌گویی، خبرسازی و جعل واقعیت‌ها در می‌غلتند. همیشه می‌گفتیم و بار دیگر می‌گوییم ما اهالی راستی هستیم و باید راست‌گو باشیم. رسالت رسانه آن است که مردم را از حقایق و وقایع آگاه کند. نه این که حوادثی که وجود ندارند را اختراع یا وقایع و رخدادها را مخدوش کند، دروغ بگوید یا خبرسازی کند. باید اخبار را صادقانه منتقل کند. بگذارید بیش‌تر از این با شما صادقانه صحبت کنم. گاهی با برادران می‌گفتیم: نقل برخی خبرهای راست شاید برای شرایط عمومی یا فضای سیاسی مضر باشند و یا منجر به تحریک شوند یا به دشمن کمک کنند. خب، ما مجبور نیستیم همه‌ی اخبار راست را بگوییم، درباره‌ی آن‌ها سکوت می‌کنیم. ولی این به ما اجازه نمی‌دهد که دروغ بگوییم. باید در خبری که می‌گوییم، اطلاعاتی که منتقل می‌کنیم و رخدادی که گزارش می‌کنیم راست‌گو باشیم. و هر کس فکر می‌کند اگر دروغ بگوید، جعل کند یا تهمت بزند در دنیا از محاسبه‌ی قانون و محکمه خواهد گریخت بداند روز قیامت رهایی نخواهد یافت. چون خداوند (سبحانه و تعالی) برای این نوع دروغ بیش‌تر حساب‌کشی می‌کند. چرا که خطر و تأثیرش بر عقل‌ها، قلب‌ها، احساسات، جوامع، هم‌زیستی، سرنوشت جبهه‌ها و مسائل سرنوشت‌ساز بیش‌تر است.

حتی در جنگ روانی. در تجربه، خبر و اطلاعات ما اصلی‌ترین نقطه‌ی قوت ما در تمام جنگ‌های روانی‌مان با دشمن، صدق بوده است. در همین باره عرض کنم که دشمن اسرائیلی به توان مقاومت اسلامی لبنان در ایجاد جنگ متوازن و بلکه برتر روانی اعتراف می‌کند. می‌دانید چرا؟ چون جنگ روانی مقاومت اسلامی دوشادوش جنگ میدانی‌اش بر راست‌گویی و واقعیت‌ها تکیه داشته. اما کسی که بزرگ‌نمایی می‌کند، می‌ترکاند، دروغ می‌گوید و ادعاهای پوچ می‌کند -چون مخاطب جنگ روانی پیش از دوست، دشمن است.- دشمن می‌فهمد که اختراع می‌کند، دروغ می‌گوید، فقط حرف می‌زند، چیزی ندارند و… آخر این چه جنگ روانی‌ای است؟! فقط حرف است. هیچ اثری بر روی دشمن ندارد. بلکه جرأت پیش‌روی و تجاوز را به دشمن می‌دهد چون فکر می‌کند چیزی جز حرف در چنته ندارند. مبنای جنگ روانی این است که انسان راست‌گو باشد. و [هنر] آن است که انسان بتواند با صداقت و بدون حتی یک دروغ بهترین و قوی‌ترین جنگ روانی را به راه بیاندازد. و تجربه‌ی سی‌ساله‌ی مقاومت لبنان مؤید این مطلب است.

برادران و خواهران، امروز خطرناک‌ترین معضلی که بسیاری رسانه‌ها در جهان، جهان عرب و -ببخشیدم.- لبنان با آن مواجهند -چون امروز تلویزیون‌ها، رادیوها، سایت‌ها، رسانه‌های نوشتاری و… به وفور هستند و آزادند.- فقدان باورپذیری و عدم راست‌گویی است، دروغ، جعل، تحریف و تغییر واقعیت‌ها درباره‌ی همه چیز است. درباره‌ی سیاست، امنیت، اقتصاد، روابط، اخبار و… . به واسطه‌ی تحول ارتباطات و انقلاب ارتباطات فکر نمی‌کنم در تاریخ بشر به اندازه‌ی این چند سال اخیر به خاطر ظرفیت‌هایی که ایجاد شده، توهین، جعل واقعیت، اطلاعات دروغ و غلط و دروغ‌های عمدی -نه این که ندانسته دروغی را گزارش کنند. عمدی است و می‌دانند دروغ می‌گویند.- نسبت به شخصیت‌ها، نیروها، ملت‌ها، امت‌ها و حتی پیامبران عظیم الشأن مانند رسول الله محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) و حضرت مسیح (صلوات الله و سلامه علیه) و دیگر پیامبران و حتی موسی (علیه السلام)، ادیان، تمدن‌ها، فرهنگ‌ها، جنبش‌های مقاومت، ملت‌ها و شخصیت‌ها وجود داشته. تا به شرایط امروز می‌رسیم. امروز وقتی پای بسیاری از شبکه‌های ماهواره‌ای می‌نشینی یا رسانه‌های مختلف را مطالعه می‌کنی و خبری را می‌شنوی باید مطمئن شوی. باید ببینی شبکه‌های ماهواره‌ای و تلویزیون‌های دیگر چه می‌گویند؟ منابع دیگر چه می‌گویند؟ آیا نشانه‌ای بر صحت این خبر وجود دارد؟ باید تلفن بزنی و تحقیق کنی. گاهی اخباری از نبردهای سنگین در مکانی می‌رسد که در آن مکان یک گلوله هم شلیک نشده. و… همه در حال زندگی در همین فضا هستید.

