بارها مرا کنار کشید و گفت می‌خواهم به من اجازه بدهی بروم در کنار جوانان بجنگم. می‌خواهم به جبهه بروم. می‌خواهم بجنگم. می‌خواهم این عمر دراز را با شهادت به پایان برسانم. مثل سید عباس و دیگران. چرا مانع رسیدن من به این شرف می‌شوی؟ این را از سر تعارف و شوخی هم نمی‌گفت.

شاید این اولین بار باشد که این مطلب گفته می‌شود یا من این مطلب را می‌گویم. چون فقط بنده و ایشان و خداوند سبحان و تعالی این موضوع را می‌دانستیم. ایشان علی‌رغم سن و سال و وضع جسمانی‌اش بارها مرا کنار کشید و گفت می‌خواهم به من اجازه بدهی بروم در کنار جوانان بجنگم. می‌خواهم به جبهه بروم. می‌خواهم بجنگم. می‌خواهم این عمر دراز را با شهادت به پایان برسانم. مثل سید عباس و دیگران. چرا مانع رسیدن من به این شرف می‌شوی؟ این را از سر تعارف و شوخی هم نمی‌گفت. این طور هم نبود که یک بار چنین چیزی گفته باشد. در این باره کاملا جدی بود. قاعدتا ممکن نبود به کسی با وضعیت جسمانی سید ابوحسین چنین اجازه‌ای داده شود. ربطی هم به سن و سال نداشت، به خاطر توان وضعیت جسمانی بود که نمی‌شد به مانند او اجازه‌ی چنین کاری داد.

خب وقتی میان او و جنگ و شهادت مانع وجود داشت، می‌گفت خیلی خب بگذارید بروم پیش جوانان، در جبهه‌ها، با آن‌ها بخورم و بیاشامم، برایشان چای بریزم، برایشان لطیفه بگویم بخندانم‌شان و سر حالشان بیاورم. بگذارید سراغ خانواده‌های شهیدان و جانبازان بروم. یعنی می‌گفت کاری از دست من بر می‌آید؟ یک کار بگویید که بتوانم انجامش دهم. و این اوج وفاداری و فداکاری است. چون، برادران و خواهران، فداکاری نسبی است. گاهی کسی ده درصد چیزی که دارد را می‌بخشد. حالا مهم نیست آن ده درصد چقدر زیاد باشد. ولی گاهی کسی حاضر است همه چیزش را بدهد. ایشان می‌گفت مرا راهنمایی کنید، چه کار می‌توانم بکنم؟ بنده حاضرم روح و خونم را در این مسیر، در راه این هدف و برای خدمت به این مسئله‌ی مقدس تقدیم کنم. ولی به من بگویید چطور.

***

چرا این‌گونه خون عراقیان از هر مذهب، فرقه و نژادی حلال شمرده می‌شود؟ چرا؟ چه کسی خواستار نابودی عراق است؟ بنده می‌خواهم سخنانی را یادآوری کنم که بنده و برادرانم در اوایل اشغال عراق توسط آمریکا بیان می‌کردیم. آن روز ما متکی به پژوهش‌ها، کتب، تألیفات و بررسی‌های اسرائیلی صحبت می‌کردیم. حرفمان این بود که با دلیل قطعی برنامه‌ی اسرائیل برای عراق، نابودی این کشور و جلوگیری شکل‌گیری کشوری به نام عراق است. چون اگر عراق بتواند دوباره بیدار شود کشوری غنی، قوی و برخوردار ظرفیت‌های عظیم خواهد بود. همه‌ی ما می‌دانیم مردم عراق مردمی فرهنگی و دوستدار خواندن، علم و فرهنگ هستند و در نتیجه این امکان وجود دارد که با یک الگوی جدید مواجه شویم. اسرائیلیان چنین عراقی را نمی‌خواهند. این مسئله حتی به پیش‌زمینه‌های دینی، تاریخی و عقیدتی و اخبار و پیش‌بینی‌های ناظر به آینده‌شان ربط دارد. چون صهیونیست‌ها معتقدند نیروها یا بادهایی که خواهند وزید و بار دیگر این رژیم غاصب فلسطین را خواهند لرزاند از شرق خواهد بود. این شرق، ایران، عراق و همه‌ی کشورهایی است که در شرق فلسطین اشغالی قرار دارد. به همین خاطر این‌ها می‌خواهند این کشورها درگیر فتنه، کشتار و نزاع باشند و نابود شوند. خب، پس باید به دنبال دست‌های اسرائیلی بگردیم. حتی اگر پوشش برخی از این گروه‌ها نام اسلام‌گرایی باشد یا درباره‌ی اسلام صحبت کنند یا نامی اسلامی داشته باشند. باید بپذیریم که این گروه‌های جنگجوی تکفیری شدیدا تحت نفوذ دستگاه‌های اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل هستند. بنده این را به عنوان یک ادعا مطرح نمی‌کنم. اطلاعات و مستنداتی وجود دارد که نزد برادران عراقی نیز هست. پس باید در حوادث عراق به دنبال این تفکر و رفتار اسرائیلی و چنین دست‌هایی بگردیم.

همچنین وقتی سراغ پاکستان و این کشتارهای فاجعه‌بار هر روزه می‌رویم. یا وقتی سراغ سومالی می‌رویم. امروز در این کشتارها و آشوب‌هایی که بر سر کشورهای عربی می‌آید نیز باید به دنبال این تفکر، رفتار و روش بگردیم. یعنی برادران و خواهران، باید گفت، هشیار بود و هشدار داد که پروژه‌ی فعلی آمریکا و اسرائیل در صورت عجز از تسلط بر قدرت هر کشور عربی و اسلامی عبارت است از ویران و نابود کردن آن کشور و بسط آشوب در آن سرزمین. به همین دلیل مسئولیت بشری، اخلاقی، دینی، ملی، نژادی یا با هر نام و معیاری، مقابله با فتنه و آشوب و تلاش‌های ویرانگر است. چون این‌ها مصداق‌های پروژه‌ی آمریکایی صهیونیستی و موجب تحقق هدف‌های اسرائیلند.

بیاناتی در این رابطه با موضوعات:

• بحرین
• جنگ احتمالی آینده
• خاورمیانه جدید
• سوریه
• سومالی
• سید عباس موسوی
• صهیونیزم
• عراق
• عربستان
• فتنه های داخلی و منطقه ای
• فقه اولویت ها
• فلسطین
• قدس
• لبنان
• مقاومت
• نفت
• پاکستان