امروز بسیاری از رسانه‌ها رسالت اصلی خود یعنی گزارش خبر، واقعیت و ارائه‌ی حقیقت را گم کرده‌اند و مأموریت‌شان کاملا به جعل، توهین و براندازی تغییر یافته. و این در هر صورت بر بسیاری افراد تأثیر می‌گذارد. در چنین نبردی ما باید پای راست‌گویی، تعهد و امانت‌داری خود بمانیم. هر قدر هم هجمه شدید باشد ما اجازه نداریم درباره‌ی دیگران دروغ بگوییم، به آنان تهمت بزنیم، به دروغ و ظالمانه دیگران را متهم کنیم و مسائلی را که واقعیت و حقیقت نیستند اختراع کنیم. چون این رفتار [یعنی تمسک به صدق] است که توفیق را با خود به همراه دارد، رضایت خداوند (سبحانه و تعالی) را جلب می‌کند، باورپذیری را تثبیت می‌کند و پیروزی را می‌سازد.

رسانه‌های مقاومت چون به راست‌گویی، امانت‌داری و دقت متعهد شدند توانستند دستاوردهای بسیاری رقم بزنند و در موفقیت‌ها شریک شوند. رسانه‌های مقاومت هر گام، تحرک و برهه‌ای را با دقت و بسیار عالی و پر اهمیت همراهی می‌کردند. به همین خاطر این رسانه‌ها توانستند -گرچه از باب یادآوری باشد.- در زمینه‌ی روانی مقاومت، رزمندگان را ثابت‌قدم و امت را بیدار کنند. یادتان هست در یک برهه می‌گفتیم هدف مقاومت، بیداری امت است. امتی که مأیوس بود و می‌گفت امیدی وجود ندارد. ولی این خون، صدا، تصویر و کلمه بودند که در کنار هم خطاب به مردم می‌گفتند: به خداوند اطمینان کنید، به او توکل کنید، به توانایی‌هایتان، عقل‌هایتان، مغزها و بازوان جوانان‌تان، ملت‌تان و صبر و صدق و محبتش و توانایی‌تان برای رقم زدن موفقیت و سپس پیروزی اطمینان داشته باشید.- و توانستند حق و حقیقت را تبیین کنند. توانستند از روز اول از مقاومت در برابر تهمت تروریست‌بودن، دنباله‌رو فلان کشور منطقه‌ای بودن، تلاش‌های شیطنت‌‌آمیز و خدشه‌دار کردن وجهه‌اش دفاع کنند. امروز اگر کسی درباره‌ی شیطنت صحبت می‌کند [درباره‌ی ما] این مسئله سی سال سابقه دارد! شما کجا بودید آن موقع! رسانه‌های مقاومت در دفاع از وجهه‌ی بشری، اخلاقی، جهادی، جان‌فشانانه و فداکارانه، ایستاده و وفادارانه و مخلصانه در راه دفاع از ملت، میهن، کرامت، امت و مقدسات بودن مقاومت شریک بودند. و از سوی دیگر با قدرت در ضربه زدن به روحیه‌ی دشمن سهیم شدند. بخش فعالی از جنگ روانی جنبش مقاومت بودند و واقعیت شکننده‌ی این ارتش را که ادعا می‌کرد شکست‌ناپذیر است فاش کردند. و ان شاءالله رسانه‌های مقاومت و پیشاپیش آن‌ها رادیو نور این واجب جهادی را ادامه خواهند داد. این روزها این کلمه بعضی را آزار می‌دهد! رسانه‌های مقاومت این واجب جهادی را در کنار همه‌ی پایگاه‌های مقاومت که با یقین، اطمینان و امید به دنبال پیروزی هستند، ادامه خواهند داد.

###فلسطین###

در این مناسبت بزرگ، فلسطین وارد شد و با قدرت خود را بر بنده، شما و همه تحمیل کرد. امروز خطراتی مسئله‌ی خاک، هویت -هویت. خاک شاید اشغال شود ولی وقتی 20، 50، 100 و 200 سال گذشت اما به هویت اشغال‌گر اعتراف نشد، یعنی ما هنوز در دل جنگ هستیم. وقتی تسلیم هویت اشغال‌گر شدیم جنگ برای خیلی‌ها تمام می‌شود.- ملت، هزاران اسیر، مقدسات اسلامی و مسیحی در قدس و مشخصا این روزها مسجد الاقصی را در فلسطین تهدید می‌کند.

برادران و خواهران، متأسفانه آن‌چه امروز در منطقه رخ می‌دهد دشمن را به استفاده از فرصت پیش آمده کمک می‌کند. و باید اعتراف کنیم دشمن، خبیث است و از فرصت‌ها کمال استفاده را می‌برد و متأسفانه ما امتی هستیم که بسیاری از فرصت‌ها را تباه می‌کنیم. ولی او از فرصت‌ها کمال استفاده را برای تحمیل واقعیت‌های جدید در فلسطین، سوریه، لبنان و منطقه می‌برد. اسرائیل وقتی به اطراف خود می‌نگرد و به این نتیجه می‌رسد که ساکتان بیش از پیش در سکوت فرو رفته‌اند -اگر بگوییم ساکت مانده‌اند شاید فرومایگی باشد.- و باید دغدغه‌مندها را مشغول چالش‌های خطرناک کرد. چرا دشمن از فرصت استفاده نکند؟ چرا؟ طبیعی است که استفاده کند. دشمن می‌بیند امروز -همین امروز. زیر امروز خط بکشید.- نظام رسمی عرب پس از بهار عرب متأسفانه آمادگی بیش‌تری برای چشم‌پوشی از حقوقش را دارد. در طول بهار عرب یا بیداری‌های مردمی، دشمن در حالت فروپاشی، وحشت و آشفتگی شدید به سر می‌برد. و توقع ملت فلسطین و همچنین جنبش‌های مقاومت از جمله ما که به بهار عرب امید بسیاری بسته بودیم این بود که بهار عرب حکومت‌هایی روی کار خواهد آورد که موضع رسمی عرب را قدرتمندتر، فعال‌تر، تأثیرگذارتر، متعهدتر به حقوق و خوددارتر در امتیازدهی خواهند کرد. ولی متأسفانه تصویر آن وزیران خارجه‌ی عرب -از جمله چند وزیر از حکومت‌های بهار عرب- و وزیر خارجه‌ی ایالات متحده در میان آنان منتشر شد که در حال بخشیدن امتیازی خطرناک نسبت به مسئله‌ی فلسطین و خاک فلسطین بودند. آیا این نباید برای دوست مایه‌ی غم و برای دشمن مایه‌ی شادی باشد؟ حالا بنده نمی‌خواهم وارد اسامی شوم چون به اندازه‌ی کافی مشکل داریم! ولی بروید یک بار دیگر تصویر را نگاه کنید تا ببینید. بعد واکنش اسرائیل چیست؟ این مایه‌ی عبرت است. شما عرب‌ها رفته‌اید روی یک لاشه ایستاده‌اید -فکر می‌کنید لاشه است، ان شاءالله لاشه نیست.- مقاومت فلسطین را به حاشیه رانده‌اید و در بن‌بست قرارش داده‌اید، سوریه با جنگی بسیار سخت مواجه است، لبنان را هم که می‌دانید چه خبر است، خیال کرده‌اید ایران در محاصره و در معرض تهدید است و به نتیجه رسیده‌اید که حالا وقتش است برویم سراغ آمریکایی‌ها و -نه آن‌چه در گذشته قانع شده بودیم به آمریکا بدهیمش.- آن‌چه را آرزو داشته‌ایم و می‌خواستیم جسورانه به آمریکایی‌ها بدهیم، بدهیم. بنده امروز به شما بگویم و مسئولیت این حرف در دنیا و آخرت بر عهده‌ی من- این نظام رسمی عرب با فلسطین، ملت آن، مسجد الاقصی، بیت المقدس، کلیسای رستاخیز و پناهندگان فلسطینی مثل یک بار اضافی تاریخی رفتار می‌کند نه یک مسئله. مدت‌هاست عقیده دارد و آماده شده خود را خلاص کند. ولی مشکل داشته. نیاز داشته به شرایط مناسب، شجاعت و جرأت. واقعیت این است. به همین خاطر می‌بینید هر وقت تحولی رخ می‌دهد به سرعت می‌روند سراغ… سراغ چه؟ سراغ چشم‌پوشی و امتیازدهی بیش‌تر. وقتی می‌بینند کسی نیست که بگوید چرا… عجب! روزگاری گفته می‌شد اگر دست کسی به مسجد الاقصی و قبة الصخره و یک سنگ مسجد الاقصی بخورد جهان عرب چه و چه می‌کند. متأسفم که به شما می‌گویم امروز برخی رهبران جنبش‌های اسلام‌گرا در برخی مساجد سخنرانی می‌کنند و همان چیزهایی را می‌گویند که کلینتون پس از مذاکرات وای-پلنتیشن که میان جناب یاسر عرفات و باراک صورت گرفت، گفت. بنده یادم است آن روز کلینتون گفت: این خاورمیانه‌ای‌ها معلوم نیست چطور فکر می‌کنند! درباره‌ی یک مسجد جامع قدیمی اختلاف دارند. خب ما به‌تان زمین می‌دهیم بروید بهترین مسجد جامع دنیا را بسازید. همین طور گفت! متأسفانه امروز برخی می‌گویند: مسجد الاقصی اولویت ندارد. اصلا مسجد الاقصی چیست؟! یک دیوار و چند ستون! رهبران جنبش‌های اسلام‌گرا این‌ها را می‌گویند. روزی خواهد رسید که خواهم گفت چه کسی و چگونه… . خب، اولویت عوض شده. اولویت آن است که چطور در سوریه همدیگر را بکشیم، چطور در عراق همدیگر را بکشیم، چطور در پاکستان همدیگر را بکشیم، چطور لبنان را در پرتگاه بیاندازیم و… این‌ها اولویت دارند! حتی مسجد الاقصی، یکی از بزرگ‌ترین مقدسات تاریخ مسلمانان، دیگر اولویت ندارد! خب درباره‌ی این نظام‌های رسمی عرب چه فکری می‌کنید؟ من این‌ها را چطور راضی کنم؟ خب، پاسخ اسرائیل چه بود؟ نتانیاهو -وزیر دولتش نقل می‌کند.- گفته این مسئله‌ی تبادل اراضی یک مسئله‌ی جزئی است که در گفت و گوها درباره‌اش صحبت خواهیم کرد. اصلا مشکل این‌جا نیست! مشکل با ملت فلسطین و عرب درباره‌ی اعتراف به یهودی بودن حکومت است. یعنی در مقابل امتیازدهی مجانی به هیچ چیز که دست نیافتند هیچ، آن‌ها یک گام آمده‌اند جلو. می‌گویند آمده‌اید سر چند تکه زمین صحبت کنید؟! مسئله این‌ها نیست! [می‌گویند:] خواسته‌ی ما اذعان رسمی عرب -و نه تنها فلسطینیان- به یهودی بودن حکومت است. و این تلاش آمریکایی که امروز جان کری در منطقه به انجام می‌رساند همین درخواست از عرب برای اذعان به یهودی بودن حکومت است. حالا وقت اجازه نمی‌دهد. ولی بنده از علما، سخنرانان، متفکران، نویسندگان و کارشناسان تلویزیونی درخواست می‌کنم برای ملت‌هایمان و افکار عمومی تشریح کنیم اعتراف و تأیید یهودی بودن حکومت یعنی چه؟ اذعان به یهودی بودن حکومت برای پناهندگان، مقدسات، حتی فلسطینیان داخل سرزمین‌های 1948 و مبارزات ده‌ها ساله‌ی ملت فلسطین چه خطراتی دارد؟ فردا می‌گویند این سرزمین یهودی است و ملت فلسطین غاصبند! و کسی که بعد باید غرامت بدهد خود عرب‌ها هستند و البته عرب‌ها حاضرند. حاضر نیستند از صدها میلیارد دلاری که در اختیار دارند نان یا آرد به صدها هزار مسلمان اهل سنت سومالی که از گرسنگی تلف می‌شوند بدهند یا واقعا به پناهندگان سوریه‌ای خارج و داخل این کشور کمک کنند تا این‌چنین در سختی به سر نبرند. حتما باید دولت لبنان، اردن و… دوره بیافتند از جهان کمک بخواهند. و حتی حاضر نیستند به اندازه‌ی هزینه‌ی یک شهرک ورزشی المپیک یا جام جهانی، واقعا از اهالی بیت المقدس حمایت کنند تا در سرزمین خود بمانند. ولی حاضرند به یهود غرامت بپردازند! فردا می‌گویند این سرزمین مال آبا و اجداد ما هم بوده و کار به [اخذ غرامت از] خلیفه‌ی دوم، ارتش مسلمانان و قبل و بعد فتح اسلام هم می‌کشد و باید همین‌طور غرامت بدهیم! وقتی اعتراف کردیم این خاک مال آن‌هاست و مال ملت فلسطین نیست این طور می‌شود. در هر صورت خطرات بسیار بزرگ تمدنی، فرهنگی، امنیتی، دموگرافیک، بشری، اقتصادی و… وجود دارند که باید شرح داده شوند. بعضی مردم می‌گویند چه اشکالی دارد؟ این حکومت که وجود دارد، یهودی هم که هست! همین دو کلمه را می‌خواهید؟ خب به‌شان بدهید بروند! همین طور دو کلمه دو کلمه بعد از 65 سال ببینید به کجا رسیده‌ایم!

یکی از تلاش‌های اسرائیل که متأسفانه آن را حسن استفاده‌ی دشمن از فرصت‌ها می‌نامیم، حوادثی است که امروز درباره‌ی خود مسجد الاقصی رخ می‌دهد:

- قدس در حال یهودی‌سازی است.

- تجاوزی که دیروز به فلسطینیان اهل بیت المقدس صورت گرفت.

- گسترش آپارتمان‌های شهرک‌ها.

- بازداشت چند ساعته‌ی جناب مفتی قدس و فلسطین.

این‌ها دارند چه کار می‌کنند؟ بنده به شما بگویم واقعا جای نگرانی است که به مسجد الاقصی بروند و مسئله خیلی طبیعی جلوه کند. البته این مسئله تا به حال رخ نداده. یعنی ملت فلسطین از سال 1967، بعد از اشغال قدس شرقی، جان‌فشانی کرده و از مسجد الاقصی با گوشت تن خودش، سینه‌اش و زنان و کودکانش -چنان که دیروز دیدیم- دفاع کرده. ولی آخر چه؟ نه جهان عربی هست نه جهان اسلامی. بگویی قدس می‌گویند سوریه، بگویی فلسطین می‌گویند نمی‌دانم کجا… . [گفتند:] خیلی خب، حالا وقتش است. و رفتند تا واقعیت را به مسجد الاقصی تحمیل کنند. همچنان که پیش از این در مورد مقبره‌ی حضرت ابراهیم رخ داد. مشکل درست می‌کنیم، مشکل درست می‌کنیم، مشکل درست می‌کنیم تا سازش انجام شود. قرار شد نیمی از مسجد برای مسلمانان باشد و نصف دیگر آن برای یهودیان! و پذیرفته هم می‌شود. الآن -پیش از این که از نابودی مسجد و ساخت معبد صحبت کنیم.- ترس از این است، ترس از مصادره‌ی مسجد است. خب چطور باید با این مسئله مقابله شود، چطور می‌شود با این مسئله مقابله کرد؟ این مسئله نیاز به موضع‌گیری شدید دارد که به آن خواهم پرداخت. در پایان صحبت‌هایم به این مسئله باز خواهم گشت. دو بحث مانده.

اما سؤالی که پس از 65 سال برای فلسطینیان، همه‌ی برادران و خواهران فلسطینی، این ملت مجاهد فداکار شریف ده‌ها سال خیانت‌دیده‌ی تنهای فلسطین که تحمل‌ناشدنی‌ها را تحمل کردند، بر سرشان معامله می‌شود و قربانی‌های بسیاری دادند، تکرار می‌شود این است که: -هر کس از خودش بپرسد.- بعد از 65 سال باید به چه دل ببندیم؟ به این نظام رسمی عرب؟! فقط به خاطر این که اسامی و ظواهر تغییر کرده‌اند؟ یا… چه؟! به چه دل ببندیم؟ یا باید بازنگری کنیم؟ -همان طور که همیشه گفتم.- یا باید از جزئیات بیرون بیاییم و بر قله بایستیم. از عصبیت‌ها، کینه‌ها، کوچه‌های تنگ، احزاب، گروه‌ها و کشورها بیرون بیاییم و بر قله بایستیم و ببینیم فلسطین در چه وضعیتی است؟ لبنان در چه وضعیتی است؟ سوریه در چه وضعیتی است؟ عراق در چه وضعیتی است؟ اردن در چه وضعیتی است؟ تمام منطقه در چه وضعیتی است؟! و موضعمان را محکم کنیم.

###اردن###

البته ذیل این شرایط تأسف‌بار و دردآور عربی باید به تصمیم پارلمان اردن [برای اخراج سفیر اسرائیل از این کشور] اشاره و ادای احترام کنیم. حالا این که قدرت حاکمه، دولت اردن، پاسخ می‌دهد نمی‌دانم. ولی در این دوران دشوار این که چنین موضعی از پارلمان اردن صادر شود یک گام بسیار شاخص و قدرتمند است.

###سوریه###

همچنین در ادامه‌ی بحث استفاده‌ی دشمن از فرصت‌ها وارد سوریه می‌شوم و مسئله‌ای که باید درباره‌اش صحبت کنیم. نه این که: به ما ربطی ندارد! بلکه: باید درباره‌اش صحبت کنیم. تجاوز اخیر اسرائیل به سوریه. دیدید و تحلیل‌ها و موضع‌گیری‌های بسیاری شنیدید. ولی در ابتدای این موضوع می‌خواهم درخواست کنم به صحنه‌ی کلی، صحنه‌ی منطقه، نبرد و چالش‌های موجود در منطقه توجهی بکنید. در چنین شرایطی دشمن اسرائیلی می‌آید و حومه‌ی دمشق را طی چندین حمله‌ی هوایی -که همگی در رسانه‌ها مشاهده کردیم.- بمباران می‌کند. قاعدتا همه باید به این مسئله توجه کنند. خب، متأسفانه اسرائیل می‌آید و از دشمنان دشمن و دوستان دوست صحبت می‌کند. ما چه؟ در حالی که این ادبیات، ادبیات ماست، ادبیات اسلامی ماست. خب وجود همین دشمن مگر معیار، اصل و اساس نیست؟ در هر صورت یک توجه کلی بود… چون می‌خواهم به اصل مطلب بپردازم.

اسرائیل وقتی این حملات را انجام داده قطعا هدف‌هایی داشته. و همیشه در میانه‌ی حوادث می‌کوشد این هدف‌ها را محقق کند. قصد دارم این واقعیت را توصیف کنم تا برسم به ماهیت پاسخ. بدانیم پاسخ چیست. همیشه و مخصوصا در دو سال گذشته یکی از هدف‌هایش و هدف‌های دیگران خارج کردن سوریه از معادله‌ی نبرد با دشمن اسرائیلی بوده است. اولا سوریه مثل دیگر حکومت‌های عرب با اسرائیل پیمان صلح نبسته، صرفا در حال آتش‌بس است. ولی همه -دشمن پیش و بیش از دوستان- می‌دانند سوریه طی این ده‌ها سال و مشخصا سال‌های اخیر چه چیزی در اختیار جنبش‌های مقاومت و مشخصا مقاومت لبنانی و فلسطینی گذاشته. و اگر روزی برسد که برادران ما در مقاومت فلسطین آن‌چه را در جلسات داخلی می‌گویند روی منبرها بگویند خواهند گفت در تاریخ نظام‌های عرب هیچ نظامی به اندازه‌ی نظام جناب بشار اسد به ما کمک نکرده. این را در جلسه‌های داخلی می‌گویند. ببخشید، ممکن است برخی بگویند سید چرا حرف ما را فاش می‌کند؟ چون امروز روز تمییز حق است. اسرائیل می‌داند یکی از مهم‌ترین منابع قدرت مقاومت لبنان و فلسطین سوریه و قاعدتا جمهوری اسلامی ایران هستند. فعلا داریم درباره‌ی سوریه صحبت می‌کنیم. به همین خاطر می‌خواهد سوریه را از معادله خارج و مقاومت فلسطین و مقاومت لبنان را محاصره کند. خب، مقاومت فلسطین به کنار، همه حوادث روز را می‌دانید. می‌خواهند مقاومت لبنان را محاصره کنند. یعنی چه محاصره؟ بر اساس تعریف خودشان یعنی باید هرگونه حمایت مالی، معنوی و تسلیحاتی از سوی حامیان مقاومت متوقف و قطع شود. بنده الآن می‌خواهم حرف‌های اسرائیل را فرض بگیرم. اسرائیل درباره‌ی سوریه و مقاومت لبنان چه می‌گوید؟ یک دوره گفت: من اجازه‌ی اعطای سلاح بر هم زننده‌ی موازنه به مقاومت لبنان را نخواهم داد. دوباره در همین چندروزه آمده‌اند عبارت جدیدی مطرح می‌کنند و می‌گویند: من جلوی افزایش توان مقاومت لبنان را می‌گیرم. یعنی حتی همین سلاحی که دارید را هم حق ندارید اضافه کنید. افزایش توان یعنی این. دمشق و حومه‌ی آن بمباران شد تا بر اساس فرضیات و گفته‌هایشان به سوریه بگویند: -خواهش می‌کنم در این خوانش کمی دقت کنید تا اندازه و ماهیت پاسخ سوریه را درک کنیم. کمی از جزئیات بیرون بیاییم و استراتژیک صحبت کنیم.- فارغ از هدف‌هایی که زده شد -بحث دیگری است. و درست نیست بنده بگویم چه هدف‌هایی بود. به سران و دولت سوریه بر می‌گردد.- تداوم حمایت از مقاومت و رساندن امکانات به آن مساوی سرنگونی نظام و اعلام جنگ علیه سوریه است. در نتیجه هدف واقعی حملات اخیر اسرائیل، به زانو در آوردن سوریه و ضربه زدن به اراده‌ی سران، ارتش و مردم آن و خارج کردن این کشور از معادله‌ی جنگ با دشمن است. [می‌خواهند بگویند:] می‌خواهید به عنوان سوریه‌ای‌ها با هم بجنگید من به عنوان اسرائیل کاری ندارم ولی این مسئله[ی حمایت تسلیحاتی] باید حل شود. هدف حملات دستیابی به یک هدف بود: خارج شدن کامل سوریه از معادله‌ی جنگ با دشمن اسرائیلی. قاعدتا داخل پرانتز هر چه در رسانه‌ها درباره‌ی 300، 200 و 400 شهید شنیده‌اید دروغ است. متأسفانه وقتی هواپیمای اسرائیل مکان‌ها، پایگاه‌ها، کارخانه‌ها یا سازمان‌هایی را در سوریه بمباران می‌کند از شبکه‌های ماهواره‌ای تکبیر و لا اله الا الله می‌شنویم! واقعا ناراحت‌کننده است. بر اساس اطلاعات درست بنده این حملات 4 یا 5 نفر شهید داشته. آن‌ها هم نظامیانی از ارتش سوریه بوده‌اند که در آن منطقه‌ها نگهبانی می‌داده‌اند. پس هدف تجاوز این است.

اما درباره‌ی پاسخ. چه باید بکنند؟ اولا باید هدف‌های تجاوز را نقش بر آب کنند. و اصولا در جنبش‌های مقاومت، ایستادگی و بازدارندگی حد اقل، از بین بردن هدف‌های تجاوز است و اگر پیش‌روی ممکن شد سپس تغییر معادله است. و سران سوریه همین کار را کردند. چطور؟ قاعدتا برخی مردم علاقه‌مند دوست داشتند سوریه فلسطین اشغالی را بمباران کند و همچنین برخی دشمنان! علاقه‌مندان به فکر روحیه بودند و دشمنان فکر می‌کردند ان شاءالله میان سوریه و اسرائیل جنگ می‌شود و سنگ روی سنگ بند نمی‌شود. این حرف خیابانی، عقلانی، استراتژیک و تاکتیکی دشمنان است…

پاسخ سوریه. با هم بشنویم:

اولین پاسخ: -بگذارید نه فقط برای حاضران، بلکه برای مردمی که در خانه‌ها نشسته‌اند عامیانه بگویم.- ای اسرائیل، تو می‌گویی هدفت از تجاوز جلوگیری از افزایش قدرت مقاومت بوده است. پس اولین پاسخ این است که: ای اسرائیل، اگر فکر می‌کنی سوریه پل سلاح مقاومت است بدان خود سوریه به مقاومت سلاح خواهد داد. این یک تصمیم استراتژیک بزرگ است. بیش از این: اگر ادعا می‌کنی هدف جنگت جلوگیری از افزایش قدرت مقاومت بوده است، سوریه به مقاومت سلاح‌های ویژه‌ای خواهد داد که تا امروز به آن دست نیافته بوده. یعنی بالاتر از افزایش قدرت. یعنی رسیدیم به مسئله‌ی سلاح بر هم‌زننده‌ی موازنه. این سران چه کسانی هستند؟ این نظام چه کسانی هستند؟

امروز یک نظام عرب -از بهار عرب و غیر بهار عرب، ممالک، امارات و شیخ‌نشین‌ها- به من نشان دهید که جرأت کند رسما یک کلت به مقاومت فلسطین بدهد، موشک ویژه پیش‌کش. نه یک کلت که حتی یک دانه گلوله! این سران که دو روز پیش بمباران شده بودند می‌گویند اصلا دوست داریم سلاحی به مقاومت بدهیم که تا امروز نداشته! پاسخ استراتژیک سوریه این است. پاسخ یعنی این. این خیلی بزرگ‌تر از آن است که یکی دو موشک پرتاب کنند یا علیه یک هدف در خاک فلسطین اشغالی حمله‌ی هوایی انجام دهند.

دوم: شما اسرائیلیان می‌گویید هدفتان چه بوده؟ می‌خواستید سوریه از معادله‌ی نبرد با شما خارج شود؟ خیلی خب! دومین پاسخ استراتژیک که خطر و اهمیتش از مورد قبل کم‌تر نیست آن است که: جبهه‌ی جولان باز است… یعنی اعلام باز بودن جبهه‌ی جولان برای مقاومت مردمی. و این طبیعی است. همه‌ی کسانی که قبلا از سوریه به خاطر مسئله‌ی جولان انتقاد می‌کردند می‌گفتند لبنان حاشیه‌ی امن مقاومت است چون همه می‌دانند حکومت مرکزی ضعیف است و هزینه‌ی مقاومت را نمی‌دهد. اما در سوریه که حکومت مرکزی قدرتمند است چنین حاشیه‌ی امنی وجود ندارد. با جنگی که به سوریه تحمیل کردید، این تهدید را به فرصت تبدیل کردند! در مدیریت نمی‌گویند تبدیل تهدید به فرصت؟! به سوریه جنگ تحمیل کردید تا ضعیف شود. و این یعنی حاشیه‌ی امنی که امکان شکل‌گیری مقاومت مردمی در جولان را فراهم می‌کند، ایجاد شد! دیگر مسئولیت بر عهده‌ی مقاومت مردمی جولان است. این یک پاسخ بزرگ استراتژیک است.

سوم: -قاعدتا به بنده ربطی ندارد که به این مسئله بپردازم چون مخصوص نیروهای سوریه‌ای است.- گفتند سکوی‌های موشک‌مان را به سمت فلسطین تنظیم کرده‌ایم. دستورات لازم را داده‌ایم و آتش به اختیار است و… این‌ها اسرائیل را ترساند. بلافاصله اقداماتی ترتیب دادند. ترسیدند و پیام آتش‌بس و اعتمادسازی و… فرستادند. ولی دلالت‌های سیاسی و معنوی این پاسخ چیست؟ می‌خواهید من [سوریه] عقب‌نشینی کنم؟ نه، اگر بخواهی دوباره تجاوز کنی من به نیروها دستور داده‌ام پاسخ بدهند. چه کسی در جهان عرب حاضر است چنین کاری بکند؟!

خب، بگذارید ما هم به آن‌ها بپیوندیم. معمولا وقتی بنده سخنرانی می‌کنم بعضی بعد اظهار نظر می‌کنند که سید احساساتی و نگران بود. اصلا هم نگران نیستم. این ماهیت مناسبت، خطابه و شور است. هر جایگاهی سخنی دارد. ما هم می‌خواهیم به آن‌ها بپیوندیم. پاسخ سوم را کنار می‌گذاریم.

درباره‌ی پاسخ اول: بله، ما در مقاومت لبنان اعلام می‌کنیم آمادگی پذیرش هرگونه سلاح ویژه و حتی سلاح‌های برهم زننده‌ی موازنه را داریم. و آماده‌ایم این سلاح را حفظ کنیم و شایستگی در اختیار داشتن آن را هم داریم. و با این سلاح هجومی از ملت، کشور و مقدساتمان دفاع خواهیم کرد.

درباره‌ی پاسخ دوم: همان‌طور که سوریه در کنار ملت لبنان ایستاد و مقاومت مردمی آن را به لحاظ مادی و معنوی حمایت کرد تا این مقاومت توانست جنوب لبنان را آزاد کند ما نیز در مقاومت لبنان اعلام می‌کنیم در کنار مقاومت مردمی سوریه خواهیم ایستاد و برای آزادسازی جولان سوریه به آن‌ها کمک‌های مادی و معنوی و با آن‌ها همکاری و هماهنگی خواهیم کرد.

پاسخ سوم ماجرایش طولانی است نمی‌خواهم الان درباره‌اش صحبت کنیم!

برادران و خواهران، نه از جایگاه شور، احساسات یا عاطفه. از جایگاه ارزیابی با آرامش: هر کس از صحنه‌ی منطقه و حوادث آن اطلاع پیدا کند می‌تواند بفهمد تجربه‌ی اخیر و پاسخ‌ها و موضع‌گیری‌های سران سوریه نشان می‌دهد این افراد رهبرانی با اعصاب قدرتمند -بنده از تجاربم می‌گویم. همه می‌دانیم جنگ و مدیریت و ورود به جنگ یعنی چه. و یعنی چه نشسته باشی و موشک بیاید و خانه‌های اطراف بریزد و… همه می‌دانیم.- و حکمت والا هستند که نبرد با اسرائیل را با تفکر استراتژیک و نه با احساسات و خشم کنترل می‌کنند. این چیزی است که بنده از حوادث روزهای اخیر می‌فهمم. و دوست دارم به شما تأکید کنم اصولا همه‌ی این خط مقاوم و بازدارنده که از دهه‌ی 70 تا امروز دستاوردها و پیروزی‌هایی رقم زده و بسیاری از پروژه‌های بزرگ استعمار و سلطه برای کشورها و منطقه‌مان را با شکست مواجه کرده، این کار را با آرامش، تدبر، تعقل، ثبات، شجاعت، کار واقعی و دوری از مجادله انجام داده. و از همین طریق هم ان شاءالله در آینده پیروزی را رقم خواهد زد.

این‌جا باز می‌گردم و دو مسئله را جمع می‌زنم. خطاب به آن‌ها که می‌خواهند مسجد الاقصی برای صاحبانش بماند. خطاب به آن‌ها که می‌خواهند مقدسات اسلامی و مسیحی فلسطین برای صاحبانشان بمانند. خطاب به آن‌ها که می‌خواهند قدس به ملت فلسطین و امت باز گردد. خطاب به آن‌ها که می‌خواهند حقوق و آرزوهای فلسطینیان محقق شود. می‌گویم: این نه در اتحادیه‌ی عرب است، نه در سازمان ملل، نه در شورای امنیت، نه در سازمان همکاری‌های اسلامی و نه در هیچ جای دیگر. همان حرف اول. تنها انتخاب نتیجه‌بخش مقاومت بوده و امروز نیز همان است. و ای ملت فلسطین و ملت‌های منطقه که سلطه‌ی اسرائیل بر کشورهایتان را بر نتابیده‌اید و بر نخواهید تافت، هیچ کس را پیدا نخواهید کرد که کنارتان بایستد مگر آن‌ها که ده‌ها سال است کنارتان ایستاده‌اند. پیدا نخواهید کرد. به نظر می‌رسد شرایط از بد به بدتر تغییر کرده! به همین خاطر بیایید و آن‌هایی را که کنارتان ایستاده بودند و ارکان قدرت جبهه‌تان را که به آن‌ها امید هست حفظ کنید. به همین خاطر -به روشنی تمام- هرگونه تلاش جدی در جهت انجام حل و سازش سیاسی در سوریه و جلوگیری از افتادن سوریه به دست آمریکا و اسرائیل و تکفیریان، نبرد در راه فلسطین، قدس و مسجد الاقصی است. جلوی این توطئه را بگیرید. باقی‌مانده‌ی مردمان شریف و آزاد‌ه‌ی جهان عرب و اسلام -که زیاد هم هستند.- برای انجام این سازش تلاش کنند. خجالت دارد که آخر کار خود آمریکا که برای نابودی سوریه توطئه و دسیسه‌چینی کرد خود را نجات‌بخش سوریه از طریق حل سیاسی جا بزند! و بگوید اتحادیه‌ی عرب و سازمان همکاری‌های اسلامی سوریه را ویران کردند. این یک ننگ تاریخی است. حکومت‌های عربی و اسلامی باید در پی چاره باشند، پیش از این که دستورالعمل‌های معلم بزرگ‌شان برسد! باید آبروی خود را حفظ کنند و به سوی خداوند (سبحانه و تعالی) توبه کنند و به درمان بحران بپردازند. چون هر لحظه‌ای که می‌گذرد یعنی خون‌ریزی، ویرانی و خسارت بیش‌تر. به نفع چه کسی؟ به نفع دشمن اسرائیلی.

این هم از موضع ما در کمال روشنی و شفافیت و تفسیرمان از آن‌چه رخ داد و می‌دهد.

[ترجمه‌ی بخش مربوط به لبنان در این سخنرانی در اولویت کاری این پایگاه نیست.]

آخرین موضوع: موشک‌هایی که گاهی در برخی مناطق لبنان فرود می‌آیند. مشخصا موشک‌هایی که امروز صبح به مناطق شواغیر و هرمل اصابت کردند. بنده به اهالی هرمل، قصر، شواغیر، اطراف سیدعلی، دشت‌های آب و همه‌ی این ده‌ها، روستاها، شهرها و… می‌گویم. شما امروز دارید هزینه می‌دهید و صبر می‌کنید و البته این غرامتی است که همه‌ی ملت سوریه، سوریه و لبنان در حال پرداخت آن هستند و این بخشی از غرامت است. باید این مسئله را بپذیریم و قاعدتا برای درمانش بکوشیم. و بنده معتقدم ان شاءالله به زودی درمان می‌شود.

بار دیگر به برادران و خواهران در رادیو نور، همه‌ی رسانه‌ای‌های این مقاومت، همه‌ی رسانه‌ای‌های همراه این مقاومت و همه‌ی کسانی که در هر بنیاد یا مؤسسه‌ی خبری این مقاومت را همراهی کردند، تبریک می‌گویم و بسیار تشکر و قدردانی می‌کنم.

والسلام علیکم  ورحمت الله و برکاته.

ان شاءالله ربع قرن بعدی‌تان را جشن بگیریم